د فضل رستم لخوا خپرې شوې لیکنې
غزل / سلیم سرود
غزلیو ګل وې په ګلونو کې جانانه رانه لاړې زما د پاکې میني خوږ ارمانه رانه لاړې ای! څنګه دې آسانه داسې وویلې چې لاړم ای! څنګه دې زه پریښودم ستومانه رانه لاړې ما ډیر لکه ماشوم په چیغو چیغو درته وویل اخ مړ شومه ، تباه شومه خو ګرانه رانه لاړې ژوند نوې د خوښیو غوټی ګل کړې ، ستا له لاسه راپریوتلې ، وچې شوې بارانه رانه لاړې
غزل / رستم
غزل تا لرمه ، ستا د یاد کعبه لرم خوشحاله یم شکر مقدسه حافظه لرم، خوشحاله یم ستا د (هو) او( نه) ځواب ته نه ورخطا کیږمه زه مې په خپل زړه کې فیصله لرم خوشحاله یم زه د وخت ناندریو ته وخت نه لرم بې غمه یم زه د چا په سترګو عقیده لرم خوشحاله یم ستا له تګ نه وروسته په ما څه وشول؟ خو هیڅ هم نه زړه که مې هغه نه ، ژوند
غزل رستم
غزلد زړه په زور د زړه په راج به مې اماج ته رسم د عاجزۍ په احتجاج به مې اماج ته رسم زه ښه پوهیږم . نابلده یم ، سختي به وي خود دعاګانو په علاج به مې اماج ته رسم
غزل // فضل الربي رستم
غزل نن مې مودې وروسته د داسې یو چا غږ واوریده ورسره ګډ مې دخپل زړه د درزا غږ واوریده
غزل / فضل الربي رستم
غزل مــــا ويلې کــــــه پــــه ټوله دنیا غم راغلی و خــــــو نــا دا خــــو یــوازې پر ما غم راغلی و بېګا مې د یار غم څخه توبه وکړه ، ویده شوم چې ګورمه په خوب کې نو بیا غم راغلی و نه مړه نه طوفان و ، نه سیلۍ، نه زلزله وه په زړه باندې مې یو نا اشنا غم راغلی و *دا وینې دا تور مخی ، چاودی
نظم // فضل الربي رستم
ای د جنت ټېکدارنو خلکو په پښتنو ملنډې ولې وهئ؟ دا د ظلمونو زیږول بس کړئ له خپل وجدانه منډې ولې وهئ زمونږ تنکي ګلان پرې مه غولوئ دا د خیالي جنت پلمه پریږدئ دا د شپېتو حورو غلمانو چې ده کوران لپاره دا کیسه پریږدئ ای دجنت ټېکدارنو خلکو دا پښتنې حورې نور مه ژړوئ هغه چې سترګې یې ړندې شوې پسې د زوی لپاره یې مور مه ژړوئ ای د جنت ټېکدارانو! ګورئ تاسو خو وینۍ
نورالدين ګوهر // غزل
غزلباد وو غبار وو او سيلۍ خبره ورانه کړلهيخ وو بارن وو او ګلۍ خبره ورانه کړلهبل داسې ځای نه وو باران دواړه لمده خوشته کړود غره لمنه وه کيږدۍ خبره ورانه کړلهد ژمي شپه يې بس په ما باندې و نه لوريدهمينه يې زده نه وه کوچۍ خبره ورانه کړلهڅه ليونتوب څه مجبوري او څه مې يار غصه ووڅه غريبۍ څه بيوسۍ خبره ورانه کړلهخدايه په سپينه لمن داغ
روېېد همت
څه عجب مستانه خوب دی کله خوږ او کله تريخپېغلتوب که ځلميتوب دی کله خوږ او کله تريخچې دې وګورمه مست شم خو بيا هم غم د فراق ويعشق همه د زړه پړسوب دی کله خوږ او کله تريخد جنون تر حده لاړم ،چې مقام په تندي ښکل کړمژوند خو ژوند د لېونتوب دی کله خوږ او کله تريخروېېد همت
غزل / فضل الربي رستم
غزل دغه د چا د لاسه ؟دا چې پرې زه نښې لرم د بې لوظۍ د پرهرونو، په زړه نښې لرم
غزل/ رستم
غزل ستا له ځواب وروسته تر ډېره قیامتونه راغللژوند کې مې ګرانې ګرد چاپیره قیامتونه راغلل ماپرې خواري وکړه بلا ، خو حافظې ناځوانېهېره یې نه کړې که بې شمیره قیامتونه راغلل درد یې بلا پسې ، علت خو یې مالوم کړۍ ، ولې؟له کندهاره تر بونېره قیامتونه راغلل د نفرتونو امیرانو قتل عام پيل کړیخلک له خپل سیوري کړي وېره قیامتونه راغلل ما له یو
نظم / فضل الربي رستم
