غزل
دا ستا ليدل د ذوق پالل وو، نور خو هېڅ هم نه وو
زمونږه زړه کې به اور بل وو، نور خو هېڅ هم نه وو
دا ژوند منې!؟ دې بلا څومره ګذارونه راکړل
د ارمانونو لوی مقتل وو، نور خو هېڅ هم نه وو
دا چې نن توره ورېځ خوره ده او لمبې وروي
چا قتل کړی پرون ګل وو، نور خو هېڅ هم نه وو
غټه کيسه ترې دې بدرنګې دنيا جوړه کړله
ما درکتل ستا موسېدل وو، نور خو هېڅ هم نه وو
زه به ولاړ وم ستا د ژوند د هرې لارې پر سر
ومه مين دا مې عمل وو، نور خو هېڅ هم نه وو
ګورۍ د دې پېړۍ د جنګ لمبو چې وسوځول!
ټول پېښور وو ټول کابل وو، نور خو هېڅ هم نه وو
بيا به ياران وايي يو څوک وو يو بې واکه واک وو
زمونږ د سختو لارو مل وو، نور خو هېڅ هم نه وو.
واک
30.03.2012
- جاوید واک
غزل
د ژوند کيسه ده، څه بې وخته خو مې نه ده کړې
مينه هم ښه ده، څه بې وخته خو مې نه ده کړې
ته به پوهېږې او کنه خو زما د ټول ژوندانه
تاته اسره ده، څه بې وخته خو مې نه ده کړې
زما ملګريه ستا د دومره ناځوانۍ نه مې پس
کړې ګيله ده، څه بې وخته خو مې نه ده کړې
نن مې يو چا نه د سپېڅلي کار يوه هيله کړې
څه عجيبه ده، څه بې وخته خو مې نه ده کړې
دا خوی مې ښه...
30.03.2012
- جاوید واک
غزل
که زه تياره وم د خپل ځان په دايره کې به يم
که رڼايي شوم د جهان په دايره کې به يم
وخته بلا دې واخلم نور مې زندګۍ ته پرېده
يو خوار پښتون يم د دوران په دايره کې به يم
يو څوک دي زما لپاره لاس پورته کوي دعا ته
همېش د دغه لوی احسان په دايره کې به يم
که ستا د مينې دغه لوړ مقام ته ورسېدم
سم لکه ستوری د اسمان په دايره کې به يم
زما وژلو ته د چا په فتوا ر...