د wiar wiar لخوا خپرې شوې لیکنې
څلوريزه - بلينډه بدرۍ
لاندې څلوريزه د اغلې بلينډې بدرۍ ده خو اغلې خور ډېوې اريوبي رالېږلې ده. څلوريزه چا وې ؟ چې مونږ ګودر ته نن ګړي راوړي دينن جونو چا پنځ ډزي ، چا بړي راوړي دي چې اوس هم ای ژڼکیو نه پاڅیږئ انقلاب تهراوړاندې شئ نو ما درته بنګړي راوړي دي
غزل - بلينډه بدرۍ
د دوست شينواري د غزل پر ليكه لږ شان سور، لږ شانې تال راکه مزل تهبخته ، لا خو لاره ډیره ده منزل ته بې غوري وه ، که خواخوږې دې نادانه؟ګرد ړومبی ستا له ګلاب مې شو اوربل ته زه خولې ، د میندو اوښکې پکې ګورمڅنګه داد (نورجهان) درکړم تاج محل ته د یقین او شک په مینځ کې داسې ګیرهکله
ګلالۍ ته - زرلښت حفيظ كاناډا
ګلالۍ زما ځيګرهد ملکونو مسافرهکتاب پورته کړه له سرهپاڼې وګوره دلبرهد افغان تاريخ ته ګورهپه کې ډيري کارنامي ديهم خوږي دي هم ترخی ديدا زرين کرښۍ چې وينیدا زمونږ د ژوند کيسي ديدا وطن دی د بازانود پاميرد اتلانوچې سرونه يي په دار ځيمخ په مخ چې په اغيار ځيڅوک مو وژني چې افغان يوهم په دې چې مسلمان يود ازاد ژوند پلويان يوتجاوز لره طوفان يود افغان ماشومان و
زړه څه شوې - ګلالۍ توتاخيل فرانسه
زره څه شوې ځلا نکړې؟ته ګونګۍ شوې خندا نکړېداسې ښکاري مرور ييددې خلکو پروا نکړۍنوردې زورپه زړه کې نشتهنور د شعر واويلا نکړيڅنګه غلې شوې خاموشه؟زما خبرو ته ها نکړې؟داختر ورځۍ دي ګلۍمبارک زيرۍ بيا نکړې؟اوښکې پاکې کړه کم عقلېګودرو ته خندا نکړېجنکۍ کودر ته ځينهسره ګلاب په اوربل ږدينهبنګړيوال کوڅو کې ګرځيشنه بنګړي به خرڅوينهزه اوته په وطن نه يودوې ميلو ته به ورځينه
هرڅه ته يې - عزيز ناصري نظم
ته يو رازدژوندانه يې کله څه او کله څه يېلږښکاره شې اوبيا نه يېهرڅه ته يې، هرڅه ته يې دګودر د منګو شور يېدبدرنګې ږلۍ زور يېددوزخ د لمبو اور يېدرحمت دباران خور يې کله اور کله اوبه يېهرڅه ته يې، هرڅه ته يې يو احساس يې نازولیهم ارمان يې رژېدلیتاسکون له زړونو وړیهم ژوندون يې خ
خپل دګران هيوادتکړه ليکوالۍ زرلښته حفيظ ته ډالۍ
اوس مې د زړه په ائينو کې اوسېصبا پښتو ته په جرګو کې اوسېشاهينې ته د ښکلاګانوښکلېزمونږ دزړه په منارو کې اوسېپام کوه پام چې رقيبان لرې ډيرته د غربيانو په ديرو کې اوسېمانه څو ټکي د اخلاص واورهپه لاره تګ کې دی احتياط کوه زمونږ د چم خلک بانې لټوي څوک به د مينې اووفا په نامهستا د زړګي ټولې خانی لټويخو ته دچا دلارې تګ مه ګورهدا لباسي ياران وفا نه لريزمااوستا مرام د زړونو ګټلژوندموتياروکې دی خندا نه
غزل- بلينډه بدرۍ
(صبر چې د ژوند له حوادثو نه خو ساه واخلم)بیا به په ټپو درته په سر ټوله دونیا واخلم وله ، خطا نه شي دغو ډیرې میندې بورې کړېتاته خو لوګی شم ، د پنځ ډزي دې بلا واخلم بیا سهر وختي ېې زمونږ وره کې ګلان ايښي ديپریده چې خوشال وي خیر دی دا ځل به ېې بیا واخلم داسې ترنم مې مناجات ته را زده ک
هر خواته ښکلا غواړم
