ياد
چې شپه ورغوی خلاص کړي
ورباندي کيږدي ډيوه ګۍ دسپوږمۍ
ويړه شي پاکه مينه ناکه رڼا
ويلې شي توی شي دلوی سيند غيږې ته
تاندې پيغلوټې پلوشې دسپوږمۍ
دسيند څپو سره اتڼ واچوي
زه دخپل ذات ځنګله ته ننوزمه
نو ته را ياد شي دعمرونو ياره
زما دستړيو او بې وسه شيبو
دلاس نيوي ملګريه
دلته نو شپه هم نوک نيولی شي
سوکه تيريږي
دغه شيبه وي چې ځان خپل وګڼم
ژوند هم رابيرته شي
مسکی شي راته
نورمحمد سعيد 2010-03-06
18.02.2010
- نورمحمد سعيد
علم ګل سحر
غزل
نظر مې شي ستومانه،بيرته ستا رخسار ته راشي
بې کوره مسافر دی،نا اشنا ديار ته راشي
په سترګو کې ځای نه لري،په زلفو کې دې ورک شي
يو ستړی کليوال،تياره ماښام بازار ته راشي
...
11.03.2010
- نورمحمد سعيد
غزل
له مانه خو به ټوله دنيا هېره کړې اسانه
خو ما به څنګه هېر کړي مرګيه له دنيا نه
يوڅو شيبې لانورې مې دمات زړکي ميلمه شه
دياردليدو خياله ځنکند ن مې کړه اسانه
په لټه کې يې ټول عمر له خپله ځانه ورک وم
ژوندون مې پيدا نه کړ،شاهد اوسه اسمانه...