له تصوير څخه دې روح ولې په شا شو
جوړې دا هم په کابل کې ناست پاچا شو
دې وطن کې ډير له بدې ورځې وايي
ښه ده خدايه چې دا لمر خو لږ پنا شو
يو سړی و تمام عمر ژړيدلی
چې د دار په تخته وخوت په خندا شو
له خپل پلاره يې د مينې تمه نه وه
يو ماشوم د مور له غېږې نه جدا شو
د غماز جوړه تنکي زامن يې مړه کړل
بې منته، بې رېباره راپخلا شو
سرمايه د زندګۍ بويه حيرانه
هغه يار چې دې په سخته کې اشنا شو.
۴ جنوري ۲۰۱۲ م
محمدحنيف حيران،
03.01.2012
- محمدحنيف حيران
هيروم دې خو په زړه کې راپه ياد شېګنهګار نشم، مانځه کې راپه ياد شېکه مې هر څو يې له زړه ځنې ايستلېنوم دې بيا راشي په خوله کې راپه ياد شېهېرولو ته دې کوم ځای سړی لاړ شيزه پوهېږم لابه غره کې راپه ياد شېد همزولو له اتڼه ځنې ووځمد همزولو په واده کې راپه ياد شېوايم ده به هم يو څوک وي ياده کړېاوس د هر سړي کاته کې راپه ياد شېلکه لمر په راختلو کې دې ګورم...
04.01.2012
- محمدحنيف حيران
راځئ چې نوی کال په نوي عزمپه داسې شان ونمانځولکه کليزه د نيازبين بچوکيلکه يادونه د جانان ونمانځوراځئ چې سږ کال يوه لوبه وکړوهر يوسړی خپله سينه څيرې کړولکه د کاڼو لکه موم زړونه راوباسو ترېپه يو هدف په يوه نوم زړونه راوباسو ترېبيا يې اوبو ته د احساس واچووهر يوسړی يې په لوی لاس واچووپه پاکه مينه په اخلاص واچوواورته طاغوت اور ته خناس واچووزړه ته يې کرکه او وسواس واچو...