وطنه ستا په مینه

وایــم ای وطـنـه ستــاپـه مـیـنه پا یـم
داخـبـر ویلی پـیغـمبر په ډاګه هـم زه وایم
مینه دهـېـواد بلل سوې لکه مینه دایمان
ځکه دا مینه ده په زړه، نوهمې په خوله وایـم
پرسردځمکي يې جنت که رښتیا وایم
لکه ګُل غوړیږي په اوبو زه هم په هغه پایـم
بُلبل مین پر ګل هرسهار ګلبـڼ له ځي
زه هــم په شانــي دبلبل په دغـي سـودا پا یـم
سـومـه زه رنځـورنه لـرم ارام وطــنه
څه رنګه قسمت دی دا، ستا نه لیري اوجلا یم