غزل
په اشارو کوه چې شپه په پخیدو راغله
خبرې ورو کوه چې شپه په پخیدو راغله
د ښاريې شور د چوپتیا تورې جامې واغوستې
پام په بنګړو کوه چې شپه په پخیدو راغله
د سبا سترګه به دې سترګې کړي د خاورو خوراک
غم دې د تلو کوه چې شپه په پخیدو راغله
زه به دې غیږه کې للو شم د ماشوم په شانتې
ته الاهو کوه چې شپه په پخیدو راغله
وخت بدل شوی ، دیوالونه هم غوږونه لري
خیال د پښتو کوه چې شپه په پخیدو راغله
جلاله یاره د سینې تر باغچې، تګ په سینه
لکه د غلو کوه چې شپه په پخیدو راغله
جلال امرخېل
24.08.2011
- جلال امرخېل
غزل
په غم به واوړم ، زندګي به مې شي ګرانه مه ځهدرته منت کوم د خوږ زړګي درمانه مه ځهلږه مسکۍ شه ، د همزولو د تهمته به شېزما له څنګه ګلې داسې پریشانه مه ځه
که په دې تمه ځې چې ما درپسې وژړوېزما خودي ما ته معلومه ده جانانه مه ځه
راغلې نه وې چې د تګ پیریانو ونیولېلږه ایساره خو شه ، ګرانې په روانه مه ځه
خپله څراغ شه ، رڼاګانې په وطن وشیندهجلاله ستوریو پسې بره تر اسمانه مه ځه...
25.08.2011
- جلال امرخېل
غزل لارو کوڅو خو ډنډورې راپسې ډیرې وکړېد بدنامۍ یې نغارې راپسې ډیرې وکړې موږ ځان په خپله په ویدو وهلی نه پاڅیږوکه نه وختونو خو نارې راپسې ډیرې وکړېپه پریوتو کې دې تکیه راباندې و نه کړله په ګډیدو کې دې پیرې راپسې ډیرې وکړې زه چې له کوره په سفر د ژوند او مرګ راوتمچا له بلۍ نه اشارې راپسې ډیرې وکړې په خوله دې وبخښلم ، هیڅ ګیله دې هم و نه کړهپه زړه کې پټې دې ښیرې راپسې ډیرې و...