نظم ما مې په ژوند کې اهمیت هیڅ خوب ته نه ورکاوه ما خو نو هیڅکله باور چرته په خوب نه کاوه ما مې په ژوند کې د خوبونو باور دروغ ګڼلو ما مې په ژوند کې بس همدغه لیونتوب نه کاوه ------------------------ یوه شپه خوب وینم په خوب کې راته یوه تورمخی په ګونګۍ ژبه ګواښونه کوې ما ته نژدي راځي ، قدم په ګوډه پښه را اخلي راته خپ غږ کې د وژنې قسمونه کوې زه ترې ډ
غزل / فضل الربي رستم
غزل زړه کې دې ډیرې غوټي وې خو په خوله چوپ پاتې شوې اوس خو نو خپل یو، اوس ووایه، په څه؟ چوپ پاتې شوې ای عجیبه وه په خدای ، تا مې د اقرار بدل کې نه راته هو وکړله ګرانې او نه چوپ پاتې شوې
غزل
غزلپه پټه خوله مې له فریاد سره یوځای تیره کړهد عشق کیسه مې ستا له داد سره یوځای تیره کړه نن مې د زړه له څړیکو واخستل بلا خوندونهنن مې کرۍ ورځ د چا یاد سره یوځای تیره کړه خیر که جنت مې حاصل نه شو کړی ، خو ما زندګيد نفرتونو له جهاد سره یو ځای تیره کړه هغه سړی زړونو کې ځای لري ، که هرڅومره يېخپله دوره له ان
غزل--------- نور الدین ګوهر
غزل دلتـــه بــې ګناه د خلــــکو مړيـــنه دهځکه مې سينه له غمه خــــــوړينه دهستا مخ چې د اور غوندې لمبې کويدا دې اننګو کې پنـــډه ويــــــــــنه دهبيا يې د نظر تــعويـــز په غـاړه کړوښکاري دا جينــۍ له رنــګه سپينه دهڅومره چې د مور په اولاد زړه سوځيدومره مې په خداى تا سره ميـــــنه دهزړه دوګوهـــــر ډک له ګوهـــرونو دى هــره يـــوه سنــــدره يــ
اوس نو هغه تاویز چپه اوښتی!!
نظم زه به همیش په اندېښنه کې ومه چې چیرته زمونږ تر مینځ بیلتون رانه شي چې د سلام ځواب کوای و نه شم دغه قیامت مې په ژوندون رانه شي خدای مه کړه سترګو نه دې ورک شمه زه خدای مه کړه ځان رانه پردی وګڼې خدای مه کړه چیرته چې ته دا ونه کړې چې خپل جهان رانه پردی وګڼې خو هغه صحنه مې اوس هم سترګو کې ده
غزل ---- سېلاب خوستی
غزللـه مـا خــو سمــه بـاشــاهـي لاړلـهاخـه لـی ولـــويدم ځـــوانــي لاړلــهچا به ښيرې راته ضرور کړي ويلـه زړه مـې هغـه خـوشـالي لاړلـهســتا دوصـال وريـځ راغلـې وه خـوبـاران ونـه شـو بـس خـالـي لاړلــهد زړه په ويـنو مې را خپل نه کړلېهسـې عـبس مـې دا خـواري لاړلـهسـيلابـه بـيا دربـانـدې کـلـه راځـيهــغــه ابــــاده زنــده ګـــي لاړلــه &n
غزل / رستم
غزل یو هلته پروت پر میکده دی خو له درده ډ ک دی
غزل // بادشاه الدین مشکور
بې وفا په خوب کې !په خوب کې راشې رته وایې وفا داره یمهستا محبت یم ستا یم مینه ستا د پاره یمهپه خوب کې راشي راته وخاندي مسکۍ شي ګلابوایې چې ستا د زړه له درده خبرداره یمهپه خوب کې راشي راته وایې ما ستم کړیدیازار وهلي یمه ځکه خواروځاره یمهپه خوب کې راشي سرې منګلې راښکاره کړي وایېزمانه لرې لرې ګرځه زه خونکاره یمهپه خوب کې راشي راته وایې مافي وکه راتهجانانه زه خو ستا د مینې ګناګاره یمهپه خوب کې را
غزل / رستم
غزل ژېړ مازیګر دې خنداګانو نه بې برخې نه شي
نظم
نظمزه په کور کې یو وزری یادیدمه زما مې پلار ته نازولی یادیدمه که له عمره څخه کم ومه، خو بیا همزه له مینې نه منلی یادیدمه مونږ د وخت له ترحم لاندې ژوندي ووخت زمونږ پر ژوند وه مینه اچولېوخت ناځوانه نه و، وخت ! هغه وخت ښه ووخت پر مونږ لته وریښمینه اچولېمونږ یو څو تنه په خپلو کې راټول ومونږ په خپل جنتي ژوند باندې اخته و
