شــــعرونه
الله نه مې غوښتلې بارانونو کې دلداره
وږمه سبا عامر بېګا شپه مې کړه تېره په سوچونو کې دلدارهته نه وې سوزېدمه په اورونو کې دلدارهاحسان مې نه منې څومره ناجاڼه يې مغروريېځواني مې کړله پاڼې ستا لاسونو کې دلدارهازغي مې په لاسونو کې تڼاکې مې په ښپوکېماڅومره لټولې په ګلونو کې دلدارهدازمکه خويوکور دى زه او ته پکې اوسيږورشتې خوتړل کيږي اسمانونو کې دلدارهته راغلې راته ښکاري چې سوالونه مې قبول شوالله نه مې غوښتلې بارانونو کې دلدارههمزولوبه ستانوم
غزل ( نجيب عامر )
نجيب عامر دهيلواباسين يې په غورځنګ دى که يې ګورېولاړدرته کوڅه کې يو ملنګ دى که يې ګورېيوڅوک لکه موسى خبر دطورله کرشمودىدوخت دهرفرعون سره په جنګ دى که يې ګورېشغادسپينوتوروله ازله دلته برېښيهم دلته شرمېدلى هراورنګ دى که يې ګورېخبره که دجنګ وي جنګيالى هريوافغان دىپه سرداننګويې سورکى رنګ دى که يې ګورېدادښته به داوښکوپه باران اوبه کومهکرلى مې په زړه فصل دننګ دى که يې ګورېيوداسې لېونى دى عين ترداره درسره
غزل
په شپو کې تر سهاره کېناستل غزل ليکلعادت مې شو د پېغلو په اوربل غزل ليکليوه پاڼه که بله وای چارګل مې دجانان وڅه نوې تجربه ده په شوتل غزل ليکلای شېخه راته وايه عبادت که رياضت دیله سترګومرغلرې تويول غزل ليکلدا څه عادت دې واخېستو عامره بې روزګارهبې واره په جامونو پرېوتل غزل ليکل۱مارچ،۲۰۰۲ننګرهار
په دغه لاره
غزل نجيب عامر
درسول حمزه توف څونظمونه
دداغستاني شاعر رسول حمزه توف ددرېوونظمونو پښتو ژباړه : ژباړونکى :: نجيب عامر درې سندرېدرې سندرې دانسان دزړګي تل ته ننووځيدرې سندرېدغمونو خوشاليوښکارندويېدسندرودې لړۍکېيوه ډېره خوندورهيوه مور يې خپل بچي تهدزانګو په خوا کې وايي اودوهمه هغه سانده چې يې مور ځان سره واييدبچي دجسد خواکېدهغه
يوه غزله ( نجيب عامر )
يوه غزله نجيب عامر سهار له کوره اوځمه ماښام کورته راځمخو اوس هم لا هماغسې ناکام کور ته را ځمګلاب ګلاب سرخي په مخ له ځانه سره وېسمسوری سوری په زړه لکه بادام کورته را ځم ياران راته سپوږمۍ په سر قسم راکړي چې وڅ
ګلالۍ لاس په قسم راسره کېږ ده (نجيب عامر)
ګلالۍ لاس په قسم راسره کېږ ده نجيب عامر ستا ښکلا به مې هم وه يو څه نظر کېښاپېرۍ د باغ ارم بدرۍ جمالېلکه دوه بلبلې غبرګې په بام ناستېخو ښېدلې مې ستا دوه سترګې ملالې دامنم چې ستا ځواني د بوډۍ ټال ودامنم چې دې ښکلا يو قيامت وبوالهوس نه وم که وږى د جمال ومکه نه ډېرو پېغلو کړى راته ست وما ځواني لکه د پېغلو وه ساتلېکه هرڅو مې زړه غوښتل بغاوتو
يوه غزله
نجيب عامر
پري ذاتې (دنجيب عامرغزل)
له دنيا نه مې زړه تور دى پري ذاتېښه ده ستا غېږ کې مې کور دى پري ذاتې
دنجيب عامر نوى غزل
څه به راته ووايې اوڅه به درته ووايم
مرګه مرګه ځواني مرګ شې
نجيب عامر
بدلون
بدلون نجيب عامر په دشتونو په راغونو کېږدۍ اوس هم ښکلې ښکاري په رمو پسې روانه کوچۍ اوس هم
غزل
دسيف الرحمان سليم ديوغزل په زمکه وږمه سبادانسان زړه کې مينه ختمه شولهدادقيامت څه علامه خو نه دهزړه چې يې خوښ کړي هغه خپل ولګيمينه په وس کې د بنده خو نه دهکه تکل وکړې مرغلرې ډېرېزړه سمندر دى څه چينه خو نه دهمازيګرى د سين په غاړه او جامولې انکار کړې څه روژه خو نه دهدځان ځانۍ دور راغلى وږمې !چېرته اخره زمانه خو نه ده
غزل
غزل وږمه سبا عامر شمعې په لاس کې ګرځوم لاليه !رڼا به تاله درکوم لاليه !دلونګين مقام ته ورسېدېپاس په سينه دې زنګوم لاليه !راوړى مور يې مينه زه درکوملکه ماشوم دې نازوم لاليه !ستا سپين بشر مې مخ ته ودريږيسترګې چې کله توروم لاليه !هاغه شېبې او هغه شپې مه غواړهنوره له برمه پرېوتم لاليه !
غزل
غزل وږمه سبا تورو تورو شپو سره مې وژړلسپينو اننګو سره مې وژړلماته مې د ځان په څېر ښکاره شو دوىټولو لېونو سره مې وژړلشابسې ! پروا هم په ما نه کاندېمينې په شېبو سره مې وژړلهلته يو شپونکى په بم الوتى ودنګو دنګو غرو سره مې وژړلپل به د(سبا ) په درشل څنګه ويخپلو اندېښنو سره مې وژړل
ماتې
ماتې وږمه سبا ګرانه !نن راته د ماتو بنګړو بار په شانې ښکارېاو.......دزمري په خوله کې د ښکار په شانې ښکارېله جګړې نه راستون شويماتې خوړلي سالار په شانې ښکارېپوهېږې ؟دا ټول رازونهداپ
غزل
غزل
يا اخي !
غزل
غزل
&nbsp
غزل
&n
غزل
&nb
نتکۍ
نـتـکـۍ
د وږمې سبا تازه غزل
غزلوږمه سباهرڅه به شي سم باور مې نه راځيچوپ به شي داچم باور مې نه راځيلاس دې راله راکړو خو لستوڼي کېنه لرې لړم باور مې نه راځيکور کې د الله د مسلمان له خواوالوتلو بم باور مې نه را ځيخداى دې له جنته ادم ويستى ويتش په يو غنم باور مې نه را ځيسپينه خوله دې وي،رښتيا دې وواييمه کوه قسم باور مې نه را ځي
