جلالتمآب داکتر اشرف غنی، جناب داکتر عبدالله! مشروعيت دولت افغانستان مبتني بر رضايت افغانهاست!

هرگاه حكومت افغانستان اعتماد افغانها را زير پا بگذارد آنوقت مشروعيت خود را از دست مي دهد و افغانها مجاز به تغيير آن هستند!

نتنها مشروعيت دولت افغانستان، بلکه مشروعيت هر دولتي مبتني بر رضايت مردم آن مملکت میباشد و چنانچه هر حكومتی که اعتماد مردم خود را زير پا بگذارد مشروعيت خود را از دست مي دهد.

فاصله گرفتن روز افزون جمعیت های عظیمی افغانهای صادق و آگاه از دولت را مایۀ تشویشی نگران کنندۀ باید خواند، که زنگ های خطر ضعف مشروعیت را می نوازند!

افغانها صلح بی درنگ بین الافغانی می طلبند، مگر آنانیکه در پانزده سال اخیر در فساد اداری غرقند و "لاشخوری و مردار خوری" دارند، برای بقای ننگین خویش و زراندوزی های غیرقانونی، مقولۀ " مردم " را برای بازی دادن و فریب مردم عزیز ما صرفا" و فقط افسانه اي سياسي ترسیم میدارند.

طوری که همه میدانیم، یک سال دوازده ماه دارد، هرماه نیز تقریبا سی روز دارد، هر روز هم هشت ساعت کاری دارد، و هر ساعت کاری نیز شصت دقیقه دارد و هر دقیقۀ کاری نیز شصت ثانیۀ کاری را در خود دارد. افغانهای صادق و آگاۀ ما نیز از شدت بی کاری ثانیه شماری دارند، که مثلا:

والیان "میلیونر قسم" و یا میلیونرانی "والی قسم" که در پانزده سال اخیر به زراندوزی های غیر قانونی و فساد اداری دست زده اند، چه وقت و چه زمانی به پای میز محاکم فرستاده میشوند؟

دوسیه های غاصبین زمین های دولتی و مفسدین اداری پانزده سال اخیر چه وقت و چه زمانی در دستگاه های عدلی و قضایی کشور، با شفافیت و دقت تمام تکمیل میشوند و مجرمین چه وقت و چه زمانی به چنگ قانون سپرده می شوند؟

و صلح بین الافغانی ما بلاخره چه وقت و چه زمانی به وجود خواهد آمد؟



حاكميت مردم محدود به حدود قانوني میباشد!

مگر از پانزده سال بدینسو و همچنان امروز، امنیت و ثبات ما در گرو جنگ و جنگسالاران و عدم موجودیت صلح بین الافغانی گیر مانده است و یک تعدادی از مفسدین اداری نیز به این حالت رقت بار افزوده "بازار تیزی" و خوشگذرانی دارند.

در عین حال قانونیت ما نیز طبعا در گرو امنیت گیر مانده است.

در چنین حالتی بدون شک که "عدالت اجتماعی، ترقی و رفاه" به اصطلاح عام همچو "جن" می گردد و مردم جنگزده و مظلوم افغان "بسم الله". یعنی: آرامش و آسایشی نسبیی از عموم مردم رنجدیده و جنگزدۀ ما در "فرار" میباشد، البته به جز از آنانی که از "دیگ های پلو خوری دولتی" مستفید میباشند.

جلالتمآب داکتر اشرف غنی، جناب داکتر عبدالله! در چنین حالت و وضعیتی که صلح از مملکت گریزان، امنیت و ثبات از مملکت گریزان، یک تعدادی کثیری از هموطنان عزیز ما که سرمایۀ کشورند از شدت بی کاری و ترس جنگ از مملکت گریزان، حتی بخشی عظیمی از سرمایه های مفسدین اداری از مملکت گریزان، چه باید کرد، و نسخه چیست؟

بدون شک که نسخۀ رنگینی در کار است که نباید آنرا از غفلت در آب اندازیم!

به امید صلح، ثبات، عدالت اجتماعی، قانونیت، ترقی و رفاه