د اريوب اريوب لخوا خپرې شوې لیکنې
غزل : شمعه شوګير
غزل : شمعه شوګيرپېغلـــــــوټي زړونه ډبرينـــــــــــه صحراګلـــــــونه مه کره په مينـــــــــــــــه صحراپه دې اميـــــــــــــدکــــه بارانونــه وشيکچيرې خدای کړه ګلـــــــورينه صحراراځـــه راځــــه يوبل تـه وخـــــــــاند ولږچې مو مزل ته شي رنګينــــــــه صحرابغيرلـه مينې تکـــــه سپ
زرينې شګې : سيد جيلاني جلان
زرينې شګېلکه انار چې ناوې وار کړي په ديوال مات شيداسې مې ستا د بڼو سيوري لاندې خيال مات شيد سپيدو ستوري د ابجدو په زور خولې په خولې کړمچې ستا د نوم تر کلي راشم رانه فال مات شيپام کوه ډېرډېر د حيا پر سپېڅلتوب چېرې نهپېغلې هيندارې نه تصوير ستا دجمال مات شيلکه د غرو پر سر چې باد کې باراني څپې ويکله دې داسې په درنو څڼو کې شال مات شيبيا به د اوو
غزل : رحيمه پشتونجار
غزلمېنه دې ګوره چې کري غمونهزړه کې ټوکېږي ستا تنکي غمونهدغم خمار دې ترنګوي د زړه جاملکه بېخود چې کړي ساقي غمونهد شرنګ نغمې د ترنګ فرېاد غږوي چې ماتوي رانه بنګړي غمونهماته مې تنده کړه لېمو په اوښکواوس ښکلوم به په زړګي غمونهرحېمې پاسه خوب ېولې ېې کهنن دې په وېښه زنګوي غمونه
غزل : اتل افغان \\\\\ كوهاټ
غزل اتل افغان\\\\\\\کوهاټ دافاصله چې منځ نه لرې وی هنداره نه وی خپله څیره چې مې ملګرې وی هنداره نه وی چې ښکاریدلی په کې نه دچا ظاهر او باطن کاش چې دا زړونه مو ډبرې وی هندارې نه وی ولې به خپل صورت دخپل صورت پیغور راکوه ګرانه چې مخامخ خبرې وی هنداره نه وی مونږ که خودلی نه وی ښکلو ته دفن سلیقه اوس به دهغو سره زغرې وی هند
غزل: شمعه شوګير
غزل : شمعه شوګير چــــادچــــالاس د دعا په رنګ،رنګ کړياوچـــاخپل لاس دحناپه رنګ،رنګ کړيله تا نه لروګيلــــــــــــــــه مـــــــــــــونږه اختره!ماشومــان دې دخندا په رنګ،رنګ کړيچا لاسونه دجـــــــــــــــانان له غاړې تاؤ ديوجـــودونه د وفـــــــــــا په رنګ،رنګ کړيچې له چــــــــــا ځينې دی لرې محبوب لرېګرېوانونه دژړا پـــــــــــــه رنګ،رنګ کړيشمــــــــعې هم پـــ
مسافر پلار : سيد كريم خوستى
مسافر پلار راشه كړه جامى بدلې خلق اختر ته خوشخاليږېجامى نه بدلوم مورې مسافر پلار مى ياديږېدامنم مورې اختر دى د دنيا خلك خوشخال دىزه په شان لكه يتيم يم په ما خاورې راوريږېتير اختر كى راسره وڅومره خوند څومره مزې وىنن هغه مهربان نه شته په پرادې وطن ګرځيږېجامى نه بدلوم مورې مسافر پلار مى ياديږېزما خيال او فكر واړه دخپل پلار په غم كى غرق دىنن مى سخت زړګې خفه ده زړه مى درد كوى خوږيږېمورې پلار به مى اوس هم زموږ يادونه
نکريزې: رحيمه پشتونجار
نکريزېدا هم پيکه وختېما د اختر په شپه کېستا په نامه په لاس نکريزې ايښيما ستا د ښکلو غزل تورو نه د شنو نکريزوپه شينکۍ پاڼوڅو د مينېدايمان مستې وږمې خورې ديما مې د زړه په وينو دلاس د کرښو د قسمت په لارهد ارمانونو سرې غوټۍ کرليما مې د اوښکو د رڼو پرخو اوبه ورکړيپه کې يو څو ټکي مې د پاک قران په بسم الله ليکليد (ر) په څنګ کې مې بيا ټکی نن د(پ) وليکهرپ مې د سترګو ترينه جوړ پاس په بڼو مې ځای کړيو څو دعايې
