شعرونه
غزل : رحيمه پښتونجار په زړه پورې غزل
غزل پر تا مئېن زړه مې ېاغــي شو له مــجـــالــه ووت لکه کـــبلی د غـــشو لانــدې د خــپل حـالــه ووت اوس به مې غوڅه کړم دشعر ژبه قلم په تـوره که د غزل دور مــې هــم چــــور له زوالـــه ووت د اندېښــنو مالــک نــه غــــشي د ولـــکې وتـــلي لګي د زړه په کور مې نېغ د وخت له ډالــه ووت څو به تنــدی وهم په کاڼـــو ورتـــه پاکــه ربـــــه نــن او ســـبا دا عـــــبادت هــم له کــم
زما جانان وطن : سيد کريم خوستى
زما جانان وطن زما ژوندون زما ايمان دی وطن قسم په خدای راباندې ګران دی وطن په دې غمجنه پرديسې کی مدام زما ارمان زما ارمان دی وطن منم چی وران دی کنډ کپر به وی خو ماته جنت دی ګلستان دی وطن
ها د کابل په شپوکې: رحيمه پشتونجار
ها د کابل په شپوکې په هغه تورو شپو کې پاس د بلۍ په لمن چې مو د مېنې ډېوې بلې کړلې ستا د غزل ښاپېرۍ راته د پېغلو ستورو د ارمانونو سرې جوړې ګنډلې زما په سر به ېې د سپېنې سپوږمۍ شال غوړوه د تورو شپو دېو به غلام و زمونږ پاس په اوږو به ېې وړه د وړانګو ډولۍ په هغه تورو شپو کې پاس د آسمان په ګلبڼ د سپېنو ستورو غونچو نه به شبنم ورېده زمونږ د مېنې پر تنکېو لمبو تا به کاتل ورته د شعر خداېه په
د سميرا کوچۍ تازه غزل
غزل نه و، دا چې اوس په کومه لار قدم جانان اخلي دا خو مې شېبه شېبه د مينې امتحان اخلي ظالم غوندې يو خوب مې دى ليدلى څه به کېږي تا به رانه اخلي که مې اوښکې او ګرېوان اخلي له اوره که يې بچ کړو لاس و پښې يې رانه غوڅ کړل دا خواخوږي ګوره بدله د خپل احسان اخلي
دانديښمن ځاځى نوى غزل
غزل نن مــــې پـــه زړه وريـــــږي ستــــا وصـــال هــيرې شيبې خــــداى خـــو دې راولــه چې بيا مې راشي تيرې شيبې د بيــــ
شپې دهجران : سيدکريم خوستی
شپې دهجران شپې دهجران ډيرې اوږدې شوی راتهدپرديسۍ شپې غر غرې شوی راتهديار يادونه مې دوزخ ته بوځې دوجود غوښې مې پخې شوی راتههغه تير شوي دوصال وختونه سوچ پرې وهمه افسانې شوې راتهديار خوږې پ
غزل : رحېمه پشتونجار
: غزل غزللېريې له خــــماره عذابـونه کــړهډکې له ثــوابه نــن جامونــه کــړهحســن د تخلــيق په مدارونو کــېجوړ د ستورو ښکلي قطارونه کړهشرنګ د زولنو په ژبه نه غواړيبندې ورته زير و بم تارونه کړهنه دي شاعران چې لېوني نه ويډوبې د غزل په جام حسنونه کړهرســم دې کــه وهم د الله پــه کېتاوې چې د غاړې تعويذونــه کړهزړه کې ېې کړه تېره د
غزل :: جاوېدالله جمکزی
جاوېدالله جمکزی سرليک: عزل څومره کړی شوخی ستا دديارخلکهروخت ځوروی په بيمار خلکګوره چی په شپه بيا دلته رانشیدلته خو هروخت اوسی بيدارخلکمينه دعمونو تل ملګرې دی نه ورکوی زړه چاته هوښېار خلکپام کوه زمونږچم ته چي رانشېهسي نه تا کړي سنګسارسنګسارخلکما جمکزي کړې هيڅ ګنا نه دیولې خيجوي ما اوس په دارخلک
غزل : رحېمه پشتونجار
غزل لا تـر اوســه دې د مينې اندېــښنې شــتهزړه پــه ويـنو کې روانې وسوسې شـــتهڅنــګه هېر کــړم پېغمــبر مې د غــزلــولا تصوير چې ېــې د زړه په آينېې شــته
شمعه شوګير غزل
