جنایات بشري از سالهای ۱۹۲۰مالی ۱۹۲۴ در آسیای میانه و تاثیرات سوُ آن بر افغانستان

بدون شک آسیای میانه که عمدتا شامل  کشور های ازبکستان ،تاجیکستان ، ترکمنستان ، قزاقستان ، قرغیزستان او سایر سرزمین های همجوار  این ناحیه میباشد ،در طول دوران  سال های ۱۹۲۰م الی سال های ۱۹۳۰م میدان توسعه طلبی روسها و پروګرام های انکشافی  روسها قرار ګرفت  که زیر چتر  توسعه ارمان های  انقلاب رهایي بخش  اکتوبر و ازادی زحمتکشان  آسیای میانه از چنګ اربابان ، فیودالان ،ستمګران و روحانیون  مدافع آن حاکمیتهای مستبد  و تحقق دوکراسی و تحکیم حاکمیت شورا  در آن سرزمینها  از جانب مسکو عملی ګردید ،در حقیقت امر  منجر به نابود شدن تمام داشته های مذهبی ، تاریخي ، فرهنګي و اجتماعی آن مردمان شد .تجاوز های پیاپی ارتش سرخ بر آن دیاردر کنار قتل عامها ، نه تنها زبان و کلتور مردم تاجیک زبان ، ازبکان ، ترکمنان و سایرین را از بین برد بلکه همزمان با آن موج وسیع از مردم آن ناحیه چپن و جیلک بر شانه مجبور به ترک  خانه و کاشانه خود ګردیده وبدینترتیب  ملیونها ازبک ، تاجیک و ترکمن  به کشور ما افغانستان عزیز  پناهنده شده و یک زندګی جدید را در سرزمین افغانها آغاز کردند .ازین پناهندګان  در افغانستان  با پېشاني باز و اغوش ګرم استقبال شد .دین میان حتی امیر بحارا ، مسُولین امور اداره آن امارت و متنفذین  مردم تاجیک و ازبک  و ترکمن  در افغانستان با احترام کامل جابجا شدند و مانند باشندګان اصلي این سرزمین ( افغانها) از تمام امتیازات یک تبعه افغانستان  برخوردار شدند .ایشان نه تنها زمین ، خانه ، جایداد و آبروی از دست رفته خویش را در افغانستان از برکت لطف و مهمانوازي افغانها  باز یافتند  که با توزیع ازکره های  تابعیت افغاني ، فرزندان شان از حق تحصیل ، کار و صحت عامه  نیز برخوردار شدند .مهمتر از همه اینکه این مهاجرین تاجیک ، ازبک و ترکمن هویت از دست رفته خود را دوباره یافتند که بدینوسیله از فشار هرګونه  ناملایمات بی هویتي نجات یافتند .

در آنزمان سرزمین های پاردریا و فرغانه  کاملا از سکنه خالی ګشته بود .ایم مطلب را اقای محمد شکوری  عضو فرهنګستان تاجیکستان چنین تصدیق میدارد :(( بعر از تسلیمی بخارا در ۱۹۲۰تا سال ۱۹۲۲ در حدود ۴۰ فیصد از جمعیت تاجیکستان کم شد .نزدیک به نیم جمعیت تاجیکستان  یا نابود شد و یا به افغانستان ګریخت ...بخارا که بر اساس تخمین روسها در سال ۱۸۹۷م در حدود یکصد هزار نفوس داشت ، بعد از مدت  ۲۹ سال یعنی در سال ۱۹۲۶م ( سال ختم قیام ) نفوس انها  صرف چهل و هفت هزار بود .همچنان نفوس خوقند  بر اساس  سرشماری سال ۱۸۹۷ م در حدود ۸۲۰۰۰تن بود و به اساس یک تخمین  سال ۱۹۱۱م نفوس آن ۱۱۴۰۰۰ و در سال ۱۹۱۴ نفوس آن به ۱۲۰۰۰۰ رسیده بود ، که بعد از ختم  قیام باسمچي ها در سال ۱۹۲۶م صرف ۶۲۰۰۰ نفر در خوقند زندګی میکردند ...))(۱)

توسعه حکومت شورا ها  بعد از سال ۱۹۱۷ م در آسیای میانه  با جنایات بې مثال همراه بود .قیام های مردم  آسیای میانه علیه انها در حدود  وادی فرغانه آغاز شد و تا سال ۱۹۲۶م دوام داشت .در نتیجه این قیام ها که در جهاد علیه قوای سرخ شوروی صورت ګرفت ثلث نفوس این منطقه به شهادت رسیدند و یا از قحطي تلف شدند ، ویا هم به اطراف و اکناف از جمله به افغانستان مهاجر شدند .

دیود مونتګري درین مورد مینویسد (( در حدود ۵۰۰۰۰۰نفر تاجیک و ازبک بړاخل افغانستان  مهاجرت نمودند )).وبه این ترتیب نه تنها ایشان سرزمین آبایي خویش را از دست دادند ، که همزمان با آن ، برای افغانها نیز موجب ایجاد برابلم ها و مشکلات بشري ګردید .افغانستان که بعد از دوران امیر شیرعلی خان ، بخصوص در دوران های امیر عبدالرحمن خان ، امیر حبیب الله خان و امیر امان الله خان غازی دچار خانه جنګی ها و مبارزات استقلال طلبانه  بود ، بدون شک ، اقتصاد ورشکسته و ناهنجار بر افغانستان حاکم بود و مهاجرت تاجیک ها و ازبک ها به این پیمانه وسیع  درین دوران ، بر پرابلم های  بشری و اقتصادی افغان ها افزود .با ورود این تاجیکان  و بخارا نشینان ( به شمول امیر بخارا) که تزکره های تابعیت افغانستان  به انان  توزیع ګردید  ترکیب نفوس افغانستان نیز تغیر کرد .

