ځکه له تیارو نه مو ډار تللی دی
ستوری مو د لمر پر مدار تللی دی
وخته اوس مې وار دی تماشه کوه
توره مې له تیکې په وار تللی دی
خود به طوفانونه ځان سره راوړي
غږ زما د وروېځو په لار تللی دی
سېند شوله څپه څپه راواوخته
خیال مې د هنر په بازار تللی دی
اوس نو ښکلي پرېږدئ چې ویشتل کوي
زړه ته مې د سترګو ګزار تللی دی
شیرین اغا جهانګیر
رباط سنګي هرات
۳۰-۰۱-۲۰۱۰
29.01.2010
- پېمانه
غزل
اوښـــکــــو زمــا د ویـــر کــیســې وکړلې وژړېدې
ســتــورو مــې خــواکې پوره شپې وکړلې وژړېدې
د تــنــهــايـې شــېبــې هیـــڅکله تنها پرې نه خودم
وخــتـــونــو پــټ پــټ تــمــاشــې وکـړلې وژړېدې
د زړه ربــاب مـــې د ګــری...
31.01.2010
- پېمانه
یوه لنډه خیالي کیسه
زما پلار غوښتل چې زوي ېې باید د هغه په شان مسکین نه وي. زه اوس غټ شوی یم، مګر هغه نشته چې ما وویني. زه ټوله ورځ د یوې ډوډۍ پسې ګرځم چې خپله وږې مور پرې مړه کړم. کله کله د کوڅې ماشومان مې وهي او کله کله نور سوالګر ماشومان رانه زما ډوډۍ اخلي. کله چې ځم چې د خپل کلي له باغه د سوند لرګي راټول کړم، تل په دې ډار کې یم چې په کوم ځمکني ماین باندې به پښه کښېنږدم.
اوس مې مشر ورور په یوې پښې ګوډ دی، ځکه چې هغه زما په شان بخ...