سرليک: غزل زما په غېږه کې سکون ومومي خـــــــــــــــــوب ورشيکه پرې نېشه دځــــوانمرګي پېغلتــــــــــــــــوب ورشيله خمــــــــــاروسترګـــودې ځارشم بلا ښکلې ښــــکاريخـــوب زنه ياره له ډېرخـــــــوبه پرې پړســــوب ورشيچــــــــــــــاانګيرل چې به يـــوه ورځې دکابل هستۍ تهنوښت له خوستــــــــه لــه پکتيااوله اريــــــوب ورشيســـــم لـــــه
د شمعې شوګير تازه غزل
شمعهشمعــــه شوګير پاليزړونــــــه اسيرپـــاليدغم او دردپه شپـــــهمئين سره وير پــــالي دچـــــــــايادونه ګله!دچاتصــــــــوير پاليکه ائينـــــــــــه بې ريا پاچــــــــا، فقير پالي
د شمعې شوګير په زړه پورې غزل
غزل دبيلتـــــــــــــــــون دستـــــــــــــــم ويرتـه ده ولاړهاوښکــــــه راغله ستــــــــــــاتصويرته ده ولاړهرب دې نـه کـړي چې جـــــــــانان ورسره نه ويدعـــــــــــــالارڅـــــــــــــــــــــاري بهير ته ده ولاړهمساپر دی خـــــــــدايه تـــه پرې رحــــــم وکړېساه فريادکړي خپــــــــــــل تقـــدير ته ده ولاړهترې سينـــډلـواو ننځـ
سيد کريم خوستى . مسافرو ملګرو ته
په عربی الااماراتو کی خپلوټولو مسا فرو ملګرو ته ډالی تا به د ژوند ته خو شحال وی پښتونه دې وطن کېبرباد شولې تباه شولې زيبونه دې وطن کېپه سترګو با ندې ړوند يی نه بينا يی نه پو هيږېدستا دسترګو سوې ټول رګونه دې وطن کېښيرې درته جنان کوی کالونه باندې ورک يېپه تا باندې راوری شنه غمونه دې وطن کې چی لاره باندې درومی نو په لاره ګوتې شمارېديار په جدايی کی ای مجنونه د ې وطن کې چی ستا ښکلې
د شمعې شوګير ښکلى غزل
غزل دمئينتــــــــوب کيسې تاچــــــــــاته وکړې؟اوکه غماز ټولې دنيـــــــــــــا ته وکـــــــــړې؟پرون هم پېغــــــلې په ګــــــــــــودر غږېدېولې خفـــــــــه ښېرې يې مـــــــــــاته وکړېلکه يې وږمووجـــــــــــــود وي ګل او هواداسې مې خيـــــــــال کډې بيديا ته وکړېدطراوت اوښــــــــــکې
پاکې ارزوګانې : محمد رفيق عزت
سرليک: پاکي اروزګاني زموږ دکلي رڼاګانې په سهار کې ناستي لاس په دوعادشپو په ورکه انتظار کې ناستيددې ظالم مارپه کوپړۍ به نن ډبري وارشيښه په کمين کی توتکۍ غلې چينارکې ناستيدپرون شيخ نن وشيطان ته سکه ورور ويلیځکه خوډمې يي دتلوراتلو په لار کې ناستيموږ دټوپکو له شپيليوڅخه نه ډاريږوخير که مو پاکي ارزوګانی پاس په دارکي ناستيکه دلته سوځي هلته سوځي دغه کوم ولس
پښتا نو : سيد کريم خوستى
پښتا نو ډير مو بې ځايه ځوانان مړه کړل په جنګو پښتانويو خوا نيستې بل خوا تباه کړلې سوچو پښتا نواخير تر څو به بې تعليمه او مزدور ګرزې ته راځئ چه جوړ کړو خپل وطن که ټول پرې مرو بښتانوولی دجنګ په تبا هې با ندې موږ نه پو هيږوهر څه مو غرق شول دبا رودو په اورو پښتانوکشکې بارودو جوړ ول خو مو په خپله زده واىخو خپل مو نه دي دا بارود دي دپرادو پښتانوپدې برباد يو خو دا ولې پدې نه پوهي
د تناکو غوبل : محمد رفيق عزت
د تڼاکو غوبل کله اقرار کله انکار خوښومدمينی هغه دغه کار خوښومچی په کی مينه بی تاله خرڅيږیهغه محل او دغه ښار خوښومهر مازديګر چی به شمال
سيد کريم خوستى : عا قبت به می دژوند
