نن مې خپل زړه له سينې ځنې وتلی
شين توتي دی له پنجرې ځنې وتلی
شوخ نظر دې له چتې ځنی وتلی
لکه غشی له ليندې ځنې وتلی
لېونۍ! د نورو سترګې ولې وخورې
خپل نظر خو دې ولقې ځنې وتلی
خواږه شات يې اننګيو کې راټول دي
د ګلونو له شيرې ځنې وتلی
يو سړي يم له خپل زړه ځنې اېستلی
يو سړی مې حافظې ځنې وتلی
تر ابده به مې ستا نامه په خوله وي
په ازل کې مې له خولې ځنې وتلی.
۱۸ مارچ ۲۰۱۲ م ، نوی ډيلی تلک نګر
02.04.2012
- محمدحنيف حيران
دا ځوان هلک مې څو وارې وړاندې هم تر سترګو شوی و، چې د روغتون په سالون کې به ښکته پورته کېدو، زما د کټ تر څنګ په دويم کټ کې د ليبيا مېشتی يو عرب و، ده بېچاره ته له عربي پرته بله ژبه نه وه زده، د ملا عمليات يې کړي و. ځوان چې پېنځه ويشت کلن به و، له همدې عرب او يو ځينو نورو هغو ناروغانو سره ژباړن و، چې د درملنې لپاره به له افغانستان يا له نورو هيوادونو څخه هندوستان ته راغلي و، يو دا هلک نه و، په لسګونو داسې کسان مې وليدل، چې په ه...
25.08.2012
- محمدحنيف حيران
چې دې مړ نشم له غمه پکار نه دهستا له سترګو نوره تمه پکار نه دهراځئ! تېر مونځونه بيا له سره وکړودې فاسق پسې خو جمعه پکار نه دهدا ګلان راڅخه وينې د زړه غواړيښيرازي يې له شبنمه پکار نه دهولې مړ نشي سړی په دلداری کېزندګي دومره بې غمه پکار نه دهد ښکلا تعظيم دې هر چا لره بويهخو سجده درته صنمه پکار نه دهلويه خدايه! عمر خير دی که مې کم وي...
