شعرونه
بلینډه بدرۍ
غزل د ځوانۍ سور ، د حسن راګ ، د ناز له تاله وځيغرور مې خود پسې یاغي شي له مجاله و ځي د انتظار شیبې دې دومره ګړندۍ نومه شه چې مې دوران ورسره لاړ شي له زواله وځي له اندیښنو یې رنګ الوتی
غزل/// سلیم احمدزئ
غزل لکه آسمان چې بې پښو ولاړ دﺉداسې مې زړه ستا په یادو ولاړ دﺉپه نیمه شپه کې مې نیمګړﺉ آرمانګوره چې یار ته په سجدو ولاړ دﺉزړه مې دا ستاغمو کې داسې خوښ وېلکه ګلاب چې په ازغو ولاړ دﺉشپه د جمعې ده، داچې رانه غللې؟لکه چې پلار دې په پیرولاړ دﺉ؟منم چې ښکلي په دنیا کې ډیر ديخو ستا تصویر مې په لیمو ولاړ دﺉڅومره یې ډاګ ل
حمید احساس
غزلداسي څوک نه شته چې وسواس نه لريهغـــه چـــې شتـه هـغـــــــــــه احساس نه لري بیا مــــې د کلــي زلمـۍ جنګ تــه درومېتــوره یــــــــې شــــته دی مګـــــر اس نه لريپلار یـــــې شهید شـــولــو، یتیم پاتـې دېنـــور ه څــــــــــوک داســــــي د شاباس نه لري
انعام الله ګوهر
دا غزل جلال او رستم ته او الهامه ته خو مسافر نه يې!! نور دې نه شم زغمی غم ، کلي ته راشه بندوم دې په قسم کلي ته راشه په بل وطن کې دي تا څه لیدلي
د قدرت الله درمان نوی غزل
غزل ځه غاړه دې خلاصه چې هر څه وايې قربان دې شمغلي نه شې وايه وايه ښه وايې قربان دې شمزه خو دې قربان شم په همدې ادا وژلى يــــــــــــــــــم آخ چې په اومه خولګۍ پــــــاخه وايې قربان دې شموکړه دا وعــده چې به مې نيمه لار کې نـــه پريږدېهغه به کومـــه
نوی غزل //جلال امرخېل
غزل خدايزده که دې سترګو ته رانجه شمه هسې به په زړه اوبـــــــه ، اوبه شمه ته او خدای دې ،خدای دې مړ کړه نه وايې ؟کله چې بې وخته در پـــــــه زړه شمه ستا د هـــــجــــــر سرې تبې نيولی يم تــــــــــه راتــــه دعا کوه چې ښـــــــه شمه لاس دې د دعا شي مسيحا ګلې !هر وخت چې په حال د پرېواته شمه ته راته خوږې خوږې ګيلې کوه زه به دې ويده په زن
د ذکیې غیاثې په زړه پوری نظم
سترګې اوس مې هره شېبه ستا سترګې یادیږيچې دې هر ځل اړوې را اړولېزه به هم په سرو اورونو اوړېدمه####هغه ستا سترګې می اوس خورا یادیږيپکې پروت څه عجیبه غوندې تاثیر وومخامخ به مې کتلې ورته نشوای####کومه ورځ چې به له ما وه خطا شوېستا له دومره ښایسته سترګو به یارهد غضب د اور سکروټې ورېدلې####ستا له دومره ښایسته سترګو به یاره
غزل /// محمد سلیم احمدزئ
غزل بیا نیمچه نیمچه خمار ته مې زړه کیږي ستا د مړو سترګو دیدار ته مې زړه کیږي ساقي ستا د پیالو خوند مې په کار ندی د سرکو شونډو بازا
غزل /// شمعه شوګیر
غزل لکه پېروتي چې دونوله خاښو راتاو ويستاله تصویره داسې غېږه مې لیمو راتاوويدجانان مینه مې له زړه نه راچاپېره داسېلکه دېوال دپښتنوچې له کورو راتاو ويغربته ښه دې راسره زوراوزورګی وازمائیهزماګلالي وروڼه همېش له شړمبوراتاو ويبلانازک وي دګلاب له ګله هم نازک ديتامې غاښونه له نازکواننګوراتاو ويدژوندمانا ته رسیدل شمعې هنرهم غواړيم
غزل // قدرت الله درمان
غزل چې ياردې رانوست نو ته د څه لپاره راغلېهسې عبس د زحمت وويسته ريباره راغلې مطلب اشنا لاليه څنګه دې راپېـښه وکړهووايه څنګه د غلــــــطه کړله لاره ، راغلې زه دې راتلو ته سترګې سترګې يم راځې اوکنهتياره ماښام شولــــو چڼچڼې تر چناره راغلې
نوی غزل // زرکه
غزل مين زړګی چې ورته لاره په غرمو ونيسي لکه بی وسه اوښکه هيله دبــڼــــو ونيسي زما جانان زما ددواړو سترګو نور دی خلکه لکه يوسف کميس په سترګودړندو ونيسي ما يې دسترګو په اينو کې يو خمار ليدلی ډير مينان به بيا دعشق په ګناهـــــو ونيسي ستاپښتنې مينې مې داسې لاس او پښې تړلي
مساپر/ پکتيانۍ
مساپرستا په نامه زه ګرانه ناسته يمهتورې کمڅۍ سپينوم ستا لپارهمنم چې عمر دې سفر کې تېر شوسختي شېبې دې په ځان وزغملېزه دلته هره شپه سپوږمۍ پوښتمهله سپينو ستورو سره خبرې کړمهد باد څپو سره په جنګ يم هر وختخو ستا خبرې راته څوک نه کو يټپې سندرې راته څوک نه کوياوس چې مرغان دا ستا له لوري راځيماته بلا پوښتنې مخې ته شيوايم چې کاش!ستا هم وزر وای
د اغلې حمیدې پکتیانۍ په زړه پوری نظم
دستور زه چې وړه وم ماته ښه ياديږيما به همزولو سره لوبې کړلېزموږ د چم ډېر هلکان به هم ووله ډېرو ورځو ورستهزما نوبت هم راغیماته يې ويل چې نن به ستا واده ويزه شرمېدم ما داسې نه شو ويلایچې زه فلانکی کوم، فلانکی نه کومهلته هم زه د دې جوګه نه ومهچې مې خپل حق وغواړمزما همزولو به ټيکري هوار کړلهرې يوې به يو کنډک د ډوډۍاو لږ لږ ګوړه وه راوړې هلتهخوړه
نوی غزل // جلال امرخېل
غزل اور ته رڼا رابــــــــــاندې څـــــه له وايې ؟ دا ناروا راباندې څــــــــــــه لـــــه وايې ؟اول به ستا پر تندي ګونځې راشي رښتيا رښتيــا راباندې څه له وايې ؟يو ځل مې ووې ،چې زه ګرم يم کنه تـــــه يې نو بيا راباندې څه له وايې ؟ځنې خبـــــرې د زړه رنـــــځ ډېروي
ذكيه غياثي
ازاد نظم دی زه د ګل تانده غوټۍ یم او مینه په یوه ګل یمهغه هم ګل د انځر دیشپه می ویښه کړي له خوب چي غوړیږيخو چي ګورم نه یې وینمه په سترګوبوي یې وي خو خپله نه ويټوله شپه په اندیښنو کېټوله ورځ وم سرګردانهاو د داسي شپي په تمهچي يي ووينم په سترګو ذكيه غياثي
درې خیالیګر بیتونه // عمادالدین دوران
درې بیتونه ناکردو د وخت لوګی کړ پورته لاړه اوس مې ذهن له اسمان مچکې اخلي ستا خویونه ،عادتونه چليګر دي ستا خبرې له لغمان مچکې اخلي د شهید لالي اروا ته ثواب لیږي پیغله ناسته له قران مچکې اخلي عمادالدین دوران
ښکلی غزل /// جـــــــــلال امــــرخــېـل
غزل درد له زړه نه اندامونو ته غځيږي لکه وينه چې رګـــــونو ته غځيږي څڼورو بلا زړونــــــه لاس ته راوړل جنګ له غرونو نه ښارونو ته غځيږي د مــارجــې د جنتي ځمکې درځونه اوس د ارګ و دېوالونو ته غځيږي تر دې پس به هم چوپتيا کوم مصلحت وي؟ د غليم لاس چې شالــــونـــــو ته غځيږي دا چې نن دي ، په جونګړو باندې بلې دا لمبې به محلونو تــــــــــــه غځيږ
غـزل / روبینه تبسم
غـزلځوانۍ ته دې سلام کومه، ښکلا ته دې سلاماخلاقو کې تا پیر ګڼم، اروا ته دې سلامد ګل د غوړیدو تشبه به بده ورته نه ويخپره خاموشه مخ باندې خندا ته دې سلامچې راشې مخامخ پیکي ته څنډ ورکړې په نازاخ ځار دې شم اشنا دغې ادا ته دې سلامپه څنګ چې رانه ګرځي دا کړې غټه نارواخو ځه جانانه هرې ناروا ته دې سلامچې ځان پرې د پتنګ په څير لمبه کړي تبسمدر پرې مې ږده د سپین رخسار رڼا ته دې سلام
د مور نړيوالې ورځې ته// نذیر احمد نذیر
تـــــــــــاز
غزل / سندریز شور
غزل لکه په پاڼو کې غونچه ، لېونۍ مخ پټوي په لوپټه ، لېونۍ کله نا کله په لار پرېوځمه کله نا کله شي نشه لېونۍ انکار نو څه له کوې وه کاپرې ازار مې ولې اخلې وه لېونۍ دا يارانه به څنګه سر ونيسي يو زه ضدي بله هغه لېونۍ
د سمیرا کوچۍ یو غزل
غزلنه ؤ، دا چې اوس په کومه لار قدم، جانان اخليدا خو مې شېبه شېـبه د ميــنې امــتــــحان اخليظالم غوندې يو خوب مې دى ليدلى څه به کېږيتا به رانه اخلي که مې اوښکې او ګرېوان اخـــليل
غزل// فرید الله حسن زئ
غزلزلفې ډيرې مه څنډه مارونه غورځوي مينه د جانانه فسادونه غورځويبيايې په ټټر باندې پولی او لونګ پورې کړلپاس په بلۍ ناسته ده ګلونه غورځوينه يې څوګ جانان کړو او نه مينه کړي دچا سرههسې په نازو د خلکو زړونه غورځوي خيال کوه د خپل مين په کور يې چې ګذار نکړې سترګې دې چورلکې دي بمونه غورځوي بيا فريد ديار کلي ته تلل
نوی غزل /// سلیم احمدزئ
غزل خیاله دا دې کوم جهان ته راوستمتاد مینې ډک جانـــــان ته راوستم چا وې؟ سترګې مړې چاته څه نه وایېسم یې د پانسۍ میدان ته راوستم خښې کړې منګولې زما زخمې زړه کېچا دغــــــــــــــــه ظالم درمان ته را وستم را یې نه کړ ګل یاره ستا زلــــفـــــو تهچا دغه سپیره باغوان ته راوستم ګرځیدم سلیمه لـــــــه مـــــودو پــــسېخدای د ټو
