نیستي
یوه ورځ یو شتمن سړي خپل زوی یوې کلي ته بوتلو ترڅو هغه ته وښايي هغه خلک چې په دې کلي ژوند کاوي، څومره نېستمند دي. هغوي شپه د یو کلیول په کور کې تېره کړه.
د سفر په پای کې، کله چې بېرته کورته راتلل، سړي له خپل زوی نه وپوښتل:
- زمونږ د مسافرۍ په اړه دې څه نظر دی؟
- ډېر ښه وو.
- آیا د هغوي ژوند ته دې پام وکړه؟
- ګمان کوم.
- ددې سفر نه دې څه زده کړه؟
هلک لږ فکر وکړه او باېې په ډېر آرام سره وویل:« پوه شوم چې مونږ په کور کې یو سپی لرو او هغوي څلور لري. مونږ په خپل ژوند کې ښکلي ډيوې لرو او هغوي ستوري لري. زمونږ ژوند زمونږ د کور د دېوالونو پورې محدود دی، مګر د هغوې بڼ پای نلري».
د ماشوم د خبرو په اخر کې د سړي ژبه بنده شوې وه. ماشوم زیاته کړه:« مننه پلاره چې راته دې وښوده چې په رښتیا سره مونږ څومره نيستمند یو».
ژباړن: شیرین اغا جهانګیر
رباط سنګي هرات
۱۲-۱۲-۲۰۰۹
23.01.2010
- پېمانه
ملګری
دوه لیوان د کوچنیوالي نه یو د بل ملګري ول. هر چېرته به يې چې ښکار وکړل نو په ګډه سره به يې خوړل او په یوه سوري کې ېې سره ژوند کاوه.
یو کال ډېر بد ژمی راغی او دومره واوره پر ځمکه پرېوته چې دواړه لیوان وږي پاتې شول. څو ورځې د واورې د اودرېدو په هیله په خپل سوري کې بند پاتې شول، او ټول پاتې شونې يې سره وخوړل. په دې هیله ول چې واوره ودرېږي او ښکار ته لاړ شي. مګر واوره ونه درېده او دوي ناچاره شول چې دښتې ته ووځي. م...
23.01.2010
- پېمانه
عقاب
یو چا د عقاب هګۍ پېداکړه او هغه يې د چرګې په کوډنۍ کې کیښوده. عقاب د چرګوړو سره یوځای له هګۍ نه راووت. له چرګوړو سره یو ځای لوی شو. عقاب په خپل ټول ژوند کې همغه کارونه وکړل چې چړګان يې کوي. د حشراتو او چنجیانو لپاره به يې په ځمکه باندې خپله مښوکه خښوله او قد قد به يې کاوه. کله کله به يې لږ لږ پروازونه هم کاوه.
کلونه تېر شول او عقاب ډېر زوړ شو.
یوه ورځ يې د خپل سر د پاسه یو ستر مرغه ولیده چې د...