زمانې ته مي دزړه زخمونه خاندي
زما نذرونه په ايمان دي که ته راغلې
دزرکينو سترګو تور مي ټول اوبه شول
شوګيرونو ته حيران دي که ته راغلې
دژوندون ډېوه مي تته دمه کېږم
ستا يادونه مي ارمان دي که ته راغلې
تړمو اوښکو ته مي بيا نرګس ژړلي
زما شنه خالونه وران دي که ته راغلې
دقسمت په ځنځيرونو يم تړلې
باداران مي پيرنګيان دي که ته راغلې
دپښتو په پاکه مينه يمه سوې
خدايږو سوي افغانان دي که ته راغلې
خوارقسمت نه زرکه چا ته ګيله وکړي
داکارونه ديزدان دي که ته راغلې
دلېمې له يادولو سره يې كاپي كول پروا نه لري
21.10.2010
- سيد شاه سقيم
اوس مي لا هم د سترګو تورکې اوسې
زما د زړه په هر يوه کور کې اوسېګوره کلونه،مياشتې او وختونه تير سوو خو ته بياهم زما دزړه څښتن يې،زما په زړه کې لا تر اوسه پورې ستا تېر يادونه زلمي پاتې دي.
زه نه پوهېږم چې دي ولې هيرولاى نسم؟ولې تادخپل زړګي له کوره ايستل...
27.10.2010
- سيد شاه سقيم
تېره شپه چې څنګه آنلاين شوم ښاغلي سيدشاه سقيم د (کره کتنې) حجرې ته وغوښتم. له ما نه مخکې نور ملګري بارکوال مياخېل، سعيد رابلی، نعيم افغان، حکمت سروش، انعام الله ګوهر، عبدالرحیم هلال، عبدالله شاه ژوندون، مجيد قرار او سقيم په کره کتنه بوخت ول چې موضوع يې (هفه کسان چې فېس بک چټيات وايي) غوره کړې وه.بحث ښه درز کې لګيا وه چې سقيم له ملګرو د سملاسي مشاعرې غوښتنه وکړه او ټولو ورسره ومنله،د يادونې وړ ده چې ځينې ياران لکه هلال، ګوهراو قرار له مشاعرې نه په تېښته...