ډکې هديرې شولېمېنې مو سپېرې شولېهيلې د زړګي ټولېخاورې شوې ايرې شولې زه يم د احمد تورهزه د ملالۍ چيغهزه د غزنوي عزمزه دميرویس خان شمله ولې دومره خوار يمه؟دا په څه ازار يمه؟دا سزا پای نه لريڅومره ګناه ګار يمه؟ دښتې او ډاګونه مېغرونه اوسيندونه مېټول په وينو سره سپېرهکلي او ښارونه مې لو مې شول تنکي ځوانانلوند مې دخورکۍ ګرېواناوښکې د ادې ګورهڅه له وينو ډک داستا
غزل- داود عربزی
پـه مینه پوه د ی ځـکه مینه کـې ســلا م ا خلـيد ا یـوپښتـون د ی چـې له خپل روحه ارام ا خلـي چـې خپله ژبه ساتی نـه شي خپل فرهنګ نه ساتــيخـدای پـاک دځمکـــې لـه سرژردغسې قـام اخلي او س بـه نـو کلــه بـې حاجتـه توره نه را باسياو س بـه پښتـو ن پـه خـپله پوه ا نتـقام ا خـلـي حمـزه د اټـوله ځوانـي پـاکـه په غـزل و خــوړهژرده چې څـوک به یې له غزلـې نــه الـهام اخـلي جانـان مې پـټـه پناه نه لري ،ډ انـګ پـیلې وایـيهغه مـې نـوم د لیونـي غـوند ې پـه بـ
غزل - نصرت الهام
چې يو ځان ورباندې ګران وي د يو ځان ته څه جوړېږي ؟چې يو خپل غم ورسره وي ، د انسان نه څه جوړېږي ؟ چې دا ستړې ، ستړې ورځې دا پيکه ، پيکه حالات وي د ژوندون نه به څه جوړ شي ، د زندان نه څه جوړېږي ؟ دا زما ايمان کامل کې ، دې زما ايمان ته خير کې د کافر نه څه جوړېږي مسلمان نه څه جوړېږي ؟ چې ماشوم دنيا ته راغلم چې ماشوم دنيا کې مړ واى د افسوس نه څه جوړېږي ،
زما نوم افغانستان دی
لوستلې مې تاريخ شئ دزمان يو ښکلې باب يمکيسې لرمه ډ يرې د غيرت ښکلې کتاب يم دونيا کې مې يو نوم دې زه دسرو زرو درياب يمازا د يم پيد ا شو ی تجاوز ته انقلاب يم بچي مې ا بداليان دي دمير ويس د ژوند داستان يما زاده هسګرځمه نړۍ کې چې افغان يم بچي مې شنه زمريان دي ځکه وايم با ايمان يمزه لوړ د پا مير څوکه دنړۍ دښکلا بام يم سپين غر لرمه زړه کې د شمشاد دزړه ار
لېوني خوبونه- عزيز ناصري
نن مې زړه وهي ټوپونه، بيامې هيلۍ پارېدليخندنۍ مې دي غوښتنې، چې(هما)به دام کې نښلي داحساس خوږه څپه کې، لېوني خوبونه وينمغرڅنو لېونو سترګو ېې، په ماڅه کانې کړي؟ دبېلتون سپېره بېديا کې، ماښامونه تورتمونهسهرونه مرور دي، رڼا ګانې تښتېدلي ارمانونه په سلګودي، امېدونه وينې ژاړيدياغي ارمان څپه ده، کنه! ما هرڅه بېللي چې له نازاومينې ډکه، په خنداخندا به راغلهپه هروار مې ده رټلې، داماخپله په ځان کړي
غزل- خاطره اسحاقزۍ
نور به داسې څه غواړي، مينه غواړي زړه غواړي ستا لېونۍ ستا په نوم خپل ژوند تېرېده غواړي څومره چې ډاډ وركم زه، صبر نه شي يو ګړى زړه مې ستا په سترګو كې سم دم ډوبيده غواړي جوړ به شي ښايسته به شي، سم ګلاب ګلاب به شي زما د زړګي وران كلى، ستا يو ځل كاته غواړي دار دې وي جلاد دي وي، اور كې زندګى دې وي ستا دې پكښې وې ديدن، نور به سړى څه غواړي تا غواړي بس تا غواړي، بېله تا ژوند خاوري شه دا خاطره مرګ غواړي، ژوند جانانه نه غواړي
غزل - بلينډه بدرۍ
