شــــعرونه
سپين دچانه زيات نه دى اوتور د چا نه کم نه دى
سپين دچانه زيات نه دى اوتور د چا نه کم نه دىڅوک چې دا توپير پالي هغه بني آدم نه دىوايي ستم ګر جانان چې ژوند په ژړا نه ارزيزړه کې يې چينه نشته په سترګو کې يې نم نه دىيو ورته زارۍ نه کړي او بل ورته انکار نه کړيهغه خو مين نه دى دغه خو صنم نه دىسل دې راته وايې ته!او يودې زما نه اورېهر څه دې داستا منم دا انصاف خو سم نه دىووتو مندر نه اوروان دى د حرم په لورګوره لېونى عامر په يو ځاى کې هم تم نه دى
الله په هغو سترګو جادوګرو کې جادو
نجیب عامر الله په هغو سترګو جادوګرو کې جادووه نغښتې يې بلا بلا خبرو کې جادواوس ټوله د جانان ده،دووسترګو کې راټولهپخوا وه د بنګال لارو ګودرو کې جادووړې ! ګومان مې نه شي ستا خبرو ته مې پرېږديدا ستا د سپينو لېچو په مر مرو کې جادوداستا د اننګو بوسه مې داسې لې
څوک ادم زاد ، بني ادم پکاردى/ نجيب عامر
نجيب عامر خوشالي ډېره او غم کم پکار دىدغه تبليغ اوس چم په چم پکار دىجانانه مينه په حساب راکوهزه باران نه غواړم شبنم پکاردىدبرخليکونو بدلوونکو خلکو !دغم زپلو هم څه غم پکاردىوخت بدل شوى زه هم ځان بدلومزما لستوڼي له لړم پکاردىداستا موسکا مې کمزوري وګڼهدزړه کوشير له مې ملهم پکاردىجنات زمونږه حالات نه بدلويڅوک ادم زاد ، بني ادم پکاردى
دنجيب عامر تازه غزل
نجيب عامر دتخنيک په وزرونو چې سنبال شوم د هنر له نړۍ ووتم کنګال شوم سجده کوم يو خواته و
زيړى مازيګرى دى / نجيب عامر
نجيب عامرياران مې ترۍ تم دي او زيړى مازيګرى دىغمونه مي لږ کم دي او زيړى مازيګرى دىاى ښکلې پرديسي ده نور مې دوه لاسونه تش دىستا زلفې پيچ او خم دي او زيړى مازيګرى دىدې ښا ر کې دا څو کسه لږ د نورو نه بدل ديد مينې په تور ګرم دي &nbsp
مېږې دي موسکا کوي او شپون زما سلام کوي
نجيب عامر داسې لاروى يم هر ازمون زما سلام کوي مينه کې پياوړى يم مجنون زما سلام کويهلته د کمر ه په سر خوږه دنيا ابا ده دهمېږې دي موسکا کوي او شپون زما سلام کوينه مر مه لا نه مر مه د چا پ
د نجيب عامر غزل
سپوږمۍ د څوارلسمې راښکاره په سر درو شيچې شپه په پخيدو شي نو غزل په پخيدو شيبس داسې يو فضا وي له اسمانه نور وريږيسرخي چې را ښکاره مې د جانان په اننګو شينړۍ که پر مخ تګ وکړي سپوږمۍ کې هم ميشته شيماشوم به زما تل ويده د مور په الله هو شيځه نن به درته دوه ټکو کې يو ارمان بيان کړمد نيا دې پښتونخوا شي او قانون دې د پښتو شي( د ګلوښار) کې اوسم خو يو داسې کيفيت دىزړه او ځي له ګو
آذانونه به پکار وي ( نجيب عامر )
د نجيب عامر غزل که بدلون راوستل غواړئ څو سرونه به پکار وي دوخت ستر ګو کې کتو ته نظرونه به پکار ويدا غمى اولس دې ولې د غفلت په خوب ويده ويلږ منبر ته ورتلل غواړي آذانونه به پکار ويڅو د غره او د ښار منځ کې نفرتونه ترۍ تم شي راشه درشه به پکاروي تماسونه به پکار ويدا مرغۍ له قفسونو نه بهر راويستل غواړيدښار پيغلو ته په ښار کې ګودرونه به پکار ويچې زهنونه مو ټکور کړي چې جنګونه رانه هير کړيد مار
د نجيب عامر غزل
ډېر ادنا دي چې اعلى ګڼي پر ما ځانډېر اعلى دي چې بالا ګڼي پر ما ځانلکه خاورې لکه رېګ ددوى په لاس يمزغلوي مې دوى هوا ګڼي پر ما ځان دا خو ما پرلت وهلى دى پر زمکهداپيمخي چې سماء ګڼي پر ما ځانګوندې بې ددوى له ونډې منزل نشتهکه شل نه يم خو عسا گڼي پر ما ځانڅو نا ځوانو بلا ډېر يم زورولىخدايزده دوى چې څه بلا ګڼي پر ما ځان ٢٠٠٨ اکتوبر ١٠پېښور
ستا د سترګو جنتونه راپه ياددي
دعامر غزل
د عامر غزل
ژوند ته دګدا په سترګو ګورمه ځان ته د پاچا په سترګو ګورمه
دعامر نوى غزل
غزل
يو سيورى -يوه رڼا(عامر)
يو سيورى -يوه رڼا
ستا غېږ کې مې کور دى پري ذاتې
له دنيا نه مې زړه تور دى پري ذاتې
د مرغلرو خريدار دې کړمه
د مرغلرو خريدار دې کړمه
مجنون به خپل مرشد کړم
مجنون به خپل مرشد کړمه خيام به خپل جانان کړم
ستا په لاس کې
مرغلرې دي مرجان دي ستا په لاس کې
ماښام له کوره اوځم( عامر)
د ښکلو په مالت کې ډېر په پام له کوره اوځم
دکارسړي ( نجيب عامر )
دستار اود پيکار او هم دکار سړي معلوم دي
دنجيب عامر غزل
غزل که اننګي دې کلۍ وګڼم ګلاب وګڼمخامخا ژوند به ستا په مينه کې غرقاب وګڼمچې پاڼه پاڼه يې ښکلاده، خوچانه ده لوستېدګلولښتې ! ځان به داسې يو کتاب وګڼمهغه وخت نه
