شعرونه
دبل خوله
طنز محمود نظری دبل خوله زموږ د وطن سوه داسی سیده کیسه هر یو دی د دښمن پردي په خوله هیڅ یو خپل تاریخي مشر نه مني د هر یوه خوله ده د بل یوه خوله دمشر په خولې که ښوري دبل ژبه هغه مو هم نه ږغیږي په پورته خوله *** یوذره ماغزه نه لرو په سر کې خپله د بل خبرو ته مو ده پاته چینګه خوله ټول کارونه زموږ دښمنان پردي کوي موږ یوازې ارام ناست یو چپه خوله موږته تنخواه راوکوی مشران مو ټاکي ټول کارونه پردي کوي موږ یو
افغان بیرغ
زه په دښتو کې رپېږم، زه په غرونو کې رپېږم زه د سترګو په لېمو کې، زه په زړونوکې رپېږم ما په بڼ کې نخره کړې، د ګودر تر څنګ ولاړ یم زه د کلیو په سر خوځم، په ښارونو کې رپېږم زه په سر د بریالیو د بریا رنګونه شیندم زه په مستو اتڼونو، په ډولونو کې رپېږم زه له لمره رڼا اخلم، زه پروا د تورتم نه کړم زه له ګل سره لوبېږم، ګلابونو کې رپېږم ما د لوبو ډګر وړی په درې رنګه خنداګانو زه په تورو، سرو، زرغونو، ډګرونو کې رپېږم احمدي لاس کې مې نیسه ته اتل
د مړو چم
خير دا خو لږ عمر دى تېر به يې کړم خو زه په دې يم اندېښمن خالقه(ج) چې ابدي عمر به څنګه کېږي يمه هغه لره غمجن خالقه(ج) د مړو چم، چې هديره يې بولي په هغه کلي کې به جنګ خو نه وي؟ لکه لېوان له تازه ښکار نه چارپېر يو به د بل په وينو
سیاسي سپي
طنز محمود نظری سیاسي سپي په رګ رګ کې د دې وطن انارشي ده په دوتر دوتر کې د جیب تلاشي ده خدای دی ددې بدتره حاله ساته بدتره یې دواک لپاره پرتوګ کشي ده *** سړی چې یو وا ر د کوم پردي کوکری سي توپير نه لري چي د کوم بهرني کوتری سي چي یو وار د وطن په خوږو هډوکو روږد سو له زوره دا کوچنی کوتری جنګي خروړی سي په هغه یو او څو بهرني باداره توپیر نه لري په ډیرو هډوکو اچولو د ډیرو د ور سپی سي هغه چې خارجي بادار لري ښاغل
تږې سینه
ساقې د سرو شرابو سیلابونه درنه غواړم جامونه دې درواخله دریابونه درنه غواړم خمار زړه له عمرونو د دردونو په بستر کې پر څاڅکي نه صبرېږم بارانونه درنه غواړم وعدې د سبا مکړه سینه تږې همدا نن ده ملنګ د تا د در یم خیراتونه درنه غواړم خرابې د زاهد به د خیالونو سلسلې کړم آسمانه د عقلونو الهامونه درنه غواړم پردې د ظلمت څیرم د رڼا پر لور پرواز کړم بادونو سره مل یم توپانونه درنه غواړم موړونو کې د عمر د هستۍ پراته رازونه مزل د اوږدو لارو کا
راته داسې رباب وغږوه ګرانه
"راته داسې رباب وغږوه ګرانه چې دا درست مرغان راکوز شي له اسمانه " د شغلې په مرګ ويرنه نه دا کاڼې بوټي ژاړي زما په حال نن نه مرغان شول زما په حال باندې بې بال نن نه فلک شو رانسکور نه دا لوی غرونه نه دې ستورو نه ســــپوږمۍ وکــړل ويرونه نه وريـځـو زمـا پـه غـم بـانـــدې ژړلــــي نـه دا ځـمکه مې پـه حـال ده لـړځيـدلــي نه مـې مرګ پـوښـتنـه ړي راسره بـد کا عــزرائيـل کـلـه زمـا سـره مـدد کا اې اسـمانــه دا د کـوم جــرم
علاجونه
په تیر شعر مې وشمیرل لږ مرضونه که مو خوښ وي دا دي اوس څه علاجونه د درملو اساسات دي څو ډولونه حیواني او نباتي؛ وړانګې ،تعویذونه! داروګان دي په رقم رقم جوړ شوي ټابلیټونه، کپسولونه، سیرومونه
خر مهره
