عمر
د خلکو په منځ کې يې ځانته لاره جوړه کړه. ور دننه شو او ځان يې قبر ته ورساوه. د قبر شناختې ته ښکته شو او له ځانه سره يې پټ پټ ولوسته:
* مریم مریمي، د زېږېدو نېټه: ۱۳۶۲-۳-۲۱*.
نور يې ونه لوسته. پورته شو. بیا يې د خلکو په منځ کې ځانته لاره وکړه. کله چې لرې ولاړ، نور يې ونشو کولای چې ونه ژاړي. په ژړا شو او ويې ویل:
* لعنتي، تل به يې رانه خپل عمر پټوه*.
لیکوال: علي به پژوه
ژباړن: شیرین اغا جهانګیر
رباط سنګي هرات
۰۹-۰۲-۲۰۱۰
09.02.2010
- پېمانه
خدای پاماني
مننه کوم:
- له خپلې موره چې د وریجو د درنو بوجیو په پورته کولو سره يې هڅه وکړه چې زه دې نړۍ ته پښه کښېنږدم.
- له خپله پلاره چې د ما او زما د مور په یواځې پرېښودولو سره يې وغوښتل چې مونږ د لوږې په وسیله ددې لعنتي نړۍ له شره خلاص کړي.
- او له ژونده چې د خپلو هغو ټولو خرابیو سره سره، اوس چې ددې بام په بلې ولاړ یم، غواړي راته وښايې چې څنګه يې شر له خپل سر نه کم کړم.
لیکوال: زینب صابر پو...
09.02.2010
- پېمانه
په بڼ کې
تینا په بڼ کې ولاړه وه او ټام يې ولیده چې د هغې خواته منډې وهي.
- تینا! ګل مې! مینه مې!
تینا وویل:
- ای زما ټامه!
ټام وویل:
- تینا! ګل مې!
تینا بیا وویل:
- ټامه! زه هم درسره مینه کوم.
ټام هغې ته ورسېد. د هغې مخ ته په ګونډو شو او هغه يې په ډېر زور سره ایسته ټېله کړه....
