غزل
دلته له وچو شونډو ،دژوند نغمه هېره ده
چې به يې زړه تخناوه ،هغه کېسه هيره ده
دکشمالو پر پوله ،دشنو بنګړو ماتيدل
دکليوالې چټې هغه شيبه هېره ده
جانانه دواړه ګرم يو ،سرپسي مه ګرځوه
له مانه ورځ هېره ده ،له تانه شپه هېره ده
شيخه قربان دې شمه ، ما ليونی مه بوله
که له ما داهېره شوه ،له تا هغه هيره ده
زيړ مازيګر بيليده ،دسعيد نه هيريږي
که نه له ټول کلي نه ،ستا هنګامه هېره ده
نورمحمد سعيد - کابل -دسلواغې 15 مه 1388
02.02.2010
- نورمحمد سعيد
څه شوي هغه تورې سترګې او تور زلفانڅه شوه هغه زما دهر مرض درمانسپوږمۍ ته خو ړنده نه يی ښه يی وينېپه کوم پالنګ کی ويده ده راته وايه کوم له تانه دا پرسانزه يی وينم دشرابو په پياله کې راته انځور کيږيهغه زما روح،زمادين او زما ايمانراشه راشه درب لپاره زما څنګ تهزما مينه ريښتيانۍ ده نور دي غمازانباده ولاړ شه دسوی زړه حال می ورته يوسهمرګ ولاړ ده دروازه کی روح می اخلی ستا دېدن اخير ارمانراشه خدا...
18.02.2010
- نورمحمد سعيد
علم ګل سحر
غزل
نظر مې شي ستومانه،بيرته ستا رخسار ته راشي
بې کوره مسافر دی،نا اشنا ديار ته راشي
په سترګو کې ځای نه لري،په زلفو کې دې ورک شي
يو ستړی کليوال،تياره ماښام بازار ته راشي
...