غشـي وي راتـــــاو شي ځيګــــــر وخوري
شپه وي را خوره شي لـه ورځ لمر وخوري
کاڼي مــــــــاتوي هـــــــــم نړوي  ديــــوال
ستا همـدا کيسې به يو ورځ غـــــر وخوري
واړه بـــــــه سپېره ډاګ يـو سپېره غرونــه
تبر د دښمن کـــــه مـــــــــو نښتـر وخوري
دا څه عجيب وخت دى پــر عجيـب موجود
راشـــــي ګنجى سرى سر بـبر وخـــــوري
وخته دا څه ژونـد دې پــــــر دنيا راووست
پورتـــــــــــه يو بشر شي بـل بشر وخوري
ژوند وي لار پرې جوړه کړي مزلونه پرې
څـــــو د وينو تږي ژونـــــد شکر وخوري
دا هـــــــم ده اې ژونــــــده د قيـامــت  نښه
يو نفر خوله خلاصه کړي لښکـــر وخوري
ورځې  بــــه لـــــــه يو بل تـــاووي غاړې
جهل  مو «ګل شاه» که چېرته سر وخوري