ژبي څـــــــــکلي ستــــــاله شونډودرښتیاخواږه و
تر رګـــه رګــه رسېـــــده ستـــــاد اروا خــــــــواږه و
زه وارخطــــــــــاومــــه ولاړ چې راکاتــــــــه دکاږه
هغه کاتــــــه دنااشنــــــاڅـــومره اشنـــــــا خواږه و
اوس د بنګړي راپسې ټول مالت خبر کړي یــاره
ماشومتــوب ښه ووپه مستیوکې بـــــلاخواږه و
ولې به سترګې واروي په ګریوانونواوښــــکې؟
که دژوندون تېریښت ته ګډزما وستــاخواږه و
بختیـــاره داسې نری درد ورسره مـلګری ولـــو
دجانان غم وپه سلګیو کـــې دنیـــــا خــــــواږه و
