د جنت رڼا ته جوړه

د جنت په اوبو ولې

تر خامچكې مڼې سپينه

تر هوا پستې څنګلې

هر ايت يې په سرو شونډو

د باران شنه ترانه ده

په كې هر لمونځ روا كېږي

د محراب غوندې سينه ده

اوبه رنګه شان غرڅه ده

ګردې ګردې رڼې سترګې

توتكيو غوندې رېږدي

كه دې ګوتې كړې ورغبرګې

د ژوندي زيارت په څېرېې

په ګومبزو كې درزا ده

نه يې خال شته نه يې زخه

كليمې ته ورته زما ده

كوم مئين چې يې په زړه وي

څانګه څانګه وغوړېږي

اوبه رنګه په دې نه ده

چې په چا به روا كېږي