د پرهر څړيکې په شور شي ، پټ دردونه پرې درانده شي
هديرې شي غوڅې ، غوڅې چې روحونه پرې درانده شي
محبت چې سړی مات کړي ، اندامونه پرې درانده شي
خپل وجود ورباندې بار شي ، خپل لاسونه پرې درانده شي
د قاتل تخت به ډوبيږي ، که مقتل ډک شي له وينو
او رسۍ به د دار شليږي ، که سرونه پرې درانده شي
چې د زړه په درد شي پورته ، ورته تاب وبايلي غرونه
منعکس يې کړي صحرا ته ، اوازونه پرې درانده شي
نور سينګار ته حاجت نه شته ، يو شين خال پر تندي پرېږده
هر تصوير بدرنګه کيږي ، چې رنګونه پرې درانده شي
ستا غمونه دې انبار وي ، او جلال دې وي يوازې
هغه سترګې دې ړندې شي ، چې ګلونه پرې درانده شي
جلال امرخېل - بلجيم
24.07.2009
- محمدحنيف حيران
ته رانه ځې ما پېښور کې پرېږدېپه ما يو دوه نېزې لمر نور هم ټيټ شوڅه د آسمان څۀ د حالاتو لمرد پېښور د سرو اورونو کثافاتو لمرمخکې به هر وختې چې اوړی راغیموږ ته به درې مياشتې رخصت راکړی شوتا به په زور باندې وطن ته بوتلمما وه همزولو سره ژمنه کړېچې موږ به سور اوړی همپه دغه ګل ګل پېښور کې باسود هاړ ګرمي په شور او شر کې باسوماته به ټولو نجونو ميره و يللکه چې تاته به مې (پيره ) و يلتاته...
25.07.2009
- محمدحنيف حيران
له درده ځنې ډک او د درمان غوندې سړیخوښيږي مې دنيا کې د انسان غوندې سړیچې کلک وي له فولادو او تکيه وي لکه غرمزه کړي د اوبو په شان روان غوندې سړیپه ښکليو کې ترې ښکلی په ظلم کې ظالم ترېپيدا مې بيخي نکړ د جانان غوندې سړیچې زه او مينه دواړه ورته ګران يو لکه ژوندالله ته داسې راکړې مهربان غوندې سړیغذب يې لکه تندر او ژړا لکه بارانجوړيږي کله کله د آسمان غوندې سړیروانې دي د شعر ترې چينې ويالې ويالېپيدا به...