شعرونه
زندګي
سرګردانه ده اوتره زندګي ده ساه تیګاه یمه دلبره زندګي ده هر ساعت د عزرایل تر څنګه ناست یو شکر باسو منوره زندګي ده کله یو او کله بل ته کافر وایو هو! زمونږ خوشې کافره زندګي ده لا یزاله مونږه ستا په نامه وژني دا مو حال دی پیغمبره زندګي ده چې دنیا اخرت دواړه دې خراب وي بیخ دي ووځه دا نو خره زندګي ده صبر هم د ایمان برخه ده ملګرو د مومن سړي بهتره زندګي ده ایماندارو له ایمانه یو خلاص کړي میمه دغسې مضره زندګي ده
کولنګي چرګان
طنز محمود نظری کولنګي چرګان موږ سیاسیون لرو مشران نه لرو موږ سپيان لرو خوسړیان نه لرو بیله غپا او خوله اچولو دهغو څه نه زده پردو لپاره تر دې ښه چوبکیان نه لرو جهاد دي وکړ یا نه د خدایه خپل حساب غواړه نه له ولسه په دې ټاپه کباب او شراب غواړه په مرداري لړلې میلیاردونه ډالر دي په خوله ومنډل ټنبه سوې اوس په مېنځلو لاسو له وسله جلاب غواړه هر څه دي ددښمنانو په اشاره او امر تر سره کړه یو څه خو ښه کړه د خپل وطن دهوا اواب
رښتین سه
رښتین سه: تشـوسپېـروخاوروتـه مـي مه راځــه آشنـا هــرچیـري چي دي یادسـوم دعـاء کـوه ومـا پــه ویـــلوکــي صادق سه مه سـه چَـپّولـپ راځــه بــیـا ســه ملګـری درښـتـیـا او د وفـا بې وفا آشنایان ډېروي مُوچان دي دخوږې په یوه کِـیش په هواوي وخوږو ته راځي بیـا ګلان کــه رنګـیـنه دي دتېرواغزوسره دي که ګل غـواړې آشنا اغــزی ګـالـه په رښـتیا رښتین ویل ترخه دي نې اوري هیڅ څوک نــسي حـق خــپــل ځــای داخــبـره واوره بیا
ځه کنه
ځه کنه ځه کنه یو غر راباندې واړوه ومی سیزه لمر راباندې واړوه ناست یم کیفیت کې ماښامو سره نه ځمکه په سر راباندې واړوه خدایه چې د مینې جواري کوي داسې جوارګر راباندې واړوه ګورمه په سترګو کې تاثیر لرې روغ مې کړه نظر راباندې واړوه یا خو پدې ښار کې امن راوله یا خو پیښور راباندې واړوه زه پدې الهام خپله هم پوه نه یم ربه سخنور راباندې واړوه اوس دا باغي زړه د سړیدو نه دی اوس خو سمندر را باندې واړوه -
که شاعروای:
کـه زه شـاعـروای هسک اشعاربه مي ویل چـي پـخـپـل وخـت کي مــولـانا ورتـه کتــل زه چي ګـورمه یا لـولــم اشعـارد نـورکسانو په زړه کي مي راګرځي د رحمان بابا غزل رحمان کـړه په اشعاروخپل پښتوژبه اوچته پـه دې لار کـي کلـه سـیـال لــري هیڅ ځـل کـه دخوشحـال پښتـوژبي ادب کـړمه دریاد پښتـوئې پخـپـل شعـر کي لکه لمروځـله ول دعبدالحمید دیوان دُرومرجان دی بېله شکه دپښتو ژبي سـعـدی دئ شک مـراوړه بلکل
د موسی علیه السلام زیږده
دیوسف اود یعقوب په زمانه کې اسرائیل د «ګوشن» ښار کې وه میشت په رود نیل دیعقوب سره دا قوم مصر نشین شول دوئ اخته پـــه زندګي او خپل آئين شول وه موسی ځوی د «عمران» ابن د قاهت د« لاویـــان» د قبیلې وه ستـر عظمت شو پیدا مـــوسی «لاویان» په قبیله کې «یوکابد» یې دمـــور نوم دی کتیبه کې د «مریم» په نوم یې مشره خور یادیږي د اوه کالو تفاوت دوئ مېنځ کـــې کیږي د&l
غني څوک و؟
