صاحب شاه صابر
د پرهر ژبه مې هغسې ګويا ده
خو د زړه درزا مې ستړې ده ساه ساه ده
د مئينو زړونه مۀ ماتوئ خلکه
په دې ښار کې دغه لږه شان رڼا ده
ما د مينې دنيا ومونده غني شوم
خلکو وې چې په دنيا کې خو دنيا ده
چې د زړونو ائينې پکې زنګ اخلي
يره! دا لا څنګه ښار څنګه هوا ده
د رقيب په خوله کې څنګ ښکلى تاثير دى
هر څوک وايي چې مئينو ته ګناه ده
چې پخپلو کې پښتو ويلى نه شو
په دې څه که پښتانه يو، پښتونخوا ده
ما په دې دنيا کې مه چېړه ناصحه
هغه بله دنيا ستا سهي چې ستا ده
د قيامته هر سړى داسې يرېږي
لکه هر سړي چې کړې څه ګناه ده
د خودۍ نشه يې ماته شوه په سر کې
د صابر د خودسرۍ دغه سزا ده
14.11.2006
- hairan
تکل عبدالرحيمزى
دا دلته د چا زور دی دروازې دي ټولې بندې داڅنګ خلک راټول دي دا کوڅې دي ټولې بندې
ورځئ چې مخکې ورشو ويې ګورو چې څه حال دی؟ کاروان ګورﺉ تېرېږي، قافلې دي ټولې بندې
مزل زموږه سُست دی د منزل ګامونه تېز دي ډېر ستړي يو ستومانه خو دمې دي ټولې بندې
دا چا ورته خبر د لېونو د راتګ کړﺉ منګی مات دی، رباب نشته، حجرې دي ټولې بندې
موږ څوک پېژني، څوک يو، خدای خبر چې څه به غواړو؟ غوښتنې زموږ نشته فيصلې دي ټ...
16.11.2006
- hairan
نبيله غزل
ډکې پيمانې په بله واړويسترګې پښتنې په بله واړوي
کړې بهانې په بله واړويتللې زمانې په بله واړوي
ځان کړي ورښکاره لکه د قدر شپهزړه د ايينې په بله واړوي
مونږ يې د غليم غشي ته سپر نيسودوی ورنه سينې په بله واړوي
پرېږدئ چې غزل د ارماني ژوندونسوې ترانې په بله واړوي...