يو خوب وم د دردونو خو تعبير دي کړمه زه
تا واړولم غم باندې په وير دي کړمه زه
بس ټوله شپه سپوږمۍ ته په کتو باندې کړم تېره
د ستوري غوندې ويښ يمه ،شبګير دي کړمه زه
زه پوى نه شوم ته څرنګه بې وخته رانه لاړې
منکر وم،خو قايل اوس د تقدير دي کړمه زه
چې لاس د محبت دي زما په لاس کې ګلې راکړ
تر عرشه پورې ورسېدم پير دي کړمه زه
کله چي را په ياد شول ستا د ښکلي مخ خطونه
اګا هله د خپل فن په تقصير دي کړمه زه
دخيال او تصور کوڅې مي تا پسي چاڼ کړې
د هيلو کچکول غاړه کې ،فقير دي کړمه زه
دا ستا د ياد انځور ده د غزل هره مصرع مي
تا راکړلو قلم لاس کې شاعر دي کړمه زه
پيښور
د لېمې له يادولو سره يې كاپي كول پروا نه لري