غني څوک و؟ غنـي دا و زښت مئين په پښتونخوا و د پښتو ژبې خيـرخواه و عندليب شان پرې ګويا و په پښتون ملت فـــدا و دوزخي پـــه دې ګناه و غني څوک و؟ غنـي دا و پوه د نفس پــه تقاضا و د فطرت پــه راز آګاه و په کيفيت پــوه د اروا و لګېدلی پــــه مــلا و دوزخي پــه دې ګناه و غني څوک و؟ غنـي دا و غني خپله ستــر مــلا و ښه عارف د خپل مولا و په ناز نياز رب ته لګيا و طرز يې خپل د استدعا و دوز
هرڅوک یاشی خپل ځای لري:
هـرلـېونی به شمس تبرېـزي اویا منصورنسي هرمین لکه فرهاد اودمجنون غوندي به چور نسي هـــره ږره پــه مـــانـــا سنت دپـیــغــمبـــرنه وي لـري بیا ژوي ږري دانسان پشان به مـقـّدورنسي کـــوي طـوطـي خـبـري انسـان ته نه رسـیـږي خـبـري پـوهه غـواړه تـنها به دژبي په هُــورنسي هـــره مـاڼـۍ تــوره به په مکه کي کـعـبه نسي دکعـبې معمار خـلیـل وو چي بل به حـضور نسي هــره خـنـدا بـه نـه وي دخـــوښۍ او خـوشـالۍ هره ژړا پرخواشینۍ او خوابدۍ کله ضرور نسي
د وینو تږي افغانان
طنز محمود نظری د وینو تږي افغانان یوه لیوني ټوله دنیا کونه په کونه کړې ده داسلام په کونه کي هم شنه ونه کړې ده ټوله ډاکټران دیو چورلیوني درمل نه لري زموږخوله یې لیوني ته یې مه ورکوه مه غواړه متل تړلې ده دلته هر سم انسان له خپل وجدان سره جنګیږي لکه چرګان په اینداره کې له خپل ځان سره جنګیږي داهوښیار دنیا وال چې هسې یو بل ته سره خروشیږي لکه د پاک -هند سرحدي سپاهیان مازې باټیږي جنګ نه کوي پردي ګاونډیان کولنګي سره تیریږي
خود فریبه انسان
شاعر : سمیع الدین افغانيدنثر لیکونکی محترم قاضي صیب لودین یو دارآ سړی په لاره کې روان وه ډیر مغروره ،کبرجن مین په ځان وه کوم درویش ورته نظر د لری خواه شو په غرور یې لارې تګ ته په سودا شو ورته یې وویل : غرورنه ښایي انسان ته نه شې ځمکه شق کوای نه ګوري ځان ته انسان نشې رسیدی دا لوړو غرو ته دی بې وسې نا علاج خپل اندیښنو ته خدای پر ځمکه غرور هیڅ نه دی پکار کبرجن دی لوی عاصي د کردګار دا مالداردغه
دسازآلې
مـحـــفـل جــوړ وو د نــی،طـــبـــلې،ربــاب هر یوه کول خبره د خپل ساز دږغ په باب ني ویـل که انسان پـُونه کـي پــه مـا کي سـم ږغ مــي پــورته کیـږي په شان دیــو دواب طبلې ویل که نَم نه وي اوتارونه مي وي کش نــوغــواړمـه اسـتــاذ اوګــوتي پېـچو تاب رباب کړودا وینا که مي وه تارونه په ترنګ سُـّر بل غواړم ښه سازګړی دشهباز له هره باب رښتیاچي آلې سُوّرنسي پخپل حال اوخپل مقام ږغونه ئې خراپ سي غوږونه کي بې تاب آلــه سُـــّرکــه او ســـم ئــې
دکلال کاشي
ورغـلم کلال ته کاشي واخـلـمه وځـان تـه کـــلال وکــــړلــه نـغـوتـه خـپــل دکــان تــه ورغلم دکان ته په لسګون کاشیان پراته وه ږوږ وو د کاشیـانو ویـل واوره دا بـیـان تـه ویل موږهم ووکلالیان کاشیان موخـرڅـول بـل ویـل دباچا ســرومه مخ مي ټول جهـان ته بل ویل ما وعظ کړوچي ټوله خاوري کیږو اوس راســه وکّــسهَ دکـــلال و دې دکــان تــه یودم سومه راویښ په ځان کي مي سو آند ورځي هرشی خپل اصل ته احتیاج دی وزماته حدیث شریف دی:(کل شیء یرجعه الی اص
هیڅ یو شاعر هم بې قلمه مه کړې
ربــه اخــتـر خـــو بـې صــنـمــه مـه کړې دا پســرلــۍ هــم بــې شــبنـمـه مـه کړې تــاریـخ د میــنې تــل رنــګــین وســـاتـې هیـڅ یـو شـاعـر هـم بـې قـلـمــه مه کړې پـه هــمـــدې ښـــکــلـــو ده دنیــــا ودانـه هــر یـو میـــن یـې بـې هـمـــدمه مه کړې دا ســخـتې ورځـې بـه پــرې څنــګـه وزي څـوک مســافــر د خپــل لـه چمـه مه کړې د میــنې مـست لیــونیــان ګــرځـي دلتــه همداسې مست ښه دي دوې سمه مه کړې خـــواږه غــمــــونــه
وطنه زه دی جوړوم
ای پــــرمـاګـران وطنه زه دی جوړوم افـغـــــانـسـتـان وطنه زه دی جوړوم ســتادښـمنان به نیست نابودکړمه زه وطــــنه تــابــه هـم خوشنودکړمه زه ای قــــــدردان وطــنه زه دی جوړوم سـتاهــره شـاړه اودښـت بـه کړم اباد چی درته بدګوری هغوی به کړم برباد ای ګلـــســــتــان وطنه زه دی جوړوم قـــــــهـــــرمــــانــــان دی لاژوندی دی افــــــغــــــــــــانـــــان دی لاژوندی دی کــړي به تـاودان وطنه زه دی جوړوم بــــــیـرغ بـــــــ
غریب سړی یم
غـریب ســړی یـم نــه پـالنـګ پېژنم نـه ارمــانـونـه رنـګ پـه رنـګ پېژنم لکه مجنون یم په صحرا کې ګرځم زړه مې زخـمي په وینـو رنګ پېژنم زمـوږ نصیب کـې سـولـه نشـته کله پخپـله خـاوره کـې تـل جنګ پېژنم په شـاعری کـې چې تـر حـده رسـم زه (صـابـر) بیـا فـقـط لـونـګ پېژنم
نظم
نظم د افغان په نامه ویاړو او ملي ګټو ته ژمن یو مونږ د سولې آرمانجن یو مونږ د سولې آرمانجن یو خدای، وطن او خپله دنده ورته ژمن په ورینه ټنډه خپله دنده کې صادق یو مونږ عسکر ددې وطن یو مونږ د سولې آرمانجن یو مونږ د سولې آرمانجن یو مونږه ستوري د آسمان کړې هم مو سیال ددې جهان کړې خدایه هیلې مو پوره کړه، خدایګو مونږ ډیر هیله من یو مونږ د سولې آرمانجن یو مونږ د سولې آرمانجن یو خاینانو سره نه یو مفسدانو س
افغانی تجاران
طنز محمود نظري افغانی تجاران وایی په بهر کي ټول بین المللي تجاران څومره ښه دي دا افغان کفن کشان چې راسي موږ ته دا افغان تجاران وایي موږ ته راکړه بدل او ارزان شیان اکسیر یې لږکړه فیلر یې کړه ښه ډیر زموږخلک دي ټول غریبان فقیران یوازې یې موږ مشهوره مارکه پکار ده زموږ ډیر خلک دي ډیرعالمان زیرکان خو چي کله وروته راوړو ډوډۍ وایي موږ حلال شیان خوریو یو مسلمانان شراب څښي خو ډوډۍ حلاله غواړي دا سې دي ځینې ښه اف
څوخبري
بـیـت الـمقــدس مــودی بې شکه مـقـدس هــرریــا کــاربه پـکښـې نـه نـشــي مــقــدس کعبې ته مُسّلِم ټوله مخامخ پرسجده سي په طواف بې هیڅ ژوی حاجي نسي په اقـدس کلـمه لـومـړی بناء اوشــرط ده داســلام په زړه کي نه منل به مسلمان نسي په کوّرسّ بل چاته کول دښوخبرو اوپخپله نه کـول ټـیـپ دی د بـرېـښـنـا بـل شی نه دی داجَـرَسّ مـاوکـړې داخـبـري پـه خـپـله څـنـګه یم الله مـودي وســاتـي چي نفسي نسـو پـه هوس
زمادقبرپه شناخته