ته لکه روڼ ستوری د سهار د سفیدې په مخزه لکه ډیوه په یو مزار د هدیرې په مخ ته لکه ارمان دجنګیالي ژڼي په لوی ډګرزه لکه پټ درد د یوې مور د اندیښنې په مخ ته لکه ګلاب په تور اوربل یا د پټکي د ولزه لکه ریدی دیوې شاړې شان میرې په مخ ته لکه بس خوب د کومې ناوې د شهید ژڼيزه لکه تعبیر د ن
غزل: حميده پکتيانۍ
زه لکه ژوند له خونده پاتې يمهلاس راکوه له ژونده پاتې يمه ((مرګ او بېلتون راته جوړه راغليزه يې په منځ کې بنده پاتې يمه)) لکه غمی په سمندر کې نه يملکه سپوږمۍ څرګنده پاتې يمه د بوسو لاندې اوبه تېرې نکړېرقيبه تاته برنده پاتې يمه
غزل - اجمل اند
اوس چې د غره اوچینې خیال نه راځیاوس د خوږو غزلو تال نه راځي اوس له خپل ځانه دومره لرې تللی چې ما ته هم زما احوال نه راځي ددې ښار هر واټ په ثواب کې رنګ شو اوس د هېچا په خوله وبال نه راځي د وزیر جبر يې تر حد واوښته په دې پاچا ولې زوال نه راځي مجنونه! شګو کې یې مه لېکه نومچا ویل چې دلته به شمال نه راځي اجمله!
بنګ پیدا کېږي کنه!؟
بنګ پیدا کېږي کنه!؟تنده له غره مې ډېره اوږده لاروهلې خومار اخیستی یم ـــ ـــ له شونډو نه مې تنده اوريپه دغه لوی په دې ودان ښار کې څوک داسې شته چې یې د غره د خلکو ژبه زده وي ؟کوم زیارت شته دیچې چېلم او منجور ولري ؟له ډېرې تندې مې په ژبه سرې پولۍ ولاړې کومه زړه میخانه نه شته چېرې؟رېښتیا ! دا خلک دلته مازیګري خومار په څه ماتويبنګ پیدا کېږي کنه ! ؟
کلیزه-اجمل اند
نن مې د خپلې تنهایۍ دیرش کلني لمانځمه پوره دیرش کاله وشوهچې زه د خدای په دغه لوی اسمان کې یو ستوری هم نه لرم .پوره دیرش کاله وشوهچې د لمر سترګه مې لېدلې نه ده او له مودو راهېسې د تورې شپې سره په غبرګ غږ کې سندرې وایم .نن دیرش ډېوې پکار ديچې پرې دلمر د سترګې یاد ولمانځمورپسې ډېر خپه یم که چېرې تاته لمر په مخه درغیزما سلام پرې وايه او ورته ووايه چ
هغه ورځ- نظم (اجمل اند)
لږه تم شه! ښايي هغه ورځ به راشي زما او ستا ورکې کوترې به پیدا شي هېڅ بدرنګه به په ښارکې پاتې نه وي او مجنون به موده پس له صحرا راشي هغه ورځ چې د خوماردور به تېرويملنګان به ځای ځاي ناست وي بنګ به ډېر ويسیندبه ستایوې خوږې خندا په څېر ويهلکان به له ربابه راچاپېر وي داسې ورځ چې اندېښنه به لېونتوب ويد هر لفظ مانابه بشپړ مئینتوب وي تر سبا به کنډولې د بنګو ویشيتښتېدلی له ساقي څخه به خوب وي د ادېوان به له ېوې څېرمې
طرحي غزل ( لږ راتم شه )
یادونه : سږ کال د اګست په ۲۹ نیټه د خپلو تره ځامنوپه واده کې د ګډون لپاره ځاځیو ته روان وم . په لاره کې له پاړه چنار نه لږ وړاندې د پیواړ په سیمه کې دډیرو بارانونو له امله په خوړ کې توی راوتلی و او ټوله لاره بنده وه . مجبور شوم چې انتظار وکړم تر څو په توې کې اوبه کمې شي او موټر دتیریدو جوګه شي . له لږ ځنډ وروسته مې زړه تنګ شو او له موټر نه راښکته شوم .. یوه شیبه د سیند پر غاړه ولاړ وم .. که څه هم اسمان شین و او لمر ځلیدو ،خو ورسره نری نری باران هم وریدو ، چې په ټول چاپیریال یې جادو کړې وه . خ
