غزل
زمــــــــا له سترګو والوتله په ټول چم خوره وره شوه
چې خوشبو دې زما د اوښکو په شبنم خوره وره شوه
په سفر يې د اسرارو د هستۍ ځـــــــــــــان سره بوتلم
لــــــــــــــکه لار هسې مې مينه تر قدم خوره وره شوه
د هوســــا زندګۍ لمر ته د خنجر له سيوري راغلل
چې رڼــــــــــــــــــا په کومو خلکو د قلم خوره وره شوه
کله شخړه وي په خېټه کــــــله جنګ په حقيقت وي
قبيله چې کــــــــــــــــــــــــــله دلته د ادم خوره وره شوه
ستا ډيوې مې د مچکو تصور تــــــــــــــــــــــــه بلولې
چې تياره يې په انګړ کې ستا د غم خوره وره شوه
لکه ولوېږي رڼـــــــــــــــــــا چې په آيينه او وپړکېږي
هسې ستــا په مخ مې مينه په عالم خوره وره شوه
د "حسن" د عمر پــــــــــــــــــــاڼې د خزان باد رېژولې
چې وږمه دا ستــــــا د حُسن د موسم خوره وره شوه
ډاکټر حسن
22.10.2010
- انعام الله ګوهر
يو جيب وهونكى پر لاره روان وو او تسبيح يې اړولې چې بل پرې غږ كړ، لكه چې له خپل كار نه دى توبه ويستې كه څنګه؟دې لومړي جيب وهونكي ځواب وركړ : ((نه ياره! همدا اوس مې په غلطۍ د كوم ملا په جيب كې لاس ننوتى وو.))
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ...
26.10.2010
- انعام الله ګوهر
غزل...خالد ريحان
ما په هر ځاي کې چې دی مړی د هابيل ليدلیورسره پل مې شا او خوا کې د قابيل ليدلیکوم ابرهه چې مې کعبې ته کله سپک کتليپسې رالوتی مې يو سيل د ابابيل ليدلید وخت نمرود ورته که هر څومره لمبې تازه کړيخو زمانې په سرو ګلونو کې خليل ليدلیچې هر ماښام ي اوښکې شوري د ليمو په سوکوما د يتيم ويرجنو سترګو کې قنديل ليدلینورې د سرو ډوليو باج څپو ته نه ورسپاروله غورزنګونو مو لويدلی رود نيل ليدلی...
