لمر
ستا دې خبره وي په ګل بدله
منمه دا چې دوى زياتى كړى دى
ستا له خبرو يې ده ساه اخيستې
دوى د مارانو لاس نيوى كړى دى
---
سترګو ته لاس ونيسه ګوره! ګوره!
چې مرغلرې درنه تويې نشي
نازك زړګي ته ګورم مه اچوه
چې په خاطر دې نورې پوهې نشي
---
منم چې ګرانه ګذاره ده دلې
راځه د سترګو دروازې وتړو
د زړه له خونې نه د لمر په مخه
ټولې نازكې دربچې وتړو
---
ځه چې يو ښكلى خوب په بيه واخلو
د ښاپيريو مريدان شو جينۍ
لوڅې پښې څپول ، څپول سرونه
په ليونتوب به ورتاوان شو جينۍ
---
يا خو راځه د غوندو ستنې را كړه
چې احساساتو كې ګيندې واچوم
د وطن نوم ستا د نامه تر تورو
دا غبرګ نومونه مې له خولې واچوم
---
ګوره نور پاك په لېونتوب يمه ګډ
ګومان كوم چې راته غرونه غاپي
د شپې په مخه له سروېږدو سره
راته د خپل ماشوم لاسونه غاپي
---
درځه،درځه كاڼي په مخه كړو چې
په دغو غرونو كې ايمان تېر كړي
د تكو سپينو شنو كوترو په نوم
ګوندې چې دوى په ځان تاوان تېر كړي
---
مخ ته ، تندي ته ، په تړس ،تړس څپېړې
د خداى لپاره نورې مه اچوه
ماته قسم ګلې د خداى په نامه
په هر سپېڅلي توري مه اچوه
---
يوۀ زړګي ته يې لار ونه ايسته
ډېر مې له خپلې شاعري خپه يم
ځمه له دوئ ستورو ته زړه تشوم
زه د وطن له هر سړي خپه يم
---
سپوږمۍ را ګوره يوه مظبوطه كلا
تر ستورو ټيټه تر غونډيو هسكه
چې عواطف ورسره روږدي كړمه
بس يوڅو ګامه تر هوسيو هسكه
---
دې پورې غرو ته څراغونه وړمه
په لوړو څوكو پورې پاس ږدمه
ټولې رڼا ته يې ايرغوى نيسم
ځمه د لمر په اوږو لاس ږدمه
---
چې خپل آسان زما زين كړي نه وي
پردى عسكر پردى سپرڅه كوم
چې زما له قامه سره تويي نكړي
شريكې اوښكې هغه لمر څه كوم
ومان نیازی