طنز محمودنظری خر مهره خدای دا دنیا په خپل پوهه پیدا کړه پوه یې انسان نا پوه یې بوده پیدا کړه ددنیا هر شی یې دوه زوجه پيدا کړه دکاروبار لپاره یې پوه او خره پیدا کړه په دواړو کې دلته خره په واک سوه پوهانو ورته دستي خر مهره پیدا کړه خدای ښځه ښکلی ښایسته پيدا کړه دې پوهو ورته دستي بوغره پیدا کړه سړي ته یې ښکلې ماټي او ږیره پیدا کړه پوه انسان ورته تیزه چاړه پيدا کړه خدای وایي تر دنیا اخیریت ښه دی هغو دا دنیا
د حکمتيار صاحب له خولی يي واورئ
محترمو دوستانو زه شاعر نه يم خو ددی عکس په تړاو می يو لڼډ شعر ليکلي غواړم چه تاسو سره يي شريک کړم. د خواږه ارګ ګل خانه کی ډير هوسا يم لکه پروت چه يو ماشوم په غيږ د مور وي د ناټو د بيرغونو لاندی ژوند کړم لکه خاص په واشنګټن کی د چا کور وي سياف ګل به يي نور څنګه رانه خپل کړي اشرف خان به له دی وروسته زما ورور وي ما خو نه منله اوس ورته تسليم شوم په ډالرو کی خو هم عجيبه زور وي که هر څو می څوک شړي بيا به تری نه ځم دروغ سياست س
خرابات
خرابات کي خرابات دی زه به هم کړم خرابات ځکه هـلـتـه مي جانان دی زه بـه کـړمـه مناجات خـرابات ومناجات سره ضـد دي په خـپـل ذات کړه خرابات کي مناجات چي هلته لوړئې درجات دساقي پـه لاس کي جام وېش په ادب کااوپه پام يـوه فـضادخامـوشۍ وه ډېـرهسـک وه حـضـرات دلته حال وو بل رندان وه بل زاهد وو نا څرکند ارغواني جامونه شرنګېدل وه خواږه دمیني ادبیات مـولا زما حـضورهـم ئې له خلقـته ښکاره نـور مـا وکـړه ډېـر خـواسـتـونـه نـاجـي تـه مـنـاجـات
د عشق نغمه
دا د مينې جذبه ده که جنون سره مې شپه ده دا ګرمي د يار د غېږې که د اور کومه لمبه ده توره شپه کې رڼا وينم د بادو پر موج روان يم دي ټالونه د خوبونو که د عشق خوږه نغمه ده د الفت سندرې اورم ځنګوي مې پر راګونو د خيالونو دي بزمونه که د جام ښکلې نشه ده په آسمان کې مې سفر دی له سپوږمۍ سره نڅا ده مطربان دي د افلاکو که د خوب نوې کيسه ده خرابات کې څراغونه بل د مينې محبت دي کاروانونه د الفت دي که د ستورو سلسله ده مصور دي پر افلاکو د ښکلا ډېر تصوي
غزل
دستورو شړاسمان سره مې شپې شوې داوښکو لوند ګریوان سره مې شپې شوې لارې د منږل کږې وږې ښکاري تیاروکې د کاروان سره مې شپې شوې دلته هستي ټوله دګواښ لاندې ده بیا څومره سخت ګذران سره مې شپې شوې خیاله ماته ارته دنیا جوړه کړه داهسې تنګ جهان سره مې شپې شوې څړیکې د پرهر مې هیڅوک نه اوري بیا ټول عمر درمان سره مې شپې شوې ژوند مې په سلګیو کې لاهو شولو ( وارثه ) د توپان سره مې شپې شوې
قبرونه ژاړي
قــبـرونــه ژاړي قبرونه ژاړي اوس په ویر کی ډوب دي او د مزار هدیري بیا او يو ځل بیا د شهیدانو تابوتونه په زړه کی ځای کړل بیا او یو ځل بیا یی په ژړا کړل میندي او یو ځل بیا یی د لیلی د شهیدانو ورونه ومنل او یو ځل بیا یی افغانانو ته ژړل او د ناځوانو او بی ننګونو د کړو وړو شاهد وو *** او بلخ می ژاړی د ځوانانو ویر کی او دا ترکومه به وی له خلکو پوښتي د خلکو ډلي
پسرلیه
راشه راشه پسرلیه دامړې څانګې راژوندۍ کړه خوشبویي د مشکو راوړه داوطن غوټۍ غوټۍکړه د بلبلو په چغهار کې مستې مستې نغمې راوړه د لمر وړانګو سره یو ځاې په زولیو وږمې راوړه سپیرې دښتې کړه ګلونه چې میلو ته زلمیان وځي څڼې واچوي اتڼ ته چې د ټولو ارمان وځي جونو پرانستلې څڼې خپل اوربل ته ګلان غواړي د بلیو په سر ناستې کشمالو ته باران غواړي چې د لمر په پلوشو کې نري څاڅکي د با
غزل
دلته خو لمر په تیندکونو راځي خوشحالي کله په کلونو راځي د زخمي زړونو پټ دردونه لاشته اوښکې اوس هم په ګریوانونو راځي دلته له هرځاې قتلګاه جوړه ده د وینو بوې بیا له سیندونو راځي چې یې سکروټې په خپل لاس کرلي خود به لمبې په اتڼونو راځي کله په ځان کې په خپل ذات شکي شم ګډ شوی لو چې په سرونو راځي وایي ( وارث ) هرڅه له زغم وتلي څړیکې همیش له پرهرونو راځي اسلو- ناروې
د زړه لمبې
ساقي راوړه اور د میو بیا لمبې پر زړه کړه بلې ښه شیبه ده ښکلې شپه ده د زاهد نارې دي غلې خوند له ژوند اخلم یارانو زنځیرونه مات د عقل د نشو پر ټال زنګېږم له آسمان سره خبرې مېخواران ولاړ په تمه سره جامونه نذرانه کړه د سرور ډېوې کړه بلې د ښادۍ کوه سندرې د رنګرېز خمونه راوړه وچې دښتې کړه رنګینې څاڅکي څاڅکي باران اوري د امید دي مرغلرې بلبلان مطرب د ګلو د وږمو خوږې نغمې دي پاېکوبې ده د خوبانو ترانې دي سحرګرې د نسیم وږمې لګېږي د مین د زړه پر
درد
درد وختونه تیر کلونه تیر شول ما د ژوند د کتاب ډیرې پاڼې یو پر بل واړولې زه ېې د ستونزو ، کړاوونو او لوړو ژورو سره ښه بلد کړم خواږه ترخه مې ډیر وڅکل ساړه تاوده مې ډیر ولیدل دکوچنیتوب په خو ند ېې پوه نکړم نه مې د خټو نه ډوډۍ جوړې کړې نه مې دشګو کوټنۍ جوړې کړې نه مې په ډکه خوله خندا وکړه نه مې په حال کوم چا ژړا وکړه د کلي ټول هلکان د ښوونځي په لوري بیا لیکې، لیکې روان زه به څارویو سره
پسرلی
نسیم ښکلوي مخ د مهرویانو مستي کوي د زلفو له سنبل ګلان ولاړ سلام کوي بورا ته آواز ښکلی په باغ کې د بلبل عطرونه د ریحانو او نرګس دي عالم کې نوی ژوند ګورم رڼا کنګل به اوبه کېږي په سینو کې خندا ده څنارونه په نڅا ژوندون څیري سینه د تورو خاور بری دی پر هستۍ د باورونو وصال به د بورا وي له ګلانو هوسۍ کوي مستي په ځنګلونو مېلو د ارغوانو ته به ځمه په ټال کې د بوډۍ به ورزنګېږم خوبونه او خیالونه مې زانګو ده وخت
د پښتون زړه
طنز محمود نظری د پښتون زړه واکمن پښتون زړه نه لری یوازې ینه لري که يې هم لري بای پاس سوی یا پینه پينه لري چې سم زره لري د هغه کومه تمه مه کوه له بخته د هغه زړه دنده لکه معده لري *** چې ګبر ،یهود او مسیحي مو مسلمان نسي ازبک، تاجک او پښتون مو یو افغان نسي هر یو یې په خپل سر ډنګوی خپل ډول وطن به خلاص د ایران او پاکستان نسي *** ناتو په کامونو او مذهبونو کي واچوه کرکه هغوی یې خپله اخته کړه دیو بل په مړینه ور
دود او دستور( ازاد شعر )
له نیکونو میراث پاتی یادښه کلتور بلګه ده دمیلمه قدر همیش کړو چی ساتلی مو دیره ده اوحجره ده په چم اوپه ګاونډ کې لا دخپل سر له قاتله هم غچ نه اخلو او اشرکار مو ښه دود دی په ګډ کار کې څومره خوند وي ټولې ستونزې کړي اسانه ډیرې سترې مسلې د خلکو منځ کې په جرګو او مرکو باندې هوارې درناوی دخپل مشرانو د کشرانو وجیبه ده دوطن په ننګ سرونه بیاډالۍ شي هره پیغله دوطن بیا په میوند کې ملالۍ شي خو!