: عا قبت به می دژوند عا قبت به می دژوند دهجران څه ویماته فرق به دفراق او زندان څه ویدلته ژوند می په مقتل با ندې شميرلېپه پرادې وطن به ژوند دانسان څه ویبې له ياره چه ژوندون او زنده ګې کړماوسيدل ددی جهان ګورستان څه ویپه ژاړه چه دشرين وطن رخصت شو منو هغه ساعت دوزخ او جهان څه ویپه کتو کتو فنا چه د جا نا ن شومجنازه می دارمان او د ځا ن څه وی
سپرليه : رحيمه پشتونجار
سپرلیه : رحيمه پشتونجارښـه ډېر راته سپرلــــــــــيه غــــــوړېــدلي ګـلان راوړهيو څــو پـــــــــه کې داغــلي ځــورېـــدلي ګــلان راوړهد تانــدو تنـــــــکۍ هـېــلو د غوټــيو خــــــــنداګــانــېټوکــېږي چې وږمې پــه کې سپــېڅلي ګــلان راوړهچې عشق په کې سکروټه او لمبې په کې ښکلا ويګلاب غــوندې سور اور کې لمبــېدلي ګــلان راوړهد زړه سترګه چې خـــوږ ورله د اوښکو په خنجر ويغاټـــــول په څــېر
څوګ خپلې وينې تويه وی: سيدکريم خوستي
څوګ خپلې وينې تويه وی څوګ خپلې وينې تويه وی پرې خدمتونه کویڅوګ دبل وينې تويه وی خپل پرې عشقونه کویڅوګ شول ډاډخيټې خوري شراب ديتيم پلارپه وينوڅوګ ديتم په بد خال ژاړی فر يادونه کویڅوګ د کرسي لپاره وژنې وږې تږې خلکڅوګ دی بې وسه وږو تږو ته ويرونه کویڅوګ په موټرو کی سپريږې دوطن په وينوڅوګ دړندو غوندې په لارو کی سوالونه کویڅوګ غليم پيژنې غليم ته په ز
دتاک اوبه: محمدرفيق(عزت)
سرليک: دتاک اوبه خوږه يوه نغمـــــــــــــــه وه په سيتار نه مړيد مدسترګوپــــــــــه جګړه کی په خپل وار نه مړيد متيارونه په روخصت نور دسپوږمۍ کلي ته راغلمدزلفو نه راکوز شوم پــــــــــــــه رخسارنه مړيد مسيليودغوټی پـــــــــه شونډو ايښی ولاسونهګلونو چی خوله واکړه په بهارنه مړيد مدتاک څاڅکو اوبو نه څوواړه جامونه ډک شولپه غوړپ غوړپ می خالی کړل زه خمار نه مړيد م
غزل : سيد کريم خوستي
دځوانې وخت ستاپه عشق کی می د زړه وينه وچيږېدځوانې وخت مې ما ښام غوندي تر يږېبې له تا نه زنده ګې کولې نه شمما شوم زړه لکه يتم راته ژړيږېخلک وايي چه دا څه در باندې شوېڅه خبر دی چه په تا پسی زوريږید هجران په دقيا مت دوزخ وختو کی دکباب غوندې می ټول وجود پخيږېپرديسې کی بې له تانه ښکلې يارهتوره ږيره می غمونو کی سپنيږېچیرته لاړ او څه وکړم نه پو هيږمستا هجران کی می زړه درد
غزل : محمد رفيق( عزت)
نن بيا می دغزل د ښاپيری لمن نيولي په مينه دګلاب می دغوټي لمن نيوليداساز اودغه جاز مي په مغزو کی اثر نه کړي په مينه افغاني مي دشپيلي لمن نيولی ها ستوري به هميش داسی مغرور شانتی ځليږی په ډنډه داسمان کي دسپوږمی لمن نيولی زموږ دښتي اخيرولی داسي سري زرغوني نه شي هميش يي په منګولو دکوچي لمن نيولی (عزته)!څنګه ورک شو
اې د سپرلي ښاپېرۍ : رحيمه پشتونجار
اې د سپرلي ښاپېرۍ : رحيمه پشتونجاراې د سپرلي ښاپېرۍنن دې زما په زړګيدسرو ګلونو وزر وغوړوهنن دې د پرخو باران زما د زړګي په لمبو ووروهاې د سپرلي ښاپېرۍستا د جنت پر لمنزه غوړېدلي سره ګلونه وينمهلته په څنډه کېد شنو نکرېزو شنو پاڼو کېلمبې د مينې وينمزه د حرم پېغلټوپه خورو زلفو کې ريدي وينمهد چا په لاس کې سرې غونچې د محبت وينمهپه کې حوا وينمهچې د آدم مينې تهد سرو ګلابو په تنکيو څانګو د محبت له
