هغه ما شوم وينې چې په لاس كې يې ډبره ده
وړې يې له شونډو چا د حق او ژوند سندره ده
وركړي مېږتون ته بيا وزرې چې خداى قهر شي
څومره مو له تاسو دنياوالو مقام غوره ده
واړه ارمانونه به د ژوند ترې لولپه كړمه
چا كه راته وويل چې ځه ښوونځى له سره ده
مينه د ايمان او د پښتو مې كمېدى نه شي
لار د جهالت زموږ د كلي ډېره بره ده
ته د مقناطیس يوه خوا زېرى يې دابل لورى
نه به يو ځاى كيږو بس ترمنځ مو دا خبره ده
02.12.2010
- محمدحنيف حيران
چې يې موږ بولو ښاغلي خلكو وپېژنۍ ښكلي خدايه! دا ازار ګټلي كسان وايي شكر، شكر
بس هرچا ته يې ښكاره كړوزمانې ته يې جنډه كړوچې يې موږ نينه،نينه كړوخوبان وايي شكر، شكر
غوړګې، غوړګې راختلي،هغه سرۀ، سرۀ غوړيدلي ستا په لا...
05.12.2010
- محمدحنيف حيران
تاته نندارې کې سړی بند راشييوې نيمې کيسې کې سړی بند راشيزور يې تر مکان او لامکانه ويمينې ته جذبې کې سړی بند راشيهيښې يې شي سترګې د ښکلا زور تهځينې وخت آيينې کې سړی بند راشيژوند يې د ښکلا تر ژونده ډېر زيات ويتا سره وعدې کې سړی بند راشيڅنګه يې په زوره باندې هېر کړمه؟څه به وايم دې کې سړی بند راشيمينه لکه روح سړی حيرانه کړيدغسې قضيې کې سړی بند راشي....
