از معدنچیان چیلی تا نمازگزاران تخار

آنجا درآنسوی این کره خاکی درامریکای لاتین و درکشور پرازماجرای چیلی لغزش معدن باعث شد تعدادی ازکارگران دراعماق زمین گیربمانند، این سانحه نه  تنها چیلی بلکه همۀ جهان را تکان میدهد ، با نشر خبراین تراژیدی خبرنگاران از سراسر جهان خود را به ساحه معدن رسانیده کمره های رسانه ها بطرف معدن فوکس میشود، خانواده های کارگران به اطراف معدن می آیند تا ازطریق لین ارتباطی با عزیزان خویش درعمق ۷۰۰ متری زمین تماس حاصل و آنها را دلداری بدهند ، مراسم دوعا خوانی در سراسرآنکشورانجام و هزاران نفردرگوشه واکناف چیلی برای نجات وطنداران دربند خویش دوعا و التماس می نمایند.
عده ای ازفامیل ها درنزدیک ساحه معادن خیمه برپا داشته تا با کارگران محصور شده دراعماق زمین در تماس نزدیک باشند، مسئولین امورکارهای عادی شانرا کنارگذاشته همه درجستجوی یافتن راه نجات معدنچیان میشوند،آنها به خانواده های دربند کشیده ازبکارگیری همه امکانات دست داشته تخنیکی اطمینان میدهند، رئیس جمهور و خانم اول کشور از همه بیشتر برای نجات کارگران دربند تلاش نموده از خانواده های کارگران دلجوئی می نمایند.
 
پیام های همدردی و آمادگی برای کمک از سراسر جهان به چیلی مخابره میگردد،" ناسا" سازمان فضائی امریکا وعده فرستادن تیم طبی را جهت کمک به معدنچیان می دهد، سایر کشورها نیز هر کدام بنوبه خویش برای ارسال کمکهای فنی برای نجات کارگران معدن ابراز آمادگی می نمایند، کارحفر تونل برای بیرون کشیدن معدنچیان بزودی آغاز و بطور شباروزی ادامه می یابد، دوستان واقارب معدنچیان دراطراف معدن با خواندن سرود ملی وبه اهتزاز آوردن بیرقهای ملی چیلی احساسات خویشرا ابراز میدارند، شور و هیجان برای نجات معدنچیان که همه جا را فرا گرفته باعث میگردد عملۀ نجات با  انرژی وتلاش بیشتر برای نجات کارگران از مرگ سعی و تلاش نمایند.

بالاخره تلاشهای شباروزی عمله نجات واستفاده ازتخنیک مدرن درحفرتونل باعث میشود کاری که  مطابق به تخمین های اولیه برای آن سه ماه وقت تعین شده بود درظرف چند هفته تکمیل و قرار است کارگران بوسیله کپسول نجات بنام  ققنوس " نام یک پرنده افسانوی" که به همین منظور ساخته شده است در روزهای آینده یکی بعدی دیگری از اعماق زمین بیرون کشیده شوند، مردم چیلی در سراسر آنکشور نجات هموطنان شانرا که درعمق هفتصد متری زمین و درچند قدمی مرگ قرارداشتند جشن گرفته باهمدیگر تبریک خواهند گفت تلاشهای شبارروزی آنها باعث شد که ۳۳ نفر ازهموطنان شان از مرگ حتمی نجات یافته وبزودی به آغوش گرم خانواده های خویش بازخواهند گشت.

و اما در اینجا در سرزمین بخون آغشته ما که زندگی انسان آن دیگر ارزشی نداشته حمام خون به هرطرف جاری بوده، همه روزه دها انسان بشمول اطفال زنان و کهنسالان بوسیله بمباردمانهای هوائی ،حملات انتحاری و قتل های روزمره جانهای عزیز شانرا از دست داده و کسی هم نیست بپرسد این همه قتل عام ها وانسان کشی ها برای چه و تا چه وقت ؟
 تنها در یک حادثۀ کشتارانسانها که هفته قبل در ولایت تخاردر بین مسجد و محل عبادت بند ه گان خدا صورت گرفت ۲۰ نفرازنمازگزاران که به عبادت پروردگارعالم مشغول بودند به فجیع ترین حالت کشته و ده ها نفر دیګر زخمی گردید، معلوم نیست همۀ نمازگذاران مرتکب کدام گناهی عظیم و نابخشنودی شده بودند که با چنین شیوه غیرانسانی قتل عام شدند ، دردناکتراز همه اینکه مرتکبین این جنایات چون در برابراعمال خویش پاسخگو نبوده بعد از انجام هرجنایت برای قتل عام دیگری آمادگی میگیرد، همانگونه که این اولین بار نبوده آخرین بار نیزنخواهد بود، معلوم نیست کدام هموطن دیگر ما قربانی بعدی خواهد بود؟، بازکدام خانواده  بسوگ عزیزان شان خواهند نشست؟ و کودکان معصوم کدام فامیل از مهر و محبت والدین خویش محروم خواهند شد؟
 مقامات امنیتی کشورکه دیگر قادربه تامین امنیت برای شهروندان نیستند با انتشاربیانیه های کلیشه ای  که معمولا بعد ازوقوع همچوحوادث بنشر میرسد برزخم های بازماندگان قربانیان بیشترنمک می پاشند، و دراین میان مردم نیزکه با این نوع کشتارها دیگرعادت کرده اند از کناراین همه فجایع نابخشودنی با خونسردی میگذرند، قلم بدستان کشورنیز ترجیح میدهند خاموش باقی بمانند،بعضا وقتی هزاران کیلومتر دورترشخصی ازروی نادانی به باورهای ما توهین روا میدارد عده ای به خیابان ها ریخته با انجام اعمال خشونت آمیز باعث قتل و جرح هموطنان ما میگردند ولی وقتی در داخل کشورمسجد و خانه خدا تخریب میگردد، کلام خداوند " ج " سوزانده می شود وعبادت کننده گان هنگام نماز با ظالمانه ترین شیوه غیرانسانی بقتل میرسند همه خاموش اند گوئی افغانها همه مباح الدم باشند و قتل آنها روا .

 آری اینست تفاوت بین چیلی و افغانستان در چیلی مردم و دولت برای نجات ۳۳ نفرازمعدنچیان شان که تصادفا درمعدن گیرمانده اند خواب و راحت را برخود حرام دانسته وطنداران شانرا ازکام مرگ نجات داده ولی درکشورما در روز روشن هنگام ادای نماز تقریبا به همان تعداد نمازگزاران عمدا به بیرحمانه ترین شیوه کشته ومجروج میگردند، ولی دراینجا همه خاموش اند، آب از آب تکان نمی خورد ، انگارکه هیچ جنایتی صورت نگرفته است، یکی از سخنگویان حتی با افتخارمسئولیت این کشتارهای ظالمانه را بعهده میگیرد ،دراین روزها درچیلی مردم نجات هموطنان شانرا ازمرگ جشن میگیرند ولی در کشور ما قتل عام انسانها دستاورد بحساب میرود، آیا درجای دیگری از این کره خاکی نیز ریختن خون انسان تا به این حد آسان و زندگی مردم آن به این سطح بی ارزش خواهد بود؟.     
به امید روزی که صلح و امنیت سراسری درکشور تامین گردد.