بله شپه او ماشوم ته د قیصې پاتې برخه:بلينډه بدرۍ
بله شپه او ماشوم ته د قیصې پاتې برخهستا بيګا شپه ګلورينهد قيصې په نيمايي کېښکلې سترګې وې ورغلېشپه پخه وه ستوري هم دومره خمار ووتا به ويل چې به راغورځيماته هم خوب غلې غلېله ناز ډکې ټالۍ راکړېزه دې هم خوا کې اوده شوماوس به بيا درته هماغه قیصه پيل کړمه ګلرنګهخو پوهيږم نه چې ته به د قيصې په کوم پړاو کې اوده شویځه کارغه نه به ېې پيل کړمچې د زرکې غاړې وړی ترې جهان و
غزل : رحيمه پښتونجار
غزلمه وېرېږه له ښېرا په توره شـــپه کېستا ډېوه ده زما دعـا په تـــوره شــپه کېته د قدر په لټون شپې کړه شـــوګـېرېهم ثواب دې هم خرما په تـوره شـپه کېد اعظم نوم به دې هله در په زړه شـيچې ګوګل دې شي رڼا په توره شپه کېپه جنت به دې تڼاکې د پښـو ښکل کړېچې دوزخ ته دې شي شا په توره شپه کېمېنه راکړه چې تعوېذ مې د اوربل کړم
ګلرنګ ماشوم ته د زرکې او کارغه قيصه:بلينډه بدرۍ
ګلرنګ ماشوم ته د زرکې او کارغه قيصه زه بيداره يم له ما خويو غزل نيمګړی پاتېته تراوسه نازنينهولې ويښ ېې ، للو نه کړېنيمه شپه ده خلکو دوه انډه خوب کړیته دې ځرځې سترګې اوس همرپوې او بيدار پروت ېېوی له ما خو په خدای هير وچې قيصې ته انتظار ېېنن خو ډير مې په سر درد او زړګی ستړینن د کوم( غازي داستان )به درته وايمنه د( ځوان سالار) تاريخ درته لوستی شمخو ځه دې قيصې ته ښه غوږ شه ګلرنګه
غزل : شمعه شوګير
غزل : شمعه شوګير پـــه موسيقۍ دبنــــــــګړو نـــــه پوهيږي جــــــانان د ژوند په خــــواږو نه پوهيږي دشوم ارمـــــــان کــــــــډه ترې چرته يوسم چې پــــــــــــه تقسيم دغمــــــو نه پوهيږي دژوند په رنګ چې رنګيدلي څوک وي هغــــــــــــــه په ناز اونخـــــــرو نه پوهيږي دګل دکم عمر احســــــــــــاس نــــــــــه لري څــــوک چې په بوی دخوشبو نه پوهيږي بې ننګـــــــ
تصوير : رحيمه پشتونجار
تصوير ما د چنار د پاڼو شاته د آسمان لمنه د ورکو،ورکووريځو ها خوا لټوله ګنې که د شينکي مخ په هنداره کې ئې ستا د رڼو سترګو تصوير وګورم په فولکس ګارتن کې د چنار ونې تر لاندې
پښتو : سيدجيلاني جلان
پښتو ټول بدن د غوښې خو د زړه غوښه خو غوښه ده ژبې خو دي ډېرې خو پښتو مې ډېره خوښه ده دې ته سور غرور هم ګونډه ماتی شي سجدې کوي دا د پسرلي شړۍ د لمر پر اوږو خښه ده وخت څومره ساده دی چې ټپې مو په رسۍ تړي چا پر شګو رېګو د درياب نيولې مخه ده ماترې د زړګي جنت جنت کابل جوغدي راوړو دا بره کوڅه خو راوتلې له دوزخه ده هوډ دې د قاتلې تندې مات شو چې حلال دې کړم څنګه ده جانانه ا
د شهادت کيسه : عبدالهادې هادي
