د نورالباري مل لخوا خپرې شوې لیکنې
مطع الله ځلال : پښتنه پېغله
که څه هم موږ ټول مسلمانان په دې ګروهه یو چی هر ساه کښ دستر څښتن (ج) په امر مري خو انسان ډېر عاجزه دی د چا په مړینه په ځانګړې توګه د خپل دوست یا نیژدې ملګری ډير خوا شینی کیږي خو پښتنه پیغله د خپل اشنا په مرګ خواشینې نه بلکه ورباندی ویاړي دا ځکه چی هغه دخپل دین ، ټا ټوبی اوخپلواکۍ لپاره وینه توی کړه او پښتنه پیغله د دې پر ځای چی ویر وکړی په ډېر ویاړ سره وايي !
غزل : حیات الله لاروی
چي دحـــق ژبه سوه غوڅه اوس ته راغلې درتـــه ګورو موږ پــــه نه څه اوس ته راغلې داتـــــــېره توره دي پټه که په پـــــــــوښ کيورور دي مړ سولو په پڅه اوس ته راغلې خــــــــول شمله اوس د بې ننګو پر سر وینوککــــــری پاته ســـــوه لڅه اوس تـــه راغلې چي ډګــــر په وینو ســـــور وو ولــــي نـــه وې؟ګـــــړندی چي سوه د
افغانستان به څوک ژغوري؟
لیکوال:عبدالله خیبر دافغانانو تاریخ تل د حماسو تاریخ پاتې شویدی، زمونږ هیواد تل د لوړو او ژورو هیواد وو او که د هیواد جیوپولیتیک موقیت ته سړۍ ځیر شي نو بی له شکه به تل دیرغلو
یو ستا ورور تورک ؤ
لیکوال: رحمت الله رحمت خدای ﷻ سته ښه ورورګلوي یې ده ، یو دبل په خوله دي او مشر ورور نعمت لالا ته خو بیا ټول لاس په نامه ولاړ وي ښادي اکاچي دحجرې دېوال ته ډډه وهلې وه او دنسوارو په هینداره کي یې مخ ته ک
غزل : عنایت الله خاکیار
دوســتان چــــي د روزنـــــي او ښـــووني کلــــــه نســـو ګــــرېوان مــــو پیـوند ځـــکه تر لـــــمني کلـــــــه نســـو ښــېراوي د وطــن مــــور بادوي پــــه لــــڅ ســـر ځکه چي پټ یـــې ســر د ســــولي په پــړوني
غزل : عبدالرازق حقیار چمن
کـــــــه در وکتــــل وتـــاتــه یـــو نــــــظر لــمر زما په خیـــال پاته به نسي دغه لــمر لــمر په لحاز د خــــــدای د ورځـــــي مـــه را وزه هسي نه لــه لاسـه ورکړي خـــپل اثـر لــمر
د فضول خرچ او عياشۍ بدې پايلې
پاته برخه شخصيته نه دى؛ خو ځينې عوامل شته، په تر سره کولو يې انسان د وخت په تېرېدو خپل موقف او شخصيت په ټولنه کې د نورو وګړو پر وړاندې له لاسه ورکوي، چې يو له هغو، فضول خرچ او عياشي ده.
د سید شاه سقیم ښکلې غزل
شكر افغانه پښتنه وه له لاهوره نه وه جينۍ په سپين كې غنمرګه وه، خو توره نه وه زه چې يې ويشتم مخامخ راته خپل ورور ولاړ وو ټوپك پردى وو او مرمۍ مي هم له كوره نه وه اوس چې په نه خبره ژاړي دا بېې زه يادېږم ګنې نو ګرا نه خو په زړه دومره كمزوره نه وه
غزل :سید شاه سقیم
چې هغه نه وي رڼا نه کوي زوى مړى څراغ مړاوى ګلاب يې را په يادې کړي خماري زلفې مړاوى
غزل = عنایت الله خاکیار
وخت چي دالـــوبي کــوي آیاپـــــه هرچایــــــې کانــــدي؟ که یې ایله دومره زده کــــــــړي چي پــه مایې کانـــــدي؟ بې رحـــــمه یاد تــــــه دي لـــــږتــــــرس اوشفـــقت وښــــیه دزړه ماشـــــوم مـــــي تنګــــــوي اوپــــــه ژړایـــې کاندي
