دوکه بازان دي

يوه ورځ زړه ميني ته په غوسه سره وويل ته څومره بي وفايي دهرچاپه زړه کي ځاي پيدا کوي خودهيچاسره تراخيره ملګرتيانه کوي هسي انسانان ځوراوي ډيروکسانوڅخه دژوندواخيستوهرچاته دي دخپلي برخي درد رسولي ده خوچي چاته دي زړه وي هغه ته دخپلي ميني ثمره ورکوي ولي دومره ظلمونه کوي ګوره په دومره ظلمونوسربيره بيام هم هرڅوګ له تاسره دژوندکولوزړه ښه کوي لږ خوله ځانه هم وويريږه کله چي زړه ورته دغه خبري وکړي وروسته بياميني په ژړغوني اواز په داسي حال کي چي له سترګويي داوښکورودونه روان وپه افسوس سره وويل آي هآي زه ډيره بي وسه يم هرچاته مي چي خپله هيله وروړي ده هغوي زمانه سمه ګټه نه ده اخيستي اوزماسره هيڅوګ درښتينوالي ملګرتيانه کوي دااوس ټول دوخت ياران دي پخوابه زماسره خلکودصداقت اودزړه نه ريښتونې چلندکولوخوداوس زماني خلکوسخته وزوره ولم ګوره ته پوهيږي اوس هغه خلک نه شته په سلوکي دوه يادري کسان صادقان پاتي دي نورټول دوکه بازان دي کله يي چي ټول حالونه زړه ته وويل نوبيايي په چيغوچيغووژړل اوورته يي وويل چي اوس ته ووايه زه ظلم کوم که خلک زماسره ظلم کوي زړه چي دغه درده وونکي خبري له ميني څخه واوريدي خپل سريي په زنګنوکي راځوړندکړاوپه خپګان سره يي وويل چي رښتياچي د اوس زماني خلک ټول دوکه بازان دي