غزل: بلېنډه بدرۍ

په ما ای د ا جل لويه ديواله که ورانيږې
زه هسې هم بې څوکه بې وباله که ورانيږې

لږ صبر شه يو څه ځواني ېې پاتې له غربته
بيا خير دی د هر لوري مې مجاله که ورانيږې

انکار دې ېې ځواب وي خير ځواني مې دې هم يوسي
خو يو ځل پرې زړه وکړه بيا مې سواله که ورانيږې

لا رنګ به راوړې سور چې ېې په وينو شې نيک بخته
بيا بريده د ښکلا مې خير دی خاله که ورانیږې

په تا پورې خو ژوند مې دی تړلی نور دې خوښه
زرې زرې به تويه شمه خياله که ورانيږې

چې ساز دې پکې نه کړه دا زمونږ غريبه مينه
پروا مې درته نېشته سور او تاله که ورانيږې

٦-٢٩-٢٠٠٤