زه تر رقيبه له جانانــــــــــــــــــــه سره ډېر ستړى يم

د زړه په تخت له ناست سلطانه سره ډېر ستړى يم

د سپينې خولې له تور ارمانه سره ډېره ستړى يم

په ډک مجلس کې مي د راز خبر بربنډه وکـــــــړي

زه تر رقيبه له جانانــــــــــــــــــــه سره ډېر ستړى يم

راته غصه يې وار په وار ډېرېږي بد يې اېســــــم

په تللې خوله له پښېمــــــــــانه سره ډېر ستړى يم

 نه يې پرې ښوداى شم او نه يې شم دښمن وهلاى

خالقه ! ستا له دې قـــــــــــــرآنه سره ډېر ستړى يم

چې پرهارونه يې خوله ورکړي وخت يې بېرته وران کړي

له خپل ريښې ريښې ګرېوانــــــــــــه سره ډېر ستړى يم

بېړۍ ډوبېږي ساحل وړاندې غږ مي نه اوري څوک

له دې ويده غوندې کاروانـــــــــــه سره ډېر ستړى يم

له خپله وروره يې هم پټ په بســـــــــم الله تېرووم

په دې حالاتو کې له ځانــــــــه سره ډېر ستړى يم

دې وچکالي، سپېرو بادو کې سرې نازکې شونډې ؟ 

سقيمه ! ستا له دې درمانه سره ډېر ستړى يم