شعرونه
قطعه //// فضل عندلیب
د پښتو ناوې ولې ژاړې د کلتور څلي ته ؟ګودر که وران دی خو په لارو کې کودړي شته دییو ځل به پورته شي لمبه د انقلاب له خېرهلا د پښتون په نغري کې سره بڅرې شته دی فضل عندلیب ، دير
د محمد نادر دانش یو شاهکار نظم
پــــــــــــلاريو ماشوم خپلې مور ته داسې وويل:ـــ د کلي خلک راته بې پلاره وايې !مور يې په خپله غيږ کې ونغاړلوـــ زويه ! رښتيا ده ستا خوپلار نشتهـــ مور ې ! نو پلار مې څه شو؟ــــ پلار خو دې خداى واخيستهماشوم رڼې رڼې د مور سترګو تهيوه شيبه په چوپه خوله وکتل بيايې په کراره وويلبيـــرته يې نه راکوي ؟؟محمد نادر دانش
غزل / سلیم سرود
غزلیو ګل وې په ګلونو کې جانانه رانه لاړې زما د پاکې میني خوږ ارمانه رانه لاړې ای! څنګه دې آسانه داسې وویلې چې لاړم ای! څنګه دې زه پریښودم ستومانه رانه لاړې ما ډیر لکه ماشوم په چیغو چیغو درته وویل اخ مړ شومه ، تباه شومه خو ګرانه رانه لاړې ژوند نوې د خوښیو غوټی ګل کړې ، ستا له لاسه راپریوتلې ، وچې شوې بارانه رانه لاړې
روېېد همت
څه عجب مستانه خوب دی کله خوږ او کله تريخپېغلتوب که ځلميتوب دی کله خوږ او کله تريخچې دې وګورمه مست شم خو بيا هم غم د فراق ويعشق همه د زړه پړسوب دی کله خوږ او کله تريخد جنون تر حده لاړم ،چې مقام په تندي ښکل کړمژوند خو ژوند د لېونتوب دی کله خوږ او کله تريخروېېد همت
غزل--------- نور الدین ګوهر
غزل دلتـــه بــې ګناه د خلــــکو مړيـــنه دهځکه مې سينه له غمه خــــــوړينه دهستا مخ چې د اور غوندې لمبې کويدا دې اننګو کې پنـــډه ويــــــــــنه دهبيا يې د نظر تــعويـــز په غـاړه کړوښکاري دا جينــۍ له رنــګه سپينه دهڅومره چې د مور په اولاد زړه سوځيدومره مې په خداى تا سره ميـــــنه دهزړه دوګوهـــــر ډک له ګوهـــرونو دى هــره يـــوه سنــــدره يــ
غزل ---- سېلاب خوستی
غزللـه مـا خــو سمــه بـاشــاهـي لاړلـهاخـه لـی ولـــويدم ځـــوانــي لاړلــهچا به ښيرې راته ضرور کړي ويلـه زړه مـې هغـه خـوشـالي لاړلـهســتا دوصـال وريـځ راغلـې وه خـوبـاران ونـه شـو بـس خـالـي لاړلــهد زړه په ويـنو مې را خپل نه کړلېهسـې عـبس مـې دا خـواري لاړلـهسـيلابـه بـيا دربـانـدې کـلـه راځـيهــغــه ابــــاده زنــده ګـــي لاړلــه &n
غزل // بادشاه الدین مشکور
بې وفا په خوب کې !په خوب کې راشې رته وایې وفا داره یمهستا محبت یم ستا یم مینه ستا د پاره یمهپه خوب کې راشي راته وخاندي مسکۍ شي ګلابوایې چې ستا د زړه له درده خبرداره یمهپه خوب کې راشي راته وایې ما ستم کړیدیازار وهلي یمه ځکه خواروځاره یمهپه خوب کې راشي سرې منګلې راښکاره کړي وایېزمانه لرې لرې ګرځه زه خونکاره یمهپه خوب کې راشي راته وایې مافي وکه راتهجانانه زه خو ستا د مینې ګناګاره یمهپه خوب کې را
د رویید همت یو غزل
غزل که سرۀ زر وي که درهم وي که دينار ژوندخو بيا هم ګڼم په خپلو اوږو بار ژونــــــــــدصرف دا چې تا پښتــــون په دنيا هست کړمخوښوي راته هر څـــوک نار, او نهار ژوندد فراق ژوند دې ولچک او ذولانه شـــــــيپه وصال کې دې بيا تېر شي په تلوار ژوندجل وهلی به يم پرته ستا ديدن نــــــــــــــــــهکه هر څو مې وي د بحر په کنار ژونـــــــــــدمحبت کې دې نصيب شو راته هسـ
د کبیر ریحان یو ښکلی غزل
غزل ستا د سرې ملالې لوپټې پــــــــــــــه ژۍ نوم زما د امن د جګړې پـــــــــــــه ژۍ ستــــــا د مرګي خوب اوبو ته ښايمــه هر سهار کېنمه د ويالې پـــــــــــــــه ژۍ ستا له خوانه تېر شوم لکه سپين کاغذ تور شومه، چې تېر شوم د لمبې په ژۍ اوړي ستا په ياد په ما شپې داســــــــې پروت وي لکه خلى د څپې پــــــــه ژۍ نه راځې خو زه د انتظار کـــــــــــــــــوم
د نورالدین ګوهر نوی غزل
غزل نن به بيا راته يو ښکلی محفل جوړ کړمنن به بيا ورته له ځانه پاګل جوړ کــړمنن دې بيا د زړه محل رانه وران کــــړینن به بيا چيرته د خټو منزل جوړ کــــړمنن دې بيا انداز د مينې بدل شــــــــــــوینن به بيا د خپلې مينې ناول جوړ کــــــړمنن دې بيا سترګې شوګيردي مړاوي کړينن به بيا درته د سترګو کجل جوړ کــــړمنن دې بيا د زړګي درد راته پيدا کــ
د سیلاب خوستي یو زړه راښکونکی غزل
غزل نن مې اښکو په مخ لارې جوړې کـــړيڅو ټپې چې سندرمارې جوړې کـــــــړيشپه وروړمه ديار کلي ته ورځمــــــــــهارادې مې څوڅو وارې جوړې کــــــــړيهر سحر پکې د شونډو نښې ښــــکارياننګونه د هندارې جوړې کـــــــــــــــړيخدایګو بيا د چا د زړه ښکار پسې وتـيجينۍ بيا سترګې خونخوارې جوړې کړيد سيلاب خوستي ځوانۍ کې څه اثــر دید چم نجونه يې بي
د نورالدین ګوهر یو ښایسته غزل
غزل زړه درکومه په ځان نه پوهيږمګني تاوان دى پدې ښه پوهيږمانجام د مينې به مو څنګه کيږي؟دا خو قسمت دى پدې څه پوهيږمپټې په شونډو کې کنځلې مه کړهماشوم خو نه يم ستا په خوله پوهيږملکه چې پټه مينه کړې راسرهجانانه زه خو د په زړه پوهيږمګوهره مه په طبيبانو ګرځهستا په مرض يوازې زه پوهيږمنورالدين ګوهر خوست
نوی غزل// ګلالۍ خوستۍ
غزل ستا د وعدې په اعتبار خوبونه له سترګو وړي ستا انتظار خوبونه د شپی می ټوله شپه ستا غم ژړوي ځکه کوم اوس په سهار خوبونه کلی کی څومره ډیر خوندونه به ولچیرته د کلی او د ښار خوبونه ژیړ مازیګر د چینی یخه غاړه پر غرمو لاندی د چنار خوبونه چی خوبولې سترګی ستا ووینم ما زنګوی پر لویه لار خوبونه ستا په
د قدر ت الله درمان یو غزل
غزل داسې سر عام غیږې ته مه راځــــــه ځان به کړې بدنام غیږې ته مه راځه
غزل / ګلالۍ خوستۍ
غزل جوړ زما دا زړه پرهر به شي پخپلهدرد له مانه لاس په سر به شي پخپلهزه به څه ورته داغونه دا زړه شمارميار زما په حال خبر به شي پخپلههره اوښکه څاڅکي څاڅکي چي توييږيتا به غرق کړي سمندر به شي پخپلهغمازانو راته
د نورالدین ګوهر یو ښایسته غزل
غزل خيردى که رنګ مې لږتغيرکړيدى تاهم له مخکې نه توپير کړيــــــدى فقط يوه شيبه مې سترګــــــــه لاړه
د قدرت الله درمان نوی غزل
غزل نور نه ځمه له تا سره په لاره بې اعتبــــــــــــــاره پریږدې مې بیا په نیمه کې نګاره بې اعتبـــــــــار
د نورالدین ګوهر یو ښایسته غزل
غزل په زړه مې د کالوکالوارمان راوريــــــــــــــــده رحمت د ښکلي رب چې له اسمان راوريــــــده بيګه مې دجانان سره د زړه خواله کولـــــــــــه
د رویید همت یو غزل
غزل تا باندې چې ګران شوم نور نو څه غواړماوس ايله انسان شوم نور نو څه غــواړم ستا د محبت په لار چې لاړمـــــــــــــــهخس ومه سلطان شوم نور نو څه غواړم اوس خو ايله خپلو رقيبانو تــــــــــــــــــهتندر شوم طوفان شوم نور نو څه غواړم ژوند ته دې يو نوی سکون راکړلـــــــوشاړ وم ګلستان شوم نور نو څه غواړم ستا مينه کې ښکليه زه ،،همت،،لکــــــــــهلمر غوندې روښان شوم نور
د قدرت الله درمان غزل
غزل داســـــې تر ډیره په بلۍ راپسې مه ودریږه غـــم به راجوړ کړې لیونۍ راپسې مه ودریږه
د نورالدين ګوهر غزل
غزل څنګ ته د درتلای نه شمه خود به مې خپل زړه سوځيستا زړه خو د کاڼي دی زما په حال چې نه ســـــــــوځيخدايه د ايمان سره مرګ راکړې نور څه نه غـــواړوچرته چې جګړه ده پکې واړه پښتانه سوځــــــــــــــيزه هم د رقيب په سر له يار
د سلیم سرود یو ښکلی غزل
ښه وم ، خوشحاله وم ، چې راغللې خفه دې کړمهپه پښو دې ودرولم ، لاړلې چپه دې کړمه تا به وې پام کوه شرابو ته چې لاسی یو نسېبیا دې په شونډو باندې ښکل کړمه نشه دې کړمه زه د عمرونو ستړی ،ستړی تا په نیمه شپه کېغیږ کې راونیولم ،زور دې کړم دمه دې کړمه اوس چې ته نه یې ،زه تنها یم هی
د قدرت الله درمان غزل
د حمزه بابا په لیکه غزل زما په د غې حال باندې څوک نه دي ملامته ما خپل نصیب ته ورکړله په خپله باندې لته پیزوان که پیزوانونه خو قربان شم د زړه سر