درنتیجه این تغیر ګروپ تاجیک به بک ګروپ عمده درجه دوم و ګروپ ازبک ها با تعداد هموطنان هزاره ما برابر ګردید . به ګفته محترم حسن سهاک(( امروز تقریبا از جمله   ۵،اعشاریه ۵ ملیون تاجیک و ازبیک  در حدود ۲ تا ۲ / ۵ ملیون آن بعد از انقلاب اکتوبر  وارد افغانستان شدند ...)) (۲)  

این همه مهاجرین به اضافه ترکمنها  که از ماورالنهر و آن طرف دریای آمو  براساس توسعه طلبي حاکمیت شوروی ها  به افغانستان وارد شدند تا کنون در افغانستان زندګی میکنن و هیچکدام از آنها دوباره برکګ\شتند . و اینک  فرزندان ، نواسه ها و کواسه ای شان  با ما افغانها هیچ فرق نمی شوند زیرا آنها نیز اکنون افغان اند ، و مثل  سایر افغانها در کنار پشتونها ، هزاره ها ، دری زبانان ،بلوچها ، اعراب ، نورستانیها و سایرین در همین یک کشور واحد  کار و زندګی مینمایند .

ګرچه افزون شدن این تعداد جمعیت  وسیع تاجیکان ، ازربکان و ترکمنان  در افغانستان عده از مشکلات اتنیکی ، سیاسی  و ستراتیژیک  را برای کشور آبایي ما خلق نموده  که از جمله عده از این تاجیکها و ترک تباران  دست به یک سلسله تحرکات علیه  منافع علیای افغانستان زده از جمله دست به ایجاد ګروپها  ، جمعیتها و احزاب سیاسی زده و ګویا بنام (حقوق اقلیتها ) و( ستم بر اقلیتها ) و انواع اینګونه  فشار های ضد افغانی مبادرت ورزیده اند و حتی در بعضی موارد آنها باشندګان اصلي این سرزمین ( پشتونها ، دری زبانان ،هزاره ها ، بلوچها ، نورستانیها ....) را به چشم حقارت دیده و تا سرحدی که بعضا جرات  محوه نمودن کلمه ( افغان )  و ( افغانستان ) را نیز نموده اند و خواسته اند با براه انداختن کارزار وسیع تبلیغاتي ، فرهنګي و اطلاعاتی در مغشوش ساختن  اذهان مردم و جهانیان  سهم ګرفته، تخم نفاق و شقاق را در بین اقوام باهم برادر افغانستان و بخصوص احساسات ضد پشتونها را در سایرین ترویج نمایند.

با مراجعه به تاریخ کهن و تاریخ نوین افغانستان به وضوح دیده میشود که این نوع  تلاشها تقریبا همیشه و مسمر در منطقه علیه افغانستان درجریان بوده  و اما هیچګاه  این بیګانګان و بیګانه پرستان نتوانسته اند شیرازه وحدت مردم افغانستان را از هم بپاشد .

آنها باید بخوبی درس ګرفته باشند و بدانن  که فقط جنایات حاکمیت شوروی  و روسها باعث این همه  بدبختی ، کشتار  و مهاجرت  مردمان آسیای میانه  شده نه افغانها ، برعکس  افغانها برای این مظلومان جا و پناه داد که نباید نواسه هایشان اینګونه نمک حرامی را درحق افغانها و افغانستان نمایند . به یاد بیاورند آن روزهای که بولشویک های شوروی  پدران ، مادران و نیکان این ها را به قتل میرساند ، افغانها با آغوش باز آنها را در کشور خود جا داد ، برای آن ها و فرزندانشان  تزکره تابعیت افغانستان ، زمین زراعتی ، خانه  و حق تحصیل را تفویض نمود که اینک بدبختانه بعضی از نواسه ها و کواسه های  آنها در جواب این همه  نیکی های افغانها ، دست به انجام یکعده  اعمال  ضد افغانی و ناجوانمردانه میزنند .

یکی ازین دسیسه ها همانا نفوذ این اجنبی پرستان در پارلمان ، دولت و مراکز قانون ګذاری افغانستان است که میخواهند ازین طریق  از نام (افغان) و(مسلمان )منکر شده و حتی ان را از تزکره های افغانها هم حذف نمایند .

برای این عده از هموطنان  نا عاقبت اندیش خویش  تزکر میدهیم که  که لست  نامهای  آن مهاجران  تاجیک ، ازبک و ترکمن  نزد ما و سایر منابع بین املللي موجود است که تا سالهای ۱۹۲۰ از ماورتالنهر ، تاجیکستان ، ازبکستان و ثمرقند و بخارا به افغانستان پناه آوردند که اګر ضرورت شود آنها را به نشر خواهند رساند .

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

یادداشتها :

۱ ـ اینجاست بخارا. محمد جان  شکوري .
۲ ـ  رڼا او دفاع ـ نوشته  پوهاند دکتور محمد حسن کاکړ ـ صفحه