علم ګل سحر

 

غزل

نظر مې شي ستومانه،بيرته ستا رخسار ته راشي

بې کوره مسافر دی،نا اشنا ديار ته راشي

 

په سترګو کې ځای نه لري،په زلفو کې دې ورک شي

يو ستړی کليوال،تياره ماښام بازار ته راشي

 

د ژوند لوبه بايلي،خو په ګډا ځي د مرګ خولې ته

تش والوزي هواته،مرغۍ بيرته مار ته راشي

 

يتيم چې په ژړا شي،ميره بيا څپيړه ورکړي

ماشوم که څوک خپه کړي،په ژړا به پلار ته راشي

 

هندارې ټولې ماتې کړي،څو کاڼي دلته پريږدي

يو څو ليونيان ووځي،يو څو بيرته ښار ته راشي

 

په کور کې څراغ نه لري چې کښيني رڼا ته

چې توره شپه خوره شي،سحر ځکه يار ته راشي

11/1/1381

وزير اکبر خان مينه