زه اوس هيلۍ نه ولم
پس له دې ښکار ته نه ځم
بس دی مرغۍ نه ولم
اوس چې اسمان هم وريځ وي
اوس چې د ښکار ورځې وي
زه په بړستن کې پټ شم
لکه ماشوم دغسې
د مور لمن کې پټ شم
بره اسمان نه ګورم
هسې نه بيا مې پر زړه
د مرغو ښکار وګرځي
ټوپک راواخلم لاړ شم
خپلو يارانو سره
له اشنايانو سره
يو څو هيلۍ وولم
ښکلې مرغۍ وولم
نور دا آزار نه اخلم
نه داسې نه کوم نور
ځکه هيلۍ چې ولم
نو ته يادېږې راته
تا چې قسم راکړی
قسم ياديږي راته
نه، داسې کله کوم
نه، داسې نه کوم نور
ځکه چې تا سره قسم پالمه
دا ستا يادونه او ستا غم پالمه
خېر دی که تا کې وفا نشته
جانانه زه دې په يادونو ژوند کومه.
يکشنبه_ 2009-04-12
11.04.2009
- محمدحنيف حيران
په تورسریودپړوني غوړېدل غواړمه په تپوشپودسپېده چاودپلنېدل غواړمهچي سم په زوړه نشي خدای مه کړه کاروان مي دژوندڅاروانه ياره دڅوشموبلېدل غواړمهسپینه پګړۍ په سرزلمي غوندي چي دروندښکارېږيدې سلېمانغرته واورین تاج په سرکول غواړمهچي زمادمیني اورکړي جوش دستادميني دریابسړه اشناورکي ترتله ډوبېدل غواړمهلږراته کېنه مخامخ شه دژوندون ملګریهله وینوډکه دزړګي غوټه سپړل غواړمهمسافري ده دوطن ماذدیګری جوړوونن دي ریانه ۱=۲=۳=بیته غزل غواړمه...
14.04.2009
- محمدحنيف حيران
سلامونه حیران سیب هېله ده چې روغ به وی یاره حنیف خانه دا د ټپیزو په مرض د لکه چې زه هم ونیوم . نن د کار نه وزګار شوم او هوا ډیره ښه وه نو کور ته په پښو راوان شوم په لاره مې په همدې مرض ( ټپیزې ) فکر کاوه نو په زړه مې داسې خواږې خواږې وریدې د ځان سره مې په ترنم سره ویلې تر ځنګ به مې چې ځوک تیریدو داسې په کاږو به ئې راته کتل کیدای شي دوی ته به بل شان ښکاریدم ما ئې هم پروا نکوله لومړی مرض ( ټپیزه ) مې چې په مغزو کې را تاو شو نو د دې په خاطر چې رانه هیر نه شي په ټیليفون کې مې ولیکله...
