نوی نقشونه سازوی ما په بل رنګ جوړوی
دا ځل تصویر مې مصور څومره بد رنګ جوړوی
چرته چې ټکی د الفت خبلې معنې ورکې کړی
هلته د وخت نا بغه پاڅی خپل فرهنګ جوړوی
خپله د تاج په سرولو ځان حقدارے ګڼی
زما کچکول لاسونه ښکل کړی ما ملنګ جوړوی
دغې سېا لۍ ته مې سر سم نه دے زه ماتے منم
خوا کښې د کور مې ګاونډی کور رانه دنګ جوړوی
د بروسو جونګړې بېرته جوړوی خپلوان مې
د ګمانونو تاج محل زما تر څنګ جوړوی
لکه چې دور بل خوشلحال پېدا کوی ماښامه
دا چې فضا درنه چاپېره د اورنګ جوړوی
ماښام خټک
24.12.2010
- جلال امرخېل
شاعر کله کله د خپل شاعرانه ژوند په اوږدو کی له یو ډول مایوسۍ سره مخ کیږی ، داسی مایوسی چی فکر کوی ما هیڅ و نه کړل او که څه می وکړل چا ته می وکړل ؟ ایا هغه څوک چی ما یی له غمه د ژوند ټولی خوښۍ پریښی دی زما د دی درد درک کولی شی او یا به یی وکړی ؟ له دی ډول مایوسۍ سره ډیری وخت ویښ شاعران او ښه شاعران مخ کیږی ، خوشال بابا هم له دی مایوسۍ سره مخ شوی دی
زه یی چا لره وهم قدر یی چا زده
په اور وسوزه دا تورې قلمونه
شعر څه د...
29.12.2010
- جلال امرخېل
غزل
څه دی ژوندون څه دی خو تکرار د حوادثو دی موږ په سر اخیستی دا روزګار د حوادثو دی
دا چې د غم هر کاڼی زما د زړه په سر لګيما باندې جوړ ، شوی اعتبار د حوادثو دی
شپه د شوګیرو او مازیګر وي د وعدو شیبه راشه ګلې راشه شین سهار د حوادثو دی
وخت...