نوي او انتخاب شوي پټاټې
(NEW & SELECTED Potatoes) (دانګلیس شاعر اولیکوال (جان هیګلي ،په ۱۹۸۶ کې لیکل شوي کتاب ( نوي او انتخاب شوي پټاټې ( John Hegely ) او۲۰۱۳م.کال کې بيا چاپ شوي څخه د یوه شعر ژباړه د ډاکټر حمیدالله زړهءور صاپي له خوا+ انګلیسي متن ېې
نوی کال
نوی کال دنوي کال شپه وه باد نه لګیده خو نری نری باران وریده اسمان دتورو وریځو شاته پټ وه دسپوږمۍ ستورورڼا ځمکې ته نه رسیده توره تیاره وه لارې هم نه ښکاریدې دڅانګو څڼې لمدې اوڅاڅکي څاڅکي بیا تری لاندې څڅیده چوپتیا خپره وه ونې چوپې غرونه چوپ وه یواځې دسیند شور تر غوږو رسیده ښه مې په یاد دي پلار مې کیسه کوله دکلي لوې جومات کې دماخستن دلمانځه نه وروسته ټولوخلکو لاسونه لپه کړل م
خداوندا ! کجا شد آن بهار صلح افغانت؟
در رابطه به عدم موجودیت صلح در افغانستان عزیز ما، در رابطه به بهار خونین جنگهای خانمانسوز، غزل مقبولی داریم از مرحوم خلیل الله خلیلی در پنج بیت، تحت عنوان "بهار خون" که به حالت فعلی وطن عزیز ما نیز بی ربط نبوده و صدق می کند. وطن آمد بهار اما نبینم گل به دامانت نیاید نغمه شادی ز مرغان غزلخوانت به جای موج خون می جوشد از انهار خندانت به جای لاله روید داغ از طرف بیابانت نسیم امروز با بلبل حدیث عشق سرکرده مـگر وقت سحر بگذشته ازخاک شهیدانت چه ش
مـســتي ، ډیري مـسـتي ، د افغان سندرې و وایه
محترمو لوستونکو ته دا یوه پسرلنی شعر د ښاغلی محترم سلطان جان کلیوال وړاندی کیږی: پســـــرلیــه ! مـاتـه پسـرلیه ! د جـا نـان ســـند رې و وایــه مـســتي ، ډیري مـسـتي ، د افغان سندرې و وایه ما د سـرو لمبـو د سـوځیـدلو ځـنی و ژغـوره اور چی د جنګ مړ کا ، د باران سـندرې و وایه پریـده چي تر غـاړه شی، نارنج ټولو ګلونو ته مـاتـه د ښــکلا د ارغـوان ســند رې و وایــه یو می ســه «بخـدي» ته د ســوما په شـر بتـو پسي لـوړو سـر درو ک
دغوث الدین خیشاوه
طنز محمود نظری دغوث الدین خیشاوه که وزیر غل دی مل یې هغه راوستلی پیریې تر دې څوکۍ هغه دی راکښلی باید دهغه له مرشد ه وسي پوښتنه په څو يې په دې څوکۍ دی کښېنولی دپاک مشر مادون غل کیدای نسي دپاکی مور زوی ارمونی کیدا ی نسي *** د ټولو وزیرانو کار لکه دغوث الدین خیشاوه ده واښه پریږدي بوټي باسي دورځې کار یې یوه بسواسه ده لکه موږک په لټه د قروتو یې هر کونچ کې کښه سږمه ده بل کار نسته نسواریې بهرته د تلوراتلو ډالري سفریه