زمادقبرپه شناخته ***** ا د یــره کـې مـې د قــبرلټـه وکــــــړئ!+ ورته وګورئ په شناخته یې څه لیک دی پې ښکل شوي به وي دغه څـــوبیتونه+ شـعرنه، دزړه بــړاس ډرامـاتیــک دی ***** د«کرزي» مرزي نه واخله پاچاګیان دي+ تـر«بــل زي» (۱) «احـمدزي» پـــــورې ټول ترپایه«شاه شجاع»شاه شجاع ګان دي+ کــه ریـشـتـیا تـــاریــخ یـې ګــــــــــــورې ***** اوچې خپسه دښکیلاک په وطن راغله+ زړ
آرمـان
دلوی افغانستان دخپلواکۍ ویاړلي غورځنګ ته آرمـان په ژونــدانـه مې مـدام کر د سرو ګلـونو کړی وخت مې اغزن ګوزار د زړه په پرهرونو کړی زه د جانان په نوم د ریا مجلس ته نه یـم تللی ما يي مـزل په لـور د غـنو په سرونـو کـړی زما اکـر زما د ژونـد د هڅـو هانـد شاهـد دی ما د کاروان د جرس خیال ستا په ګردونو کړی اوس که غزلې لکه ساندې ستا په یاد لـیکـمه ما د ځان ویرستا په نامه تل پـه سازونـو کړی اوس خومې خواله نږدې راشه اخري سلګۍ ده
امیلونه
امیلونه مـونـږ په اغـزنـــو لاروځـو په کې ګلـونه کرو پـه هـره څوکه داغـزیــو کې خـپل زړونه کرو شپو کی دلـمرســندرې بـولوتـورتـم لرې باسـو مــنزل پـه میـنه روڼـــوو او ســـهـرونـه کــرو په کــږلیچـنو سخـتـو لارو کې نـور نه تـمـیږو د ویـنـو څـاڅـکي بـلـوو سـره مشالونـه کــرو پــه جـل وهــلـو وچـو لــلـمـو لکه پـرخه اورو په هـریـوپل دوړانـدې تـګ کې یی بڼــونه کرو د یـو کـیـدو پـه لیار رقیب په جوړو کړو کـندو دروڼ سـبا پـه لــوردمـیـني مـ
غزل
غزل ګله! ستا په څیر دی جانان زړه ته مې را تیر دی جانان نه نه ګله، داسې نه دی ښکلی له تا ډیر دی جانان لکه نسترن داسې دی ما څخه چاپیر دی جانان اوس د غماز هیڅ نه مني پوه په زور او زیر دی جانان هر وخت مې په زړه وي نیکمل کله له ما هیر دی جانان
پردی بورجل
کـله چي پردی سوم لـه بورجـل نـه خـپـل* پـــه هـــــــرانــــګــړکــي وم خــواشــیـــنـــی تــل مارغه غوندي بـندي دزرو په قـفـص کي* خـوزمـابه یادېده دهغي لـــوخي سـرهـرځــل ستانـیه دهـیواد ده ستونزمـن په هـره ژبـه* مېنه وي هـرچـاته ئې ماؤی غوندي بورجــل که پردی له خپل هـیواد په بل مـکان ئې* کـــې سلــطان سې بولي دي وګــړي بیاهم بل
غزل
که غر ستر په سر یې لار شته د تیارو پسې سهار شته دا بڼ ځکه ښایسته ښکاري چې چوپړ ته یې ملیار شته دومره ډیره موده وشوه لا تر اوسه یې پرهار شته چوپه خوله وه هیڅ یې نه ویل خو په زړه کې یې اقرار شته زه پرې څنګه باور وکړم چې په ستګو کې یې انکار شته نابوهۍ زور لګولی په دې چم کې څو هوښیار شته که په ټولو حساب نه شي دلته څو سړي د کار شته ما ځان خپله پیژندلی چې نصیب قسمت مې خوار شته دڅو ورځو مس
سیاسي شـیخ تـه
شـــیـخـه تـا نـه مـې زړګــی قــلـــم قـــلـــم دی چې رقـــیـب دې دیـره کـړی پــه خـپـل چـم دی دا پـــه تـیـــګـه د پـښــــتـو نـــه تــلــل کـــیـږي بې تـهــذیــبـو مــو پــه کــــور ایـښـی قــــدم دی زه یـی سـرې ســـترګې لـنـدې لـیـدلی نـــه شــم هـــر نـظــر راتــه پـیــغــور د خــپـل صـنـم دی پــه کـــوڅـو کـې دشـین سـترګــو ډلـې ګـــرځي شـیـخـه دغــه دې دخــــپـل ریـاضـت کـــرم دی زه پــرې نــــوم دمــیـکــدې بــــدوی نـــه شــــم
