زلفې دې پریشانې دي ، لیمو کې دې حسرت دی
بیا دې د چا مرګ لپاره کړی مصلحت دی ؟
موږ ته سر وهل په تیشه ، څه غر نړول دي؟
موږ په خسروي ماحول کې کړی محبت دی
چرته مو نوم نقش نه شو د زړونو په کتاب کې
څه که په ډهلي باندې مو کړی سلطنت دی
راشه کنه ، بې انتها ستړی شوم له ژونده
راشه کنه ، اوس مې والله تا ته ضرورت دی
* مړاوی درنه نه شي ،خوشبويي د ټول ولس ده
خوسته دا ګلاب مې ستا په سترګو امانت دی
لا هم په نړۍ کې تمدن په زړه رنځور دی
لا هم د خدایانو انحصار کې انسانیت دی
لاس که د چا ، ستا ګریوان ته پریوته جلاله
پوه شه چې هماغه وخت په تا باندې قیامت دی
جلال امرخېل
* په خوست ولایت کې زما د خوښې شاعر لطیف الله یادوم.
