د رخمت الله خقبين يو نظم
دزړه په غوښومې لوې کړېه ځـــــوېه
دپــلاره پاتې ېتيم شوېه ځــــــــــــــوېه
پـــه تــامــې ګلولوهــــــــــــــم نه کـولــو
مسافرى ته مجبورشوېه ځـــــــــــــوېه
دې آېنـــده ارمـان دې پاتــې شــولـــو
دغريبى دلاسه تللېه ځـــــــــــــــــــــــوېه
چـــې دولـورپـېسود مـلامـاتـه کـــــړه
د ريــواجونواورکې سوېه ځـــــــــــوېه
دا مجبوري ده چـې تيريـــــږي پرمـــا
زمـادزړه نـه جـداشـوېه ځــــــــــــــــوېه
رب دې پـخېروطـــــــن تـــه زر راولــه
زمــا د آه سـره تړلېـــه ځــــــــــــــــــــوېه
چــې پـه واده کې دې دسمال واچـوم
زمـادټـول جهانـه ښـکلـېه ځــــــــــوېه
نــوربــه د وره کې انــتظارکــــــــــومه
دهـــجرشـپورانـه بـېل کړېه ځــــــوېه
زه به غـټ زېرى شکرانه کې ورکړم
که تـه چاوليدې ملګرېـه ځــــــــــــوېه
نو به دې ټينګ غېږکې را ونـيسمه
زماحــقـبـينـــه نه نازاولېه ځــــــــــوېه
با اخترام شريف الله غفورزي لکنوال
اوکراين اديسه
sharifullah@mail.ru
