ژوند مو مازې په بانه باندې ولاړ دی
مرګ تيار ګوته ماشه باندې ولاړ دی
په شبنم او په خوشبو کې ګلاب غرق دی
خپل فطرت ته تماشه باندې ولاړ دی
دې سړي ته بايد خپل ظلم ورياد کړو
دا ظالم خپله سايه باندې ولاړ دی
يار د خپل حٌسن اسمان نشي ليدلی
لمر د زمکې په کُره باندې ولاړ دی
ستا مين ستا د وعدې په سره دوزخ کې
انتظار کې يوه پښه باندې ولاړ دی
ايينه ورته تره ده ډېره حيرانه
خپل ښايست ته تماشه باندې ولاړ دی
د ژونديو هديرې ته دی راغلی
حيران خپله جنازه باندې ولاړ دی.
محمدحنيف حيران، کابل
04.04.2013
- محمدحنيف حيران
د حادثاتو له توپانه بهر لاره نشتهزمکه شوه تنګه له دنيا نه بهر لاره نشته
ستا له راتلو وروسته مې ټولې هغه وتړلې زما له زړه نه اوس جانانه، بهر لاره نشته تا د خپل ذات په پوښ کې خپله ځان بندي ساتلو څنګه راوزې ترې انسانه، بهر لاره نشته زه دې ګټم، خو زه پخپله هم بندي يم ګلې د رواجونو له زندانه ، بهر لاره نشته
د وحشتونو دا نړۍ به مې پخوا پرېښې وه خو لامکان ته له مکانه بهر لاره نشته...
14.07.2013
- محمدحنيف حيران
کمپيوټر مې چالان کړ، ايمېلونو ته ورغلم، څلور ايمېله ول. درې دفتري او يو هم ناشناخته.
ناشناخته ايمېل مې لومړی وکوت، ليکلي و:
_مرم، د ژوند کيسه مې ليکې؟...
