چي دحـــق ژبه سوه غوڅه اوس ته راغلې
درتـــه ګورو موږ پــــه نه څه اوس ته راغلې
داتـــــــېره توره دي پټه که په پـــــــــوښ کي
ورور دي مړ سولو په پڅه اوس ته راغلې
خــــــــول شمله اوس د بې ننګو پر سر وینو
ککــــــری پاته ســـــوه لڅه اوس تـــه راغلې
چي ډګــــر په وینو ســـــور وو ولــــي نـــه وې؟
ګـــــړندی چي سوه دا هڅه اوس تـــه راغلې
درتـــــه اوس د لاروي کــــــــریږو درک سو
باغ یې لوټ کړلـــو په څه څه اوس ته راغلې
چمن
03.11.2010
- نورالباري مل
لیکوال:عبدالله خیبر
دافغانانو تاریخ تل د حماسو تاریخ پاتې شویدی، زمونږ هیواد تل د لوړو او ژورو هیواد وو او که د هیواد جیوپولیتیک موقیت ته سړۍ ځیر شي نو بی له شکه به تل دیرغلو...
05.11.2010
- نورالباري مل
که څه هم موږ ټول مسلمانان په دې ګروهه یو چی هر ساه کښ دستر څښتن (ج) په امر مري خو انسان ډېر عاجزه دی د چا په مړینه په ځانګړې توګه د خپل دوست یا نیژدې ملګری ډير خوا شینی کیږي خو پښتنه پیغله د خپل اشنا په مرګ خواشینې نه بلکه ورباندی ویاړي دا ځکه چی هغه دخپل دین ، ټا ټوبی اوخپلواکۍ لپاره وینه توی کړه او پښتنه پیغله د دې پر ځای چی ویر وکړی په ډېر ویاړ سره وايي !...