عبدالهادي هادي د ګران افغانستان د خپلواکي د يو نوييمې کليزې په وياړ: د شهادت کيسه ۱ آزادي ، د تورو کرښو تر منځ سپينو پاتې شويو فاصلو ته وايي. آزادي ، د ويړې ځمکې ، د اوبو او د هوا ، د شهادت يوه بې پايه کيسه. آزادي ، زموږ د وينو ويالې، چې څه بيځايه ، بې مانا او په ناحقه ولاړې. آزادي ، د يوې نوې کشفيدونکې سيارې ، د اوسيدونکو، بې مفهومه ژبه ، چې يې مانا زموږ په ذهن
بې اتفاقه نظري: نسيم ستورى
بې اتفاقه نظري قلمه تا کې د دردنو افساني ښکاري بيا چا د ښايست جنازي وکړي هديري ښکاري بيا د ژوند ګريوان لا تار په تار دی غونډيدي کله شي د وطن غېږکې د ليلا سترګي چې سري ښکاري بيا د وخت کنډر لېونی شوی عقل ړوند په سترګو سپينه رڼا کې د تورتم توري تياري ښکاري بيا چا په ليلا ننګه ونکړه اوس خفه ده ليلا د غېرت وخت کې د غ
ازادي: سيد جيلاني جلان
ازادي ازادي د ژوند د پيغلې ګاڼه بويه ازادي د سل رنګه ښايست چېنه ده ازادي د وړانګو دنګه ميناره ده ورنسکوره هره ګل ګل زمانه ده چې پراته يې منځ کې واړه کاينات دي ازادي د قدرت هغه دايره ده انسانيت چې يې د ذوق پر شونډو لولي د فطرت په لاسو کښلې ترانه ده ازادي دکيف لبريزه پيمانه ده لکه مور لکه جانان ،جانان خوږه ده. ــــــــــــــــــ ازادي د باد ورغوي کې ډيوه ده نو اسان يې بلول نه دي جانانه ازادي تازه پ
د شمې شوګير تازه غزل
شمعه شوګير غزل هيلې ارمــــــــــــانـونه انتــــــــــــظارکوي څه شوې ګلابـــــــــونه انتـــــــــــظارکوي کال کې پشـــکال وي خوزمــــاسترګې هروخت بارانــــــــــــــونه انتــــــظارکوي داسپرلی خــــــو هـــم په تېرېدو دی لاړ چا وې چې وختــــونه انتــــــــظارکوي؟ مانه مې هروخت زړګی پوښتنـــه کړي
غــــــزل : سيد جيلاني جلان
غــــــزل څومره په نازدزړوپربام ځې چې راونه غورځې جينۍ! كمكۍ يې په سترګام ځې چې راونه غورځې مخ په مړوند كله پټېږي په دې ښه پوهيږم ته خپل مين ته په سلام ځې چې راونه غورځې دځوانۍ نوى اور دې زړه دلمس په شګوولي كه داوموشيدوترجام ځې چې راونه غورځې نن دزيارت نغرى بياغواړي دنذر ډوډۍ ته دجمعې په شپه مدام ځې چې راونه غورځې ها ليونى جلان په مينې پسې ځان مړكوي هلته به ته ډېره پر ب
غزل : رحيمه پشتونجار
غزل : رحيمه پشتونجار زه داسې ورکه په غربت کې درنه لـيرې ښـــــــــه يم زړه ته نږدې خو په فـرقت کې درنه ليرې ښـــــــه يم زه دوطن نـه ستـــــا د ژونــد نه ســتا دکلــي لــيرې پنـــاه د مـــــــخې په هــجرت کې درنه ليــرې ښه يم خوږه ګناه يـمـــــــــــه په غــاړه به دې څــه پـريــوځــم د مات کچکول په سخاوت کې درنه لـيرې ښه يم ولې مــې بــولې د شــــــــــاعــر د تخــيل
دخندا جام: انديښمن ځاځى
خندا جام شپه د بيلتون به وايه څرنګــــه وصـــال ته رسي هره وعده چې د سبا دې پوره کال ته رسي زما له ډيرې بې صبرۍ نه ولې سر ټکوې په بيلتانه خوهر مين همدغه حال ته رسي غرور کاڼه د ستا غوږونه کړل چې نه يې اورې ګني فرياد د سوي زړه مې ان هلال ته رسي زه تنده غرى د خندا جام دې په نورو ويشې
