د انګار په اننګو

روان مې دی د او ښکو سپین قطار په اننګو
سکروټو ځینې جوړ دی ، دغه هار په اننګو
د چا د مستو سترګو تصور کې مې زړه مست شو
چې مات مې شو د یو عمر خمار په اننګو
د کوم ګلرخ په خیال کې وو اسمان ټوله شپه ویښ
دا پرخه ده که اوښکې د سهار په اننګو
بدل کې ئې ژړا د ټول عالم و ماته راکړه !
خندا ئې کړه تلپاتې د دلدار ، په اننګو
دا چا په غدارۍ ، که په غلا ، وړی له کاله دی
د یار د زلفو بوی دی ، د ګلزار په اننګو
شفق ئې په حسرت ، غروب ئې سو ځي له خجلته
قیامت دې چې جوړ کړی مې د ی یار په اننګو
د ناز او د حیا په معرکه کې دا څه و شول ؟
ښکلا شوه یو په لسه د نګار په اننګو
بهار دی ټکنی ولاړ په وره کې د دنیا
په کوم مخ ځان ښکاره کړي ، د روزګار په اننګو
ستي ، ستي ژوندون او دا پلۍ پلۍ وجود کې
نور څه شی وي زمریه د انګار په اننګو