که څه هم موږ ټول مسلمانان په دې ګروهه یو چی هر ساه کښ دستر څښتن (ج) په امر مري خو انسان ډېر عاجزه دی د چا په مړینه په ځانګړې توګه د خپل دوست یا نیژدې ملګری ډير خوا شینی کیږي خو پښتنه پیغله د خپل اشنا په مرګ خواشینې نه بلکه ورباندی ویاړي دا ځکه چی هغه دخپل دین ، ټا ټوبی اوخپلواکۍ لپاره وینه توی کړه او پښتنه پیغله د دې پر ځای چی ویر وکړی په ډېر ویاړ سره وايي !
جانان می سر پر وطن کښېښود
په تار دزلفو به کفن ورله ګنډمه
05.11.2010
- نورالباري مل
چي دحـــق ژبه سوه غوڅه اوس ته راغلې درتـــه ګورو موږ پــــه نه څه اوس ته راغلې
داتـــــــېره توره دي پټه که په پـــــــــوښ کيورور دي مړ سولو په پڅه اوس ته راغلې خــــــــول شمله اوس د بې ننګو پر سر وینوککــــــری پاته ســـــوه لڅه اوس تـــه راغلې چي ډګــــر په وینو ســـــور وو ولــــي نـــه وې؟ګـــــړندی چي سوه د...
05.11.2010
- نورالباري مل
تېره شپه چې څنګه آنلاين شوم ښاغلي سيدشاه سقيم د (کره کتنې) حجرې ته وغوښتم. له ما نه مخکې نور ملګري بارکوال مياخېل، سعيد رابلی، نعيم افغان، حکمت سروش، انعام الله ګوهر، عبدالرحیم هلال، عبدالله شاه ژوندون، مجيد قرار او سقيم په کره کتنه بوخت ول چې موضوع يې (هفه کسان چې فېس بک چټيات وايي) غوره کړې وه.بحث ښه درز کې لګيا وه چې سقيم له ملګرو د سملاسي مشاعرې غوښتنه وکړه او ټولو ورسره ومنله،د يادونې وړ ده چې ځينې ياران لکه هلال، ګوهراو قرار له مشاعرې نه په تېښته...
