د ژوند لوبه

څه موده ما او تا يو له بله زړونه تړلي وو،او په غم ښادۍ کښي ملګري وو٠

په وار وار مو د ښځي او مېړه لوبه شروع کړه بې له دې چي خبره جګړو او دعوو ته ووزي،ډېر ځله مو يو له بل سره وخندل ، د دوو مينو غوندي مو يو د بل په مخ د ميني
لاسونه را ښکل،شوخي مو وکړه،يو له بله مو خوله واخيستله او خوله مو ورکړه٠

په اخره کي مو د وړو په شان په ځنګلونو او کښتونو کښي د الاداد او پټپټاني لوبه شروع کړه او يو له بله داسي پټ شوو چي تر اوسه مو سره نه دي ليدلي٠

                                                                                                                                                                      (هاينه)

يادونه : دا ادبي ټوټه د ښاغلي ګل پاچا الفت له کتاب "لوړ خيالونه او ژور فکرونه"
څخه راخيستل شوې٠