پاس سپوږمۍ ده لاندې ته يې
دڅلورلارې دكان
دڅلورلارې دكان RICHARD H . FIELD دڅلورلارې دكان ګوره دشيشه ګري دصنعت هسك دى پوړ په پوړ له شيشو جوړې الماريانې هم پكې اطلس كمخواب دې ستوري هم لري سپوږمئ هم دختيځ لوېدېځ انتيق شته دسپوږمۍ له رڼا جوړصنم پكې دي كالي، مرغلرې ، جهومرونه ، ښايسته رڼكى فرش يي جوړ دى له
پاس سپوږمۍ ده لاندې ته يې
علم ګل سحر غزل نظر مې شي ستومانه،بيرته ستا رخسار ته راشي بې کوره مسافر دی
علم ګل سحر
علم ګل سحر غزل نظر مې شي ستومانه،بيرته ستا رخسار ته راشي بې کوره مسافر دی،نا اشنا ديار ته راشي په سترګو کې ځای نه لري،په زلفو کې دې ورک شي يو ستړی کليوال،تياره ماښام بازار ته راشي
ياد
څه شوي هغه تورې سترګې او تور زلفانڅه شوه هغه زما دهر مرض درمانسپوږمۍ ته خو ړنده نه يی ښه يی وينېپه کوم پالنګ کی ويده ده راته وايه کوم له تانه دا پرسانزه يی وينم دشرابو په پياله کې راته انځور کيږيهغه زما روح،زمادين او زما ايمانراشه راشه درب لپاره زما څنګ تهزما مينه ريښتيانۍ ده نور دي غمازانباده ولاړ شه دسوی زړه حال می ورته يوسهمرګ ولاړ ده دروازه کی روح می اخلی ستا دېدن اخير ارمانراشه خدا
مورته
1371 لمريز کال و،مور مې ميرانشاه ته ولاړه چې تر څوارلسو کلونو وروسته خپل دوه وروڼه اودوې خوېندې ووينې .مور مې لانه وه خبره چې دواړو وروڼو او يوې خوريې لادمخه له دې نړۍ څخه سترګې پټې کړي وې او بله خور يې په بل ښار کې اوسيده . دلته په کابل تنظيمونو اور بل کړی و،زه هم ددغو اورونو په لمبو کې ايسار وم.يوه مياشت وروسته دمور له مرګه خبر شوم.او دګوليو په باران کې له کابله ووتم.پرمور مې يې دمهاجرو په هدېره کې خاورې اړولې
درڼا تناب
درڼا تناب ته یی سپیڅلې ! ته اروا دمریم ته لکه پرخه په ګلپاڼو باندې ته لکه وړانګه پاکه ته دبلبل اوښکه یی روح دې مینځلی دزمزم په اوبو ته یو احساس،ته عاطفه یی ګلې! ته له ګناه پاکه یی خو دلته هرپلو ګناه ده ګناه لکه چې ته دلته بې وخته راغلې لاخو کینې دي، لاخوکرکې خورې لاخو دمینی جامي رنګ دي دګناه په وینو لادقابیل هابیل کیسه ده دهرچاپه ژبه او
ورک ارمان
ورک ارمان زه پر اغزیو باندې اوسم او دا هیڅ نه وایي مینه ارزانه ورته ښکاري،اشنا هیڅ نه وایي زه چې یې سترګو نه دورک ارمان پوښتنه کوم یایې په ټنډه ګونځې راشي او یا هیڅ نه وایې چې راته ګرانې نه دې ،مینه پسې مړې دي زما چې په ما ګرانه ده،هغه دلـــــــرب
