راته ياديږي هغه تير وختونه
چې په غرمو به گرځيدم، گرځيدم
ستا په کوڅه کې به د چا له ويرې
لکه د پاڼې رپيدم، رپيدم
چې يبلې پښې به مې په ځمکه سرې شوې
پنا مې وړه ستا د ديوال سيوري ته
ستا د ديوال خوشبو به داسې مست کړم
لکه د گلو د شمال سيوري ته
په لوږه تنده باندې نه پوهيدم
نه به غرمه نه مازيگر مې ليدو
ستا په لټون پسې به زه جانانه
گرځيدم څو پورې چې لمر مې ليدو
خو اوس د داسې وخت پنجو کې گير يم
چې مې په گرانه تن ته ساه راځي
جانانه ستا په غم به څه وژاړم
چې په خپل ځان باندې ژړا راځي
12.11.2007
- baz
بيا څوک مئين د هوش له ښاره وځيد ليونو په ورکه لاره وځي
نغمې د مينې له ستار وځيکه د درد څړيکه له پرهاره وځيدلته د مينې ليوني اوسيږيدلته هر ستوری له مداره وځيله چا نه ښکلی جانان مخ اړوي؟که د پاړو له هودې ماره وځيبيا به تصوير د کوم يو ښکلي راوړيد زړه له کوره مې هينداره وځي
موږه د مينې...
12.11.2007
- baz
پرون چې ما په آيينه کې کتل راته کيسې د ماشومتوب ياديدېزه به په چيغو چيغو کورته راغلممورجانې زه به ستا و لور ته راغلمزما به سترگې وې له خاور ډکېهم به مې سر و له گردونو نه ډکتا به نارې کړې چې قربان دې شمهبيا دې له چا پره شوخي کړې دهتا به د خپل پوړني پيڅکي باندېزما له سترگو خاورې پاکې کړلېهم به زما له سره ټول گردونه تا وڅنډلراته به ستغې سپورې تا وکړلېچې مخ او سر به دې راومينځلوزما به سترگې تکې سرې ښکاريدېتا به مې سترگې راته تورې کړلې* *...
