27.01.2008
- محمدحنيف حيران
يار ، بې ميني ترخــه وخـت نه خـواږه كاږيزورور دى لـه ډبـرې اوبــــه كــــــــــــــاږي
شــوخ مـاشوم يې د پلــو زينـه كـې ناست دىله پيچــكو يې تــاوكړي ويښـــته كــــــــــاږي
خــوله به راكـړي د يـاغي غـــرور نه لانـدېژرنده لــوړه دانه خـــوري خـو اوړه كـــاږي
عجـبـــه د هــــــــــــنري تـابـلــــو كشـش دىپه ولاړ نظـــر د ځــان په لـور زړه كـــــاږي
يـار چې مــــــا بيلــوي دا يـې بـې ننــــګي دهننـــوتي خــلك څـــوك لـه كــاله كـــــــــــا...
28.01.2008
- محمدحنيف حيران
د آغلې خور پروين ملال له يوه نظم څخه په تاثر سرهناوې: محمدحنيف حيراند ناوېتوب مې يو څو شپې تېرې وېزه وم د کلي يو طالب ته وادهلس کاله کيږي طالب جان ورک شویمړی ژوندی يې هيڅ مالوم نه دیڅوک راته څه څوک راته څه واييچابه ويل چې په بګرام کې به ويڅوک وايي نه، ګوانتانامو کې به ويزه هره ورځ راديو ته غوږ غوږ يمداځل يې بيا څومره بنديان خوشي کړل؟زما طالب به پکې وي او که نه؟او چې نهيلې شمهلګيا له ځان سره شمقلم کاغذ را